انفجار تروریستی هفته گذشته در «حله» که به شهادت تعدادی از زائران اربعین منتهی شد، بار دیگر نشان داد که چطور تروریستها از حضور مردم در عرصههای ملی و مذهبی در کشورهای مختلف خشمگین میشوند.
نگاهی به آمارهای مربوط به انجام عملیاتهای تروریستی در سراسر جهان نشان میدهد که اصولا انفجارهای تروریستی معمولا در اماکنی رخ میدهد که به نوعی شاهد حضور گسترده و نمادین مردم است و کیست که نداند تروریستها، مردم را دشمن درجه یک خود میدانند.
حضور میلیونی مردم از کشورهای مختلف در راهپیمایی اربعین امسال در عراق نیز بار دیگر باعث خشم گروههای تروریستی و حامیان آنها شد. حامیانی که به خوبی میدانند اگر بنا بر حضور مردم باشد، سرنوشتی بهتر از دیکتاتورهای سرنگون شده در جریان انقلابهای عربی پیدا نخواهند کرد.
بههمینخاطر تروریستها که باید آنها را تندروهایی منزوی دانست، از هر گروهی که باشند، چه داعش و چه منافقین، همواره درصدد انتقامگرفتن از مردمی هستند که عامل اصلی انزوای جریانات رادیکالیستی به شمار میروند. آنها با انجام عملیاتهای تروریستی کوشش میکنند تا با ایجاد رعب و وحشت، مردم را خانهنشین کرده و پس از انفعال سکوت اجباری مردم، خود را جریان اصلی و نماینده واقعی مردم بنامند. این همان نقشهای بود که داعش در سرزمینهای سنینشین عراق پیاده کرد و قصد داشت همین ترفند را در سایر کشورهای اسلامی نیز به کار ببندد.
در چنین شرایطی، دشمن واقعی تروریسم، حضور مردم است. خشم داعش از برگزاری پرشور انتخابات در ایران یا برگزاری راهپیمایی باشکوه اربعین در عراق نشان میدهد که شیشه عمر تروریستها در دست مردمی است که اگر اسیر هراسآفرینی تروریستی نشده و حضورشان را در عرصههای مختلف حفظ کنند، آنگاه تروریستها شانسی برای حیات نخواهند داشت. این نکتهای است که سرویسهای امنیتی حامی تروریسم در جهان، آن را به خوبی درک کرده و بههمیندلیل با روشهای پیدا و پنهان تلاش دارند نظامهای مردمسالار در اقصی نقاط جهان را تضعیف کنند.