ازكمپ اشرف تادلقكهاي كاليفرنيا

سحاب فاطمي

اشاره:28 سال از وقوع انقلاب اسلامى ايران مى گذرد.بيش از ربع قرن است که بازماندگان حکومت درهم شکسته پهلوى و اعضاى گروهک تروريستى منافقين در دنياى وارونه اى که براى خود در فراسوى مرزهاى ايران اسلامى ساخته اند، سرگردان مانده اند.به راستى چه سرنوشتى در انتظار مخالفان مقدس ترين انقلاب تاريخ خواهد بود؟

عمال رجوى در جست و جوى تکه اى از جهنم

سقوط صدام حسين و اشغال عراق توسط اربابان سابق منافقين،مانند آب سردى بود که بر سر مسعود رجوى ،مريم قجر عضدانلو و ديگر سران از کار افتاده اين گروهک رو به زوال ريخته شد.سربازان بلغارى که در سال 2003 ميلادى به صورت اتفاقى وارد کمپ اشرف در عراق شده بودند با صحنه اى نادر مواجه شدند؛افرادى ذليل و افسرده که آخرين پايگاه خود را ازدست رفته مى ديدند.عمال خودفروخته اى که در ابتداى پيروزى انقلاب اسلامى ايران فريب شعارهاى مسعود رجوى و موسى خيابانى را خورده بودند حس انزوا و سقوط کامل را با تمام وجود خود درک مى کردند.

پس از عراق چشم منافقين به سوى فرانسه دوخته شد.وعده هاى رويال نامزد انتخابات رياست جمهورى فرانسه مبنى بر حمايت از براندازى نرم در ايران و وعده هاى پشت پرده سوسياليستهاى فرانسه مبنى بر مختومه اعلام نمودن پرونده حقوقى مريم رجوى (که موجب دستگيرى وى توسط پليس فرانسه شد)سبب شد تا چشم اميد مخالفان انقلاب به سوى کاخ اليزه دوخته شود.منافقين نسبت به اين نکته آگاه شده بودند که هرگونه اقدام مسلحانه با قاطعانه ترين عکس العمل ملت و دولت ايران همراه خواهد شد.از اين رو ترجيح مى دادند تا به مهره هاى غرب در راستاى براندازى نرم نظام جمهورى اسلامى تبديل شوند.اما با سرکار آمدن سارکوزى به عنوان رئيس جمهورى افراطى و خود پرست،روياى منافقين نقش بر آب شده است.هم اکنون ترس اين افراد از مسائلى مانند اخراج از فرانسه و مورد هتاکى قرار گرفتن از سوى دولت سارکوزى به نقطه اوج خود رسيده است.

منافقين در آخرين تلاشهاى خود سعى دارند تا ضمن برگزارى تظاهراتى در پاريس از فشار هاى موجود عليه خود بکاهند و بدين وسيله از کاخ سفيد،فرانسه و ديگر حاميان تروريسم در جهان بخواهند تا نام آنها را از ليست گروههاى تروريستى حذف نمايند و به وضعيت آشفته مرده هاى متحرکى که در کمپ اشرف باقى مانده اند رسيدگى کنند.اوج رذالت منافقين را بايد در اين نکته جست وجو نمود که حاميانشان هم اکنون نسبت به آنها به عنوان افرادى با تاريخ مصرف تمام شده مى نگرند.سياهى لشگرهايى که در عمليات مرصاد (1367)طومارشان توسط فرزندان انقلاب و امام راحل (ره) در هم پيچيده شد، نمى توانند بى مهرى فعلى آمريکا و اتحاديه اروپا را نسبت به خود باور نمايند.گويا قوانين رايج در دنياى تروريستها هنوز مورد پذيرش رجوى و طرفداران او قرار نگرفته است.

