از برجسته ترین مصادیق تروریسم سیاسی که در جهان معاصر کاملا آشکار است می توان به گزارش سالانه دولت آمریکا درباره "نمونه های تروریسم" بین المللی اشاره کرد، زیرا در این گزارش که از سوی وزارت امور خارجه آمریکا منتشر گردیده، تلاش شده است برخی وقایع به صورت گزارش وار برجسته جلوه داده شود تا در نهایت در خدمت منافع و اهداف سیاسی دولت آمریکا قرار گرفته و به شمشیری آخته بر ضد کشورهایی تبدیل شود که راه مخالفت با خواسته های این دولت را در پیش گرفته اند، به ویژه آن کشورهایی که از حقوق مشروع ملت فلسطین حمایت می کنند. آمریکا همزمان تلاش می کند که این حقوق را که در قطعنامه ها و لوایح سازمان ملل متحد مورد تأیید و تأکید قرار گرفته است یا اصول ثابت و لا یتغیر تاریخی محسوب می شوند، حذف کند.
هر چند گزارشهای پیشین دولت آمریکا نیز بر سوریه و ایران تمرکز داشت تا این دو کشور از موضع خود در قبال امور و تحولات فلسطین دست بکشند، اما گزارشی که چند وقت پیش ارائه شد، اهداف دیگری را نیز دنبال می کرد که از جمله مهم ترین آنها تلاش آمریکا برای وادار کردن این دو کشور جهت پیوستن به بازی آمریکا در عراق و فراهم کردن بستر مناسب جهت حضور اشغالگران آمریکایی در این کشور بوده است تا آنکه اشغالگران بتوانند سالهای آینده نیز به حضور خود در عراق ادامه دهند و این اشغالگری را به رسمیت بشناسند و اقداماتی را که در این کشور انجام می دهند و قوانینی که در آن وضع می کنند، بپذیرند. همزمان با آنکه آمریکا به دخالت در امور داخلی ایران و جنگ تبلیغاتی و سیاسی علیه این کشور ادامه می دهد، رفتار مشابهی را علیه سوریه در پی گرفته است و آماده می شود مجازاتهایی علیه این کشور از طریق عملی ساختن قانون "مجازات سوریه" که در اصل توصیه یهودیان و مجازات رژیم صهیونیستی علیه سوریه تلقی می گردد و جرج بوش مسئولیت اعمال آن را بر عهده گرفته است، اعمال کند.
بی تردید گزارشهای دولت آمریکا درباره تروریسم و کشورهای حامی آن هیچ اعتباری ندارد، کما اینکه خود دولت آمریکا نیز اعتبار خود را در نزد عموم ملتها به ویژه ملتهای منطقه خاورمیانه از دست داده است، زیرا همه می دانند که این دولت به صراحت از وحشیگریهای "اسرائیل" حمایت می کند و خود نیز به تروریسم سازماندهی شده و دولتی در تمام سطوح در عراق دست می زند. این امر، فقط نظر کشورهای عربی نیست، بلکه بسیاری از کشورهای اروپایی و غربی نیز که سلسله جنایتهای اشغالگران آمریکایی علیه شهروندان بی گناه و بی دفاع عراقی و تجاوز این اشغالگران به شخصیتهای دینی، زنان، کودکان و سالخوردگان را مشاهده می کنند و اخیراً نیز تلاش مذبوحانه اشغالگران برای بی اهمیت جلوه دادن جنایتهای نظامیانشان بر ضد اسیران و زندانیان عراقی که تحت نظارت کامل ژنرالهای نظامی و با کمک سازمان اطلاعات نظامی آمریکا انجام گرفته است، درباره افشای این جنایتها به چشم خود دیده اند، چنین دیدگاهی دارند. موضوع فقط این نیست که گروهی اندک از نظامیان آمریکایی و انگلیسی به چنین فجایعی دست زده اند، بلکه این اقدام یک سیاست هدف دار از سوی سازمانهای جاسوسی آمریکاست، و این سازمانها هستند که وسایل مربوط به شکنجه زندانیان را برای نظامیان اشغالگر در عراق تعیین می کنند. این امر بیانگر آن است که سازمانهای یاد شده از نظر فکری و برنامه ریزی هیچ تفاوتی با اندیشه نازیستی که صهیونیستهای اشغالگر در فلسطین و بر ضد اسیران و زندانیان فلسطینی بکار می گیرند، ندارند.
