سازمانی مارکسیستی و چپ‌گرا می‌باشد، که در جریان انقلاب اسلامی در سال 1357 شکل گرفت و با نام راه کارگر در چهارم تیر ۱۳۵۸ رسماً اعلام موجودیت کرد و درسال ۱۳۶۱ نام سازمان «کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)» را برای خود برگزید. این سازمان عمدتاً از اعضاء و هواداران سابق فدائیان و مجاهدین خلق تشکیل شده بود، که در زندان دیدگاه خود را نسبت به مبارزه مسلحانه تغییر داده بودند و مواضع ضد مائوئیستی اختیار کرده بودند. پس از انقلاب اسلامی، این افراد دور هم جمع شدند و دیدگاه‌های خود را در نشریۀ رسمی خود به نام «راه کارگر» منتشر کردند. آن‌ها در تحلیل خود، جمهوری اسلامی را حکومتی مذهبی بناپارتیستی می‌دانستند. راه کارگر، پیش از تبعید و بین سال‌های ۱۳۵۸ تا۱۳۶۰، در مخالفت هم با لبیرال‌های اسلامی و هم مکتبی‌ها نقش کوچکی ایفا کرد. در این مقطع سازمان دچار انشعاب شد و برخی اعضای آن به حزب توده پیوستند. در نیمه دهه ۶۰، سازمان کوشید خلاء ناشی از فروپاشی برخی سازمان‌ها را با ادغام گروه‌های کوچک‌تر و ارائۀ یک برنامه و سیاست منسجم پر کند، اما از آن جا که کل جنبش به نقطه از کار افتادگی و اضمحلال رسیده بود، این تلاش‌ها ثمری نداشت.
تاریخ تاسیس: 1358؛
رهبران: هیئت اجرایی اداره می شود؛
نوع اقدامات تروریستی: خرابکاری؛
اعتقادات: کمونیست؛
منطقۀ فعالیت: ایران؛
سکونتگاه رهبران فعلی: آمریکا؛
وضعیت فعلی: فعالیت رسانهای.
