1. انجمن مخفي :
قبل از انقلاب ، انجمن اسلامي پزشكان داشتيم كه در اين انجمن مخفيانه هر پانزده روز همه در منزل يكي از دوستان جمع مي شديم . حضرت آيت الله مطهري تشريف مي آوردند . گرداننده ايشان بودند . مسائل مذهبي طرح مي شد و ضمناً اطلاعاتي را كه از اوضاع و احوال داشتند ، براي ما بيان مي كردند .
بنده در اين جلسات محرمانه انجمن اسلامي فرزندم را با خود مي بردم . خيلي برايش جالب بود ، مخصوصاً حضرت آيت الله خامنه اي و حضرت آيت الله مطهري خيلي به ايشان علاقه پيدا كرده بودند . به گونه اي كه در جلساتي غير از جلسه ما نيز ايشان مي رفت پيش آقايان .
بعد ، آيت الله بهشتي در سخنراني ها و مطالبي كه بيان مي كردند خيلي برايش جالب شده بود كه تا اوايل انقلاب هم كه مجمعي تشكيل داده بودند در پامنار ، در آن شركت مي كرد و خيلي هم مورد توجه آيت الله بهشتي قرار گرفته بود .
( به نقل از مرحوم دكتر حميد ديالمه ، پدر شهيد دكتر عبدالحميد ديالمه)
2 . تقويم فقرا
پيش از انقلاب ، يك سال عيد ، به همراه خانواده به منزل مرحوم ديالمه در تهران رفته بوديم . من نوجوان بودم و بازيگوش ، با اين كه چند سالي از من بزرگتر بود ، به او علاقه داشتم ، به همين خاطر وارد منزل كه شدم دنبال وحيد گشتم ، پيدايش نكردم .
پرسيدم : وحيد كجاست ؟ پاسخ شنيدم كه براي خريد تقويم ديواري به بازار رفته و بر مي گردد . ساعتي بعد وحيد آقا برگشت با چند نسخه تقويم ديواري بزرگ . يك نسخه را روي ديوار منزل خودشان نصب كرد و يك نسخه را به پدر من هديه كرد كه تا چندي پيش بر ديوار منزل پدري ام خودنمايي مي كرد .
تقويمي مقوايي و بزرگ كه روي آن تصويري از يك كودك آفريقايي لاغر و خسته و گرسنه با كاسه اي در دست ، كه بر بالا آن نوشته شده بود : " ارايت الذي يكذب بالدين ، فذلك الذي يدع اليتيم " .
(بر اساس خاطره اي از حجت الاسلام واعظ موسوي)
3 . حق من
وارد سلف سرويس شدم ، ساعت حدود 45/1 بود و به كلاس نمي رسيدم و صف غذا طولاني بود . دنبال آشنايي مي گشتم در صف تا بتوانم سريعتر غذا بگيرم . شخصي را ديدم كه چهره اي آشنا داشت و قيافه اي مذهي . نزديك شدم و ژتون را به او دادم و گفتم : براي من هم بگير .
چند لحظه بعد نوبت او شد و ژتون مرا داد و يك ظرف غذا گرفت و براي من كه پشت ميز نشسته بودم آورد و خودش به انتهاي صف غذا برگشت و در صف ايستاد . بلند شدم و به كنارش رفتم و گفتم : چرا اين كار را كردي و براي خودت غذا نگرفتي ؟
گفت : من يك حق داشتم و از آن استفاده كردم و براي شما غذا گرفتم و حالا بر مي گردم و براي خودم غذا مي گيرم . اين لحظه اي بود كه به او سخت علاقه مند شدم و مسير زندگي ام تغيير كرد .
(بر اساس خاطره اي از دكتر صادقيان)
4 . تهديد و پاسخ
با انتشار اولين كتاب هاي جديد ايدئولوژيك منافقين تحت عنوان " تبيين جهان " ، نوشته مسعود رجوي ، دكتر ديالمه نيز سلسله سخنراني هاي نقادانه خود را با عنوان " تبيين تبيين جهان " در آمفي تئاتر رازي دانشگاه پزشكي مشهد ، آغاز كرد كه از همان ابتدا با تهديدهاي منافقين روبرو شد .
شب قبل از اولين جلسه طي پيامي ، شهيد تهديد به مرگ و بمب گذاري در جلسه فردا شده بود . او در ابتداي جلسه بدون توجه به اين تهديدات ، به تهديد كنندگان گفت : " از چنين پيامي كه شما داديد و اين لياقت را در خودم نمي ديدم ، بسيار خرسندم ! .... مگر زماني كه شما دو چهره گروه هاي مختلف آنهايي كه حيات و هستي حوزه هاي علميه ما به آنها بستگي داشت ، به زعم خود از سر راه برداشتيد ، درد شما درمان شد ؟...