روشهای اداره امور منطقه به وسیله آمریکا که بر پایه نادیده گرفتن و بی اعتبار دانستن همه قطعنامه های سازمان ملل درباره موضوع فلسطین یا بی محتوا کردن این قطعنامه ها از طریق حذف و اضافه بندهای متعدد از آنها به نفع "اسرائیل" از جمله قطعنامه های 194 و 242 و 338 و غیره، همچنین سرپوش نهادن به جنایات این رژیم برای درهم شکستن و نابود کردن ملت فلسطین و توجیه همه اقدامات تروریستی اسرائیل علیه فلسطینیان بی گناه و اقدامات گوناگون دیگر، همه و همه در آشکار ساختن چهره حقیقی دولت آمریکا به عنوان یک دولت حامی تروریسم آن هم از نوع درجه یک و به عنوان دولتی که در طولانی تر شدن اشغالگری اسرائیل که بارزترین نماد تروریسم در جهان معاصر قلمداد می شود، موجب می گردد که مبارزه با تروریسم از سوی این کشور نیز خود بزرگ ترین نفاق سیاسی قلمداد شود، زیرا این دولت اولین و آخرین مسئول تروریسم دولتی و ایجاد کننده گروهکهای تروریستی در منطقه و جهان است.
بدون شک دولت آمریکا اصلی ترین تغذیه کننده انواع گوناگون تروریسم است. همین دولت در رشد طبیعی تروریسم به سبب سیاستهای غلطی که اتخاذ و فضایی پر تنش و تجاوز در منطقه و کل جهان ایجاد کرده، نقش محوری داشته است. این دولت به برخی گروهها کمک و آنان را تشویق کرد که به روشهای خونین و تندروانه دست بزنند. همین دولت از گروههای تروریست به عنوان وسیله ای برای فشار بر برخی از نظامهای حاکم بر کشورهای جهان، استفاده ابزاری کرده است. این گروههای تروریست که در دامن سیاستهای آمریکا رشد و نمو کردند بالاخره بر خود آمریکا نیز شوریدند و از همان روشهای آمریکا برای کشتار مردم بی گناه جهت رسیدن به اهداف خود در ایجاد تغییرات یا تلاش برای به اصطلاح طرد آمریکا از منطقه، بهره می گیرند.
هر چند که در گزارش سالانه آمریکا درباره تروریسم، نام کشور عراق به عنوان یک دولت تروریست یا حامی تروریسم حذف شده است، اما عرصه همین کشور به جولانگاه تروریسم بین المللی تبدیل شده و آمریکا هر کس را که با سیاستهای این کشور مخالفت کند، قتل عام و با هواپیما به مردم بیگناه حمله می کند و دیگران نیز مردم را با خونسردی به قتل می رسانند. این امر، چنین القا می کند که نمونه دمکراسی که بوش وعده ایجاد آن در عراق را داده بود، همین چیزی است که ملت عراق در خون خود غوطه ور است و جان و مالشان مباح اعلام شده و خانه ها و اماکن مذهبی بر اساس سیاستهای همین دولت آمریکا که حتی ملت این کشور نیز بدان قانع نشده اند، ویران می گردند. پس چگونه است که دولت آمریکا می کوشد سایر ملل جهان را به پذیرش آن قانع گرداند.
چهره آمریکا در نزد افکار عمومی جهان به یک دولت حامی و بانی تروریسم تبدیل شده است و همه بر این باورند که این دولت خون مردم بیگناه را بر زمین می ریزد و با شکنجه زندانیان بدیهی ترین قوانین بین المللی را نقض می کند و می کوشد قواعد رفتاری بین المللی را حذف کند و نیز تلاش می کند با هر روش ممکن از جمله با استفاده از تروریسم تبلیغاتی و سیاسی، رسانه های دیگر را از میدان رقابت خارج سازد همان گونه که با کانالهای تلویزیونی الجزیره و العربیه انجام داد. به همین سبب است که تمام تلاشهای این ابرقدرت برای بهبود چهره کریه و زشتش در نزد افکار عمومی جهان عرب و اسلام از طریق کانالهای ماهواره ای متعدد و رسانه های گوناگون تبلیغاتی، تلاشی نافرجام و محکوم به شکست است، زیرا همه این تبلیغ ها نمی تواند تصویر زشتی را که از دولت آمریکا در ذهن عموم جهانیان نقش بسته است، پاک کند یا نماد تروریسم را از یاد ملتهای عرب و اسلامی و همه ملتهای مخالف با تروریسم، حذف گرداند.
