همه آنها یا در پشت تویوتاها سیانور خورده بودند یا به دلیل جراحات وارده در درگیری کشته شده بودند.
به گزارش هابیلیان، اهمیت و نقش مسئله لجستیک در فرایند پیروزی در جنگهای کلاسیک و حتی چریکی بر هیچ کس پوشیده نیست. این مقوله مهم نظامی و استراتژیک به قدری مهم است که هر گونه قطع شدن ارتباط یک کاروان یا قرارگاه نظامی با بخش لجستیکی خود ر ا بایستی به مثابه مرگ آن تلقی نمود. در این میان اگر یک پژوهشگر جستجوگر قصد درک عملی این حقیقت را داشته باشد می‌تواند به تجربه مبارزه با جریان نفاق طی عملیات مرصاد رجوع کند. با عنایت به اهمیت این مسئله قدس آنلاین در گفتگویی کوتاه با سردار حاج جعفر عقیل محشتم فرمانده بخش لجستیک لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) در عملیات مرصاد در پی واکاوی ابعاد حماقت استراتژیک منافقین از منظر یک فرمانده لجستیک حاضر در میدان است.
* بسم الله الرحمن الرحیم با موضوع واکاوی ابعادی جدید از عملیات مرصاد و شکست مفتضحانه منافقین از رزمندگان اسلام در این عملیات غرور آفرین در خدمت سردار جعفر عقیل محتشم فرمانده لجستیک لشکر محمد رسول الله(ص) سپاه پاسداران در عملیات مرصاد هستیم. سردار محتشم عزیز بسیار ممنونم که با وجود ضیق وقت به ما فرصتی دادید تا از محضرتان استفاده کنیم. برای شروع لطفاً کمی در خصوص شیوه اعزام به منطقه عملیاتی مرصاد و مسئولیت خود در این عملیات غرور آفرین صحبت کنید؟
محتشم: بسم الله الرحمن الرحیم من در عملیات مرصاد تازه مسئول تدارکات لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) شده بودم. در محور جنوب بودیم که منافقین به غرب کشور حمله کردند. آن موقع فرمانده لشکر سردار کوثری بودند و من نیز مسئول لجستیک لشکر بودم و بایستی مهمات، آذوقه و تغذیه لشکر را تأمین می‌کردم. در آن زمان ما در غرب کشور نه مهمات داشتیم و نه وسیله پذیرایی از بسیجیان را برایمان فراهم بود. آن موقع من تازه از گردان انصار به لجستیک منتقل شده بودم. مقداری مهمات در کرخه داشتیم بچه‌ها را فرستادم مهمات را بار زدند و آوردند به صبحگاه دوکوهه و در آنجا با سردار حاج محمد اسماعیل کوثری هماهنگ کردیم. ایشان جلوتر از ما حرکت کرده بودند. عده‌ای با هیلیکوپتر رفتند و بخشی دیگر از نیروها نیز با ماشین منتقل شدند. ما حدود گرگ و میش صبح به سه راه اسلام آباد رسیدیم. در آنجا درگیری شدید بود و گردانهایی از لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) و همچنین نیروهای گردان انصار سپاه همدان در منطقه حضور داشتند و مشغول عملیات بودند. نیروهای ما با آرپی جی و گلوله نیروهای منافقین را که در تپه‌های اطراف کمین کرده بودند را نابود نمودند. و الحمدالله جلوی پیشروی بیشتر آنها را گرفتند. ما هم تا آنجایی که توان داشتیم به آنها از قرارگاه نجف مهمات و غذا رساندیم.
* به عنوان فرمانده لجستیک لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) در عملیات مرصاد نقش این لشکر و علل انتخاب آن برای عملیات مرصاد را تحلیل کنید؟
محتشم: چون که لشکر ما یک لشکر عملیاتی بود انتخاب شد البته همه لشکرها عملیاتی بودند اما ما در دسترس بودیم و به صورت پدافندی در جاهای دیگر هم حضور داشتیم. به علاوه تعدادی گردان آماده در اختیار داشتیم که بر همین اساس قرارگاه به سردار کوثری دستور داد و بر همین اساس نیروها را با اتوبوس به منطقه منتقل کردیم.