منافقين بارها از حاميان غربى خود خواسته اند تا نام آنها از فهرست گروههاى تروريستى حذف نمايند.اما اتحاديه اروپا اعلام کرده است : “ ما شواهدى سرى و محرمانه داريم که نگاه داشتن نام گروهک تروريستى منافقين را در فهرست گروه‌هاى تروريستى توجيه مى‌کند، اما به دلايل امنيتى نمى‌توانيم اين شواهد را افشاء کنيم”.

مقامات اتحاديه اروپا در نامه‌اى به وکلاى گروهک تروريستى منافقين نوشته اند : شورا ( دبيرخانه کشورهاى اتحاديه اروپا ) در موقعيتى نيست که بتواند به شما اجازه دسترسى به اين فايل را بدهد؛ زيرا کشورى که آنرا در اختيار دارد اجازه افشاى آن‌ها را نمى‌دهد. اگر اين شواهد فاش شوند موقعيت اتحاديه اروپا در جنگ بين‌المللى عليه تروريسم به خطر خواهد افتاد!

بزرگترين آرزوى منافقين

منافقين هم اکنون راه نجاتى در مقابل خود نمى بينند.آنها در جهنمى که آمريکا و اتحاديه اروپا برايشان ايجاد کرده اند سرگردان مانده اند.معدود افراد باقيمانده در گروهک منافقين سعى دارند تا خود را عناصرى کارآمد جهت پيشبرد پروژه براندازى نرم در ايران نشان دهند.از اين رو سعى دارند تا سيگنالهايى را به دختر ديک چنى به عنوان مسئول اين پروژه در آمريکا مخابره نمايند.عده اى از استراتژيستها در واشنگتن و غرب به ابن نتيجه رسيده اند که با پايان زندگى صدام حسين،عمر مفيد منافقين نيز به پايان رسيده است و ديگر نمى توان از اين مهره هاى سوخته در جهت مبارزه با ايران استفاده نمود.هر چند که عده اى ديگر معتقدند که هنوز مى توان از آنها استفاده ابزارى نمود!منافقين هم اکنون در تدارک برگزارى يک راهپيمايى نمايشى در پاريس هستند تا به گمان خود از دام حقارتى که غرب براى آنها درست کرده است تاحدودى رها شوند . در حال حاضر بزرگترين آرزوى منافقين استقرار در گوشه اى از غرب است تا درسالهاى پايانى عمر ننگين خود کمتر به ياد نابودى تدريجى و مرگ سياسى زجر آور شان در زيرچنگالهاى آمريکا و فرانسه بيفتند.

ادامه سريال پهلوى ها در کاليفرنيا

اما در درون مرزهاى آمريکا ،مخصوصا در خيابانهاى کاليفرنيا مى توان مصاديقى ديگر از استيصال و درماندگى مخالفان سياسى و مذهبى جمهورى اسلامى ايران را مشاهده کرد.رضا پهلوى ،پسر شاه سابق و مخلوع ايران بيشتر از اين که ذهن خود را به تملق گويى و چاپلوسى از آمريکا و رژيم صهيونيستى معطوف کند دغدغه هاى ديگرى را در ذهن مى پروراند!بعد از مرگ تاج الملوک ،ملکه پير پهلوى ها و همسر رضاخان مير پنج خاندان پهلوى لحظه اى آرام و قرار ندارند. هم اکنون مسابقه براى تصاحب اموال محمدرضا پهلوى و دربار سابق وارد مرحله تازه اى شده است.طرفهاى اصلى دعوا احمد على مسعود انصارى و رضا پهلوى هستند.در چنين آشفته بازارى کافى است تا فرح پهلوى نيز جانبدارى فرزندش را بکند و آنگاه درگيرى فاميلى و خانوادگى پهلوى ها وارد مرحله جديدترى شود!در چنين شرايطى رضا پهلوى در برنامه راديوهاى فارسى زبان در آمريکا حاضر مى شود و درباره مقابله پهلوى ها با نظام جمهورى اسلامى اظهارات مضحکانه اى را بر زبان مى راند!

