آوارگی کوه و بیابانت آرزوست!

صدام که سقوط کرد، مسعود رجوی با استناد به درخت هایی که در پادگان اشرف کاشته شده بود، بادی به غبغب انداخت و اعلام کرد «روزی که رژیم آواز اخراج ما را سر داد، این نهال ها را در پادگان اشرف کاشتیم و به همه مجاهدین اعلام کردم ما رشد و نمو این نهال ها را هم خواهیم دید. امروز این درخت ها دیگر نهالی لرزان نیستند. حالا هم به همه مجاهدین راه آزادی اعلام می کنم، آن روز خواهد رسید که تنومند شدن این درخت ها را هم به چشمان خود ببینیم. دیدیم که کوه ها تکان خورد اما اشرف از جایش تکان نخورد»

آن روز مسعود رجوی اگر چه خوشحالی و نشئه گی رشد نهال هایی را داشت که به درختانی تازه قد کشیده تبدیل شده بودند، اما روزگار نشان داد برخلاف اینکه کوه ها تکان نخوردند، پادگان منافقین زیر و رو شد تا سایه درختان تنومند و قد برافراشته موجود در پادگان اشرف بماند برای فرزندان عراق آزاد و روسیاهی این ادعا نیز تا ابد بر صورت سرکرده فراری منافقین باقی بماند.

وقتی اخراج منافقین با ایستادگی نوری مالکی قطعی شد، سران این فرقه ابتدا با آمریکا وارد بحث و جدل شدند که باید همچنان بر اساس قول و قرارهایی که پنتاگون با اعضای این گروه گذاشته است، حفاظت از این گروه را برعهده بگیرد و اجازه ندهد دولت عراق آن ها را اخراج نماید، اما آمریکایی ها به آنان گوشزد کردند که مسئولیت قانونی تصمیم گیری در خصوص آن ها برعهده دولت عراق می باشد. پس از آن منافقین با بسیج جمعی از اعضای پارلمان اروپا دست به دامان اتحادیه اروپا شدند که کمک های مالی اش به عراق را مشروط به صرف نظر کردن دولت مالکی از اخراج آن ها نماید. اما اروپایی ها نیز از چارچوب اخذ قول و قرار برای رعایت مسائل حقوق بشری درباره این گروه از دولت عراق فراتر نرفتند و عملاً منافقین به آنچه می خواستند نرسیدند. با به بن بست رسیدن این مطالبات، نماینده ای از سوی آمریکا با این گروه وارد مذاکره شد که قرارگاه اشرف را ترک نمایند و در محل دیگری در عراق مستقر شوند، لیکن این مذاکرات به دلیل استنکاف رهبری منافقین به نتیجه نرسید.

از جمع اعضای این فرقه، دولت عراق 100 نفر را تحت تعقیب قضایی قرار داده و با وجود اینکه تاکنون و طی چند سال گذشته، چیزی در حدود 700 نفر از اعضای این فرقه به ایران بازگشته اند، اما سران این فرقه همچنان مانع از خروج آزادانه اعضای اسیر در پادگان اشرف می شوند. در طول دو سال گذشته و قبل از آغاز اخراج منافقین از پادگان اشرف، رایزنی های گسترده ای توسط دولت عراق با سفارت خانه های 12 كشور اروپایی برای بازگشت 700 نفر از اعضای منافقین به اروپا که دارای پاسبورت اروپایی هستند آغاز شد اما هیچ کدام از کشورهای اروپایی به دلیل ذات تروریستی این فرقه، حتی حاضر به پذیرش افرادی که خود به آنها پاسبورت داده اند هم نشدند.

با ادامه پروسه اخراج منافقین از پادگان اشرف و انتقال افراد این فرقه به لیبرتی برای اخراج نهایی از خاک عراق، همان ها که جمبیدن کوه ها و نجمبیدن خود را خواب می دیدند، امروز در فلاکت التماس به این و آن هستند تا در زمانی که آمریکایی ها هنوز حتی نام این فرقه را از لیست تروریستی خود خارج نکرده و اروپایی های مدعی حمایت از منافقین نیز هیچ تمایلی به پذیرش این فرقه ندارند، سران منافقین با گردنی کج درب این خانه و آن خانه را بزنند تا شاید در بیابان های بی آب و علف، اردوگاه های متروکه یا بیغوله های کشورهای منطقه، جایی برای آنها دست و پا شود.

بعد از تغییر و تحولات رخ داده در عراق و خروج آمریکایی ها از این کشور، فرانسه در ابتدا برای پذیرش اعضای این گروهک اعلام آمادگی کرد اما در ادامه احساس نگرانی کرد و از پذیرش آن ها منصرف شد. جمهوری آذربایجان نیز در ابتدا اعلام آمادگی کرد اما در نهایت ترسید و عقب نشینی کرد.

منافقین و آذربایجان؛ تداوم سیاست خصمانه همسایه شمالی!

