رژیم صهیونیستی که پیمانکاران تروریست خود را شکست خورده می‌بیند، با ورود مستقیم به بحران سوریه، درصدد است تا از تنش‌های موجود در این کشور برای ایجاد عمق استراتژیک برای خود استفاده کند.
رژیم اشغالگر قدس درحالی که در داخل سرزمین‌های اشغالی با بحران مشروعیت روبروست، می‌کوشد تا در مرزهای مجاور، عمق استراتژیک ایجاد کرده و حاشیه امنی برای این دولت مجعول ایجاد کند.
صهیونیست‌ها از همین زاویه بارها سعی کرده‌اند از طریق تجاوز به خاک لبنان، نوعی حاشیه امن در این کشور ایجاد کنند اما شکست‌های متعدد از مقاومت حزب‌الله، آنها را ناکام گذاشته است.
در یکی دیگر از تلاش‌های از این دست، رژیم صهیونیستی با اشغال بلندی‌های جولان، سعی کرد تهدیداتش را از ناحیه سوریه، کاهش دهد. این رژیم با شدت گرفتن بحران در سوریه، کوشید تا با افزایش نفوذ در خاک سوریه، این حاشیه امن را گسترش دهد اما هشیاری ارتش سوریه و نیز نیروهای مقاومت، باعث شد تا این رژیم همچنان محدود به اشغال‌گری‌های اولیه بماند.
به‌دنبال پیروزی دولت سوریه بر داعش و دست برتر جبهه مقاومت در تحولات این کشور، رژیم صهیونیستی بازهم نسبت به فقدان عمق استراتژیک احساس نگرانی کرد. برای همین شاهد بودیم که یک روز پیش از حمله دونالد ترامپ و متحدانش به سوریه، رژیم صهیونیستی نسبت به بمباران پایگاه‌های ارتش سوریه اقدام کرد.
این واکنش که از روی ترس صورت پذیرفت، در واقع تلاشی ناکام برای بازگردانیدن عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی بود که از سوی نیروهای مقاومت تهدید می‌شد.
طبیعی است که با توجه به کنترلی که ارتش سوریه بر اوضاع این کشور دارد و نیز نقشی که ایران و سوریه در حمایت از دولت قانونی بشار اسد بازی می‌کنند، رژیم صهیونیستی شانس زیادی برای افزایش عمق استراتژیک در خاک سوریه نخواهد داشت.
با این حال هراس تل‌آویو از ایران باعث شده است تا نتانیاهو نوعی رودررویی با تهران را در خاک سوریه دنبال کند. این رویارویی البته برای تل‌آویو بی‌هزینه نیست. درست است که برخی دولت‌های عربی از رژیم صهیونیستی در برابر ایران دفاع می‌کنند، ولی کم نیستند دولت‌هایی در جهان عرب که نمی‌پذیرند رژیم صهیونیستی با سیاست‌های تجاوزکارانه‌اش در جهان اسلام ادامه داده و خاک یک کشور عربی دیگر را برای ایجاد حاشیه امنی برای خود اشغال کند.
همچنین قدرت ایران و نیز توان ارتش سوریه که در جریان تجاوز اخیر آمریکا، انگلیس و فرانسه به این کشور به رخ رقبا کشیده شد، مانعی جدی در برابر رژیم صهیونیستی است. صهیونیست‌ها همچنین می‌دانند که اگر از آمریکا بخواهند تا به نیابت از آنها این عمق استراتژیک را ایجاد کند، با پاسخ قدرتمند مسکو روبرو خواهند شد.
در چنین شرایطی، به‌نظر می‌رسد که صهیونیست‌ها باید از شکست‌های متحدان تروریست‌شان در سوریه عبرت گرفته و وارد کارزاری نشوند که انتهایش شکست قطعی است.
در این میان روشن است که رژیم صهیونیستی فعلا با مخفی شدن پشت طرح حضور ارتش‌های عربی در خاک سوریه، اهداف خود در جنگ سوریه را دنبال می‌کند. این راهبرد برای ارتش‌های عربی مایه شرمساری است، با این وجود واقعیت آن است که رژیم صهیونیستی با هزینه و نیروی اعراب قصد دارد تا پیشروی خود در جهان اسلام را افزایش دهد. اینکه چنین سیاستی با وجود قدرت ایران، ارتش سوریه و نیروی مقاومت حزب‌الله تا چه اندازه قابلیت اجرا خواهد داشت، پرسشی است که پاسخ به آن زمان بیشتری نیاز دارد.