يک خاطره ،يک انفجار

انتشار خاطرات پهلوى ها از دوران منحوس شاهنشاهى موجب ايجاد دردسرهاى زيادى در ميان وابستگان دربار شده است.اشرف پهلوى در کتاب “من و برادرم”و فرح و تاج الملوک در کتاب خاطرات خود يکديگر را به باد انتقاد گرفته اند و هر يک ديگرى را به صورت مستقيم يا غير مستقيم در سقوط حکومت پهلوى دخيل دانسته اند.رضا پهلوى در چنين شرايطى چاره اى جز پناه بردن به انزوا و کنترل روابط خانوادگى پهلوى ها را ندارد.گذشت 28 سال از پيروز ى انقلاب اسلامى اران و جايگزينى نسلى جديد و کاملا ماشينى و مدرن در ميان ايرانى هاى کاليفرنيا پهلوى ها را وادار به پذيرش يک حقيقت بلاانکار ساخته است:تسلط دوباره بر ايران رويايى است که تحقق آن را بايد در فراسوى مرزهاى واقعيت جست و جو نمود.

البته در دودمان از هم گسيخته پهلوى همه خود را صاحب تخت و تاج از دست رفته مى دانند ،اما هواداران اندک پهلوى ها نيز خود را صاحب حق و حقوقى ميدانند!28 سال سردرگمى در آمريکا و اروپا آنها را کاملا کلافه و سردرگم ساخته است.اين سردرگمى محصول مستقيم القاهاى نادرست کاخ سفيد و اتحاديه اروپا از اوضاع داخلى ايران است.سلطنت طلبان که عادت دارند حوادث ايران را از راديو فردا و شبکه بى بى سى پيگيرى نمايند با مشاهده تناقض موجود در موقعيت رو به رشد ايران و اخبار رسانه هاى وابسته به صهيونيسم بيش از پيش احساس سرخوردگى و شکست مى کنند.

مبارزين موزه کمونيسم

شايد بهتر باشد در اين نوشته نامى از چريکهاى فدايى خلق و گروههاى پيکارى نبريم!گروههايى که توهم مارکسيسم در ابتداى انقلاب اسلامى ايران سرتاسر وجودشان را فرا گرفته بود و لنين و استالين را همانند بت مى پرستيدند!البته شايد در حال حاضر تعداد آنها در سرتاسر جهان به ده نفر نيز نرسد .پس از فروپاشى کمونيسم و اتحاد جماهير شوروى اين گروهها نيز از هم فروپاشيدند. اين افراد پس از فروپاشى کمونيسم به زندگى حداقلى و انزواگرايانه در غرب روى آورده اند و سعى دارند در مواقعى که تصاوير کهنه استالين و برژنف پخش مى شود گيرنده هاى خود را خاموش نمايند و به گوشه اى نا معلوم خيره شوند.

نتيجه گيري

مخالفان انقلاب اسلامى در خارج از مرزهاى ايران در حال سپرى کردن دورانى سخت هستند.آنها از سويى نسبت به 28 سال تلاش بيهوده خود در قبال نظام اسلامى و مردمى ايران پى برده اند و از سوى ديگر قدرتى براى عقب گرد در خود حس نمى کنند.آنها از سرنوشت نامعلومى که در انتظار شان است به شدت بيمناک هستند و بدبينى نسبت به غرب سرتاسر وجود آنها را فراگرفته است.مرور زندگينامه صدام حسين و پينوشه که زمانى نوکران درجه اول آمريکا محسوب مى شدند اين ترس اپوزيسيون خارج از کشور را دوچندان مى سازد.آنها مى دانند که در صورت ايجاد کوچکترين تغييرى در نظام بين الملل غرب آنها را به راحتى وجه المصالحه و پيشمرگ اهداف شوم خود قرار خواهد داد.