اگر چه داستان آذربایجان و منافقین امروز تا حدود زیادی به پایان رسیده است، اما شنیدن آنچه بر این رابطه رفت، خالی از لطف نیست.تلاش منافقین برای حضور در آذربایجان، با استقرار نماینده فرقه در این کشور آغاز شد. البته در این میان با توجه به همکاری مشترکی که از مدت ها قبل میان آذربایجان و رژیم اسرائیل ایجاد شده بود، پذیرش پیشنهاد حضور منافقین در جغرافیای همسایه شمالی، دور از انتظار نیز نبود، به ویژه اینکه ارتباط کشورمان با همسایه شمالی خود، به واسطه تبعیت شدید و همراهی کورکورانه سران این کشور از رژیم اشغالگر قدس از چندی پیش به سردی گرائیده بود.

در همین خصوص و در ابتدای طرح این زمزمه ها، نقل قول ها و اخباری تأیید نشده ای به گوش رسید مبنی بر استقرار تعدادی از اعضای منافقین در آذربایجان و بر همین اساس اعلام شد سال گذشته نماینده منافقین در مصاحبه با تلویزیون ملی آذربایجان، سابقه حضور منافقین در آذربایجان را 9 ساله اعلام کرد و در ادامه، اخبار دیگری که به گوش رسید که حکایت از موافقت الهام علی اف، رئیس جمهوری آذربایجان برای استقرار منافقین در این کشور داشت. موافقتی که به دنبال آن، گفته می شد دو پایگاه در شهرهای«داش کَسَن» و «مینگه چویر» برای استقرار 800 نفر از اعضای رده پائین این گروهک آماده شد.

دامنه این اخبار حتی از این هم فراتر رفت و اعلام شد 20 اتوبوس حامل 800 نفر از منافقین درسال 1390 از عراق خارج شدند اما با توجه به مذاکرات موساد با دستگاه امنیتی اقلیم کردستان و نظر به اینکه منافقین – با توجه به قرار داشتن در فهرست گروهک های تروریستی – امکان جابجایی هوایی را نداشتند، از مسیر اقلیم کردستان و با هماهنگی دستگاه امنیتی این اقلیم و سازمان امنیت ترکیه از خاک ترکیه وارد گرجستان و سپس آذربایجان شدند تا در دو شهر یاد شده آموزش های پیشرفته لازم را در جنگ های چریکی، اقدامات جاسوسی، بمب گذاری، فعالیتهای مخابراتی و عملیاتهای تروریستی سپری کرده و در مواقع لزوم به داخل ایران اعزام شوند.

شایعات انتقال منافقین به کشورهای منطقه، تنها در مورد آذربایجان نبود، بلکه در همین رابطه شایعاتی از یمن نیز به گوش رسید و اعلام شد مقصدی که برای منافقین در نظر گرفته شده است، منطقه ای است بنام صعده در یمن که با هزینه سعودی ها آماده سازی شده است و مجهز ترین امکانات آموزشی، ارتباطی وتروریستی در اختیار آنها قرار گرفته است. حتی اعلام شد حجم زیادی از نیروها وامکانات منافقین در یک پروژه انتقال درخفا توسط آمریکایی ها به یمن منتقل شده است.

قطر مقصد بعدی منافقین بعد اخراج نخواهد بود

در طول چند ماهی که از آغاز پروسه اخراج منافقین از اشرف و انتقال آنها به کمپ لیبرتی می گذرد، یکی از کشورهایی که از آن به عنوان مقصد بعدی حضور منافقین نام برده می شود قطر است اما تنها چند روز بعد از 18 فوریه و آغاز اخراج منافقین از اشرف، احمد الشیکاکی، عضو دفتر نمایندگای قطر در شورای حقوق بشر سازمان ملل، در دیدار و گفتگو با دبیرکل بنیاد هابیلیان، اعلام کرد قطری ها کاملاً درباره این گروه تروریستی اطلاعات و شناخت دارند و به هیچ وجه به این گروهک اجازه نخواهند داد در روابط بین قطر و ایران تاثیر منفی بگذارند. البته در این خصوص، علی رغم اختلاف سلیقه های تجاری موجود میان ایران و قطر و با وجود اینکه مقامات قطری ترجیح می دهند در مورد اختلافات ارضی میان ایران و امارات، جانب کشور عرب زبان را بگیرند، اما مواضع این کشور در مورد پناه دادن به منافقین تقریبا شفاف است و بر اساس اعتقاد سران این کشور،پایبندی به حسن همجواری با کشورهای همسایه و بخصوص ایران، از اولویت های سیاست خارجی مناطقه ای این کشور است، به گونه ای که به گفته احمدالشیکاکی، دولت قطر برای گسترش ارتباطات با ایران، مسائلی همچون زبان و نژاد را مد نظر قرار نمی دهد و هیچ گاه ظرفیت های بسیار زیاد دوستی و همکاری میان ایران و قطر را نادیده نخواهد گرفت.

پاکستان؛ ترجیح دوستی با ایران بر میزبانی منافقین!