و آيا هنوز براي شما روشن نشده است كه هر چه شما بيشتر و بيشتر در اين مسير حركت كنيد بر ننگ تان افزوده مي شود ؟ ... و تأسفم براي شماست كه الان صداي مرا مي شنويد و تأسف بيشترم براي سران تان كه هنوز عبرت نگرفته اند . " و جز چند نفر كسي آمفي تئاتر را ترك نكرد و سخنراني ها در همان مكان طي آن روز و روزهاي بعد ادامه يافت .
(به نقل از دوستان و همراهان شهيد و نوار اولين جلسه " تبيين تبيين جهان " )
5 . ليست علما
دوره اول مجلس بسيار حساس بود ، افراد مختلفي نامزد شده بودند ، مذهبيون و توده اي هاي با سابقه و برخي از كساني كه از اروپا آمده بودند تا شايد در مجلس نفوذ كنند . تعدادي از علماي مشهد احساس مسئوليت كردند ، خصوصاً آميرزا جواد آقاي تهراني و آيت الله فلسفي و آيت الله مرواريد و بزرگاني ديگر .
آنها وضع به وجود آمده را ديدند و شكوفايي انقلاب را مشاهده كردند و احساس كردند كه براي تداوم و استمرار انقلاب و براي حضور مردم در صحنه بايد تلاش دوباره كنند . به همين جهت نامزدهايي را معرفي كردند .
تحقيقاتي انجا داده بودند و به نتايجي رسيده بودند . به افرادي همچون دكتر ديالمه و دكتر صادقي رسيدند . آنها فهميدند كه ديالمه شخصيتي است جوان كه از درك بالايي در مسائل سياسي برخوردار است و ديانت و پايبندي به دين از نكات بارز شخصيت او بود و در مسير خودش استقامت داشت و اين مسئله در برخورد با بني صدر خودش را نشان داد .
لذا علما از ايشان حمايت كردند و نيتجه اين حمايت انتخاب شهيد ديالمه به عنوان جوان ترين نماينده مجلس شوراي اسلامي بود كه به همراه دو نفر ديگر از ليست علماي مشهد به مجلس راه يافت .
(بر اساس خاطرات حجت الاسلام دكتر عبدخدايي)
6 . بحث آزاد پيش همه
شهيد ديالمه در روز 15/12/59 يعني فرداي روز سخنراني بني صدر در دانشگاه تهران و برپايي غائله 14 اسفند ، در مهديه تهران در ميان جمعيتي كه به شدت نسبت به آن شهيد ابراز احساسات مي كردند ، در سخنراني خود با عنوان " مصدق از حمايت تا خيانت " گفت :
" آنچه كه ما از ابتداي انقلاب فاقد آن بوديم و چوب آن را مي خوريم اين است كه افراد را درست نمي شناختيم و آگاهي از مواضع آنها نداشتيم و همين امر باعث شد كه اسلام شناسان اروپايي بر مبناي آزادي هاي غلط غربي آنچه را خواستند به خورد اين ملت دادند و سعي نمودند مسلمانان مؤمن را با برچسب هاي گوناگون از ميدان به در نمايند ...
چه زماني از بحث آزاد فرار كرده ايم كه امروز آنها به خود اجازه مي دهند فرياد برآورند كه ما اهل بحث آزاديم و بقيه زور مي گويند . اگر بنده و شما آگاه باشيم خوب مي فهميم كه چرا اينگنه مي گويند و عمل مي كنند . چرا يك باره اسامي نيروهاي مرتجع داخلي و خارجي عوض مي شود و مي شود انقلابي !! پيشتاز ! مجاهد ! مبارز ! پيشگام ؟!
و در مقابل همه نيروهايي را كه در اين سمت قرار دادند و حركت را ايجاد كرده اند ، مي شوند نيروهاي مرتجع ، انحصار طلب و دگم و از اين قبيل . اين همان شيوه هميشگي و مرسوم تاريخ است كه اصطلاحاً معروف است به نعل وارونه ... "
بعد از اين سخنراني كم كم شعار " بني صدر ، ديالمه ، بحث آزاد پيش همه " زبانزد بسياري از جوانان مسلمان شد و بر برخي ديوارهاي شهرهاي تهران و مشهد نيز نقش بست .
(به نقل از دوستان شهيد و نوار جلسه)
7 . سيب سرخ
زمان دانشجويي وحيد آقا ، يكي دو سال قبل از انقلاب ، روزي به خانه دانشجويي ايشان رفتم . هوا سرد بود و بدون وسايل گرمازا ، گذران زندگي بسيار سخت بود . فهميدم براي بخاري سوخت ندارد ، به منزل خودمان بازگشتم و يك پيت كوچك نفت پر كردم و بر پشت دوچرخه ام بستم و به سوي خانه وحيد آقا رفتم .
به در خانه رسيدم ، زنگ زدم و منتظر شدم . خودش در را باز كرد ، نگاهي به من انداخت و لبخندي به من زد ، بدون هيچ كلامي پيت نفت را به او دادم . سيب سرخي در دست داشت ، بزرگ و زيبا ، آن سيب را به من داد ، يك سيب سرخ بزرگ و زيبا .
(بر اساس خاطره اي از يكي از دوستان شهيد)