* به عنوان فرمانده لجستیک لشکر ۲۷۶ در عملیات مرصاد که طبیعتاً بخشی از تحرکات دشمن را نیز زیر نظر داشتید به نظر شما مهمترین ضعف لجستیکی منافقین در این عملیات چه بود؟
محتشم: به نظر من حمله منافقین به ایران در عملیات مرصاد بی‌حساب و کتاب بود یعنی این که بخواهند بیایند اسلام آباد، کرمانشاه و بعد تهران را بگیرند آن هم با تعدادی تویوتای شهری و نه جنگی و با چند اسلحه مانند تیربار و ژ۳ رسیدن به چنین هدفی مقدور نبود. نکته بعدی این است که از کجا می‌خواست تداراکات به اینها برسد! آیا امکان داشت از داخل خاک عراق برای اینها مهمات بیاید! یا این که با تصرف شهرهای ما تدارکات مورد نظر خود را تأمین کنند! چنین مسئله‌ای اصلاً امکان نداشت. این اقدام یک عملیات عقیم بود که منافقین برای استفاده تبلیغاتی آن را انجام دادند. همه آنها در تنگه چهار زبر خفه شدند. وقتی که صبح شد و ما برای بازدید مسیر رفتیم دیدیم که تعداد زیادی از نیروهای دختر و پسر منافقین بر روی زمین افتاده‌اند. همه نیروهای منافقین مرده بودند و وضع افتضاحی داشتند.
* یعنی حتی کسی از اعضای سازمان نفاق هم آنجا نبود که به وضع اینها رسیدگی کند؟
محتشم: نه اصلاً من وقتی با آقای فریدونی که سمت معاونت من را داشت و یکی دیگر از نیروهایمان مشغول گشت زنی در منطقه شدیم اصلاً فرد زنده‌ای در آنجا ندیدیم و همه آنها یا در پشت تویوتاها سیانور خورده بودند یا به دلیل جراحات وارده در درگیری کشته شده بودند.
* آیا چیزی از جنایات منافقین در عملیات مرصاد به خاطر دارید؟
محتشم: اینها آمده بودند تا رزمنده‌های ما را از بین ببرند اما به حول و قوه الهی نه تنها پیروز نشدند بلکه شکست هم خوردند. اگر اینها پادگانی را می‌گرفتند و آن را نابود می‌کردند می‌گفتیم خوب در این پادگان تعدادی بسیجی یا ارتشی حضور داشته اما آنها حتی موفق به انجام چنین کاری نشدند. در آن زمان شهید صیاد شیرازی به همراه نیروهای سپاه عملیات را هدایت می‌نمودند.
* در این میان نقش لجستیک ارتش را در عملیات مرصاد چگونه می‌بینید؟
محتشم: ببینید در آن جا ما محل مستقلی نداشتیم که بتوانیم بگوییم دپوی لجستیک ما بوده است. اما ارتش در اسلام آباد پادگان داشت که ما گاهی از آنجا تغذیه می‌شدیم یا مثلاً سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرارگاه نجف را در منطقه احداث کرده بود که در قرارگاه آشپزخانه و تشکیلبات داشتند و به عنوان مثال ۳ الی چهار گردان ما از جمله گردان ذوالفقار که در حقیقت گردان موشکی ما بود از همین قرارگاه نجف تغذیه لجستیکی می‌شدند. البته گاهی اوقات از پادگان دوکوهه هم تغذیه می شدیم و خودمان هم دپوی لجستیک داشتیم اما آن چیزهایی که واجب بود یعنی خیلی سریع باید به بچه‌ها می‌رساندیم از قرارگاه رابط خود می‌آوردند یا خود ما می‌رفتیم و می‌گرفتیم.
* شما به نکته جالبی اشاره کردید معمولاً کسانی که در خصوص عملیات مرصاد صحبت می‌کنند می‌گویند تجهیزات منافقین در این عملیات بسیار نو بود نگاه شما به این مسئله چیست؟
محتشم: بله همه اسلحه‌های اینها نو بود و مثل ما نبودند و تجهیزات جنگی اینها همه نو بود. اما مهمترین ضعفشان ضعف لجستیکی بود. ضمن این که فرمانده اینها هم فرمانده نبود که بخواهد اینها را هدایت کند.
* آیا در عملیات مرصاد کسی از نیروها به شهاد رسید؟
محتشم: بله از بچه‌هایی که آنجا بودند برخی شهید زنده بودند و برخی نیز جانباز شدند آنهایی هم که شهید شدند به آرزوی خود رسیدند تنها خاطره من از عملیات مرصاد این است که منافقین آمدند و برخی به هلاکت رسیدند و برخی نیز فرار کرده و رفتند. طبق اغطلاع من اینها نقشه‌هایی داشتند و برخی افراد را در ایران آماده کرده بودند که به اینها ملحق شوند. در سه راه اسلام آیاد نیروهالی ما در یک ده بودند و منافقین نیز آن طرف بودند که درگیری رخ می‌دهد و دست آخر رزمندگان ما پیروز شدند و تعدادی نیز به فیض شهادت نائل آمدند. در پایان باید بگویم منافقین به حساب خودشان یک نیروی سازماندهی شده بودند اما آنچه من از منافقین دیدم این گونه نبود.