یکی دیگر از کشورهایی که از آن به عنوان مقصد بعدی منافقین پس از اخراج نام برده می شود، پاکستان است. این کشور پیش از این پذیرای حضور گروهک تروریستی و متلاشی شده جند ا... و ریگی – سرکرده این باند – بود و در حال حاضر نیز منافقین بی میل نیستند از خاک همسایه شرقی ایران برای حضور و ایجاد پایگاه و نیز ساماندهی عملیات های تروریستی خود استفاده کنند. بنا بر شواهد موجود، 3 سال قبل بود که سران نفاق با گروه شیطانی عبدالمالک ریگی مبنی بر همکاری و همراهی با آنها به توافقاتی رسیدند که بعد از دستگیری ریگی، این توافق به حالت تعلیق درآمد اما باتوجه به شرایط موجود و ادامه اخراج منافقین از پادگان اشرف، سران منافقین به گزینه حضور در پاکستان نیز بی میل نیستند. البته در این خصوص باید اعلام کرد با وجود اینکه دولت و ملت پاکستان به خاطر روابط خوب و برادرانه با ایران اجازه فعالیتهای نظامی و یا تبلیغی را به این فرقه نخواهند داد، دور از انتظار نیست که با فشار آمریکا و رژیم صیهونیتی، دولت پاکستان مجبور به پذیرش اعضای این فرقه شود.

اردن؛ پایگاه آرمانی منافقین!

واقعیت این است که انتقال به اردن برای منافقین چند امتیاز دارد؛ امتیاز اول اینکه سران این کشور کاملا با امریکا و اسرائیل هماهنگ هستند و منافقین می توانند اطمینان کامل داشته باشند در صورت استقرار در اردن، هیچ گاه مورد حملات تلافی جویانه جمهوری اسلامی ایران قرار نخواهند گرفت زیرا در حال حاضر ارتباط ایران و اردن نیز چندان گرم نیست. نکته دیگر اینکه منافقین قبلا در اردن تشکیلاتی داشته و در حال حاضر هم دفتر رسمی دارند.

البته اردن هنوز موافقت خود را برای پذیرش منافقین نشان نداده و این احتمال وجود دارد که با انتقال تمامی منافقین به این کشور موافقت نکرده و در نهایت با حضور تعداد محدودی از آن ها در اردوگاه های مرزی خود موافقت نماید.

تا پیش از آغاز روند انتقال منافقین به لیبرتی، همسر سرکرده منافقین برای ممانعت از انتقال به اردوگاه لیبرتی، چادرنشینی در مرز اردن را پیشنهاد داده بود. اما اوایل اسفند سال گذشته بود که اردن به طور قاطع با احداث اردوگاه برای گروهک منافقین در مرز خود مخالف نمود.

تکذيب حضور منافقين در امارات

حضور منافقین در امارات نیز قبل از آنکه از گمانه زنی های رایج به باوری غیر تردید ناپذیر تبدیل شود توسط مقامات این کشور تکذیب و اعلام شد شايعه حضور منافقين در امارات غير واقعي و مغاير با سياست هاي امارات است. پيشتر برخي سايت هاي اينترنتي و منابع خبري از حضور يکصد نفر از عناصر منافقين در امارات خبر داده بودند. اما اعلام رسمی مقامات امارات، به شایعاتی خبری نظیر مورد فوق پایان داد زیرا مقامات رسمی این کشور اعلام کردند سياست دولت امارات حفظ امنيت اين کشور براي جذب سرمايه گذاران است و حضور اعضاي گروه منافقين در اين کشور مغاير اين سياست مي باشد.

عربستان؛ تداوم حمایت مالی و تردید در پذیرش منافقین!

در ابتدای زمانی که زمزمه های اخراج منافقین مطرح شد، کشورهایی که رابطه خوبی با جمهوری اسلامی ایران ندارند، نسبت به پذیرش اعضای گروهک منافقین اعلام آمادگی کردند و اولین کشوری که برای پذیرش این افراد ابراز تمایل کرد، عربستان سعودی بود. مدت هاست که دستگاههای امنیتی رژیم حاکم بر عربستان بر مبنای راهبردی تهاجمی تلاش دامنه‌داری را برای نزدیک تر شدن به جریان های مخالف و برانداز جمهوری اسلامی با هدف برنامه ریزی مشترک برای تخریب چهره و فشار و تضعیف پایه‌های اقتدار و امنیت ملی ایران آغاز کرده‌اند و مدتی است که این خط مشی خود را کاملا علنی نموده اند، ضمن اینکه در این راه برخی بقایای نظام علی عبدا... صالح در یمن نیز عربستان را همراهی می کنند، به گونه ای که به موازات تشدید اقدامات مربوط به برچیدن پادگان تروریستی اشرف و انتقال منافقین به کمپ لیبرتی، چندی پیش نشستی با عنوان همبستگی با ساکنان اشرف در یمن و شهر صنعا و در هتل تاج سباء این شهر از طرف مرکز مطالعات استراتژیک ملی یمن برگزار گردید. این نشست توسط عبدالