*ضمن معرفی خودتان ، مختصری از سوابق همکاری تان با مجاهدین را بگوئید.
من جلال گل مرادی هستم، در عملیات چلچراغ در تاریخ 29/3/67 اسیر مجاهدین شدم. مدت تقریباً یک ماه توی اردوگاه بودم. بعد آنجا گفتند که هر کسی در عملیات شرکت کند، آزاد می شود. من هم چون برآوردی از جنگ و از این که مثلاً کی جنگ تمام می شود نداشتم، درخواست دادم که در عملیات شرکت کنم. وارد عملیات شدم، در حین عملیات مجروح شدم و مدت 18 ماه تحت مداوا و بستری بودم.
در سال 70-71 وارد یک سری نشست ها شدم به اسم انقلاب که موضوع بحث این انقلاب طلاق دادن زن بود. این پروسه همینطور طول کشید تا سال 82. برخوردها یی هم که بود بیشتر حول این بود که اگر کسی بخواهد برگردد ایران ، رژیم با او برخورد می کند. من هم به همین خاطر انگیزه ای برای برگشت نداشتم تا سال 82 که خانواده ها وارد شدند. بار اول که خانواده ام وارد شدند، به من گفتند که برگرد ولی قبول نکردم. بار دوم دوباره خانواده ها که وارد شدند، گفتند برگرد باز هم قبول نکردم. بار سوم هم باز همین طوری تا در نهایت یک سری نشستها گذاشته شد و چیزهایی که در مورد خانواده گفته می شد برایم سخت بود.
*پس چرا با این فاصله از ملاقات خانواده تان جدا شدید ؟
از آنجایی که در سال 83 کل ارتش آزادیبخش و مجاهدین تعهدی داده بودیم تا سی خرداد 84 بمانیم و حرف هایی زده می شد که هر کسی جدا شود خائن و خیانتکار است، چیزی که در ذهنم بود حداقل این که به اسم خائن شناخته نشوم و گفتم تا سی خرداد 84 تحمل بکنم. روز سی و یکم گزارش نوشتم و بردم دست مسئولم دادم، روز دوم من را تحویل خروجی دادند که از آنجا من را بردند کمپ آمریکایی ها. روز ششم از طریق هواپیمای صلیب سرخ از عراق خارج شدم و تقریباً ساعت سه بعد از ظهر ششم بود که به فرودگاه مهر آباد رسیدم.
*در مورد تأثیر ملاقات با خانواده ها بگوئید.
اگر بخواهم خیلی راحت بگویم، نمی گذارند هیچ چیزی مجاهدین را از مبارزه جدا کند. هیچ چیزی نمی گذارند تأثیر بگذارد و دقیقاً همین جمله ای که آنجا گفته می شد، " خانواده خودش بمباران مجاهدین بود". یعنی خانواده تنها عامل قطع کننده مجاهدین از مبارزه است. حالا این سطح و سطوح هم ندارد. در سطوح پایین تر بیشتر و در سطوح بالایی هم حتما تأثیراتش هست، اگر طرف جدا نشود ولی باز تأثیراتش هست.
*افراد دیگری هم بودند که بخواهند بعد از این تاریخ برگردند ؟
آنجا فضا طوری است که کسی به کسی این اشعه را نمی دهد که می خواهد برگردد. هر کسی هر چیزی هست در درون خودش است. خب حتماً در یک نقطه این تمام شده است. ولی کسی به کسی چیزی نمی گوید.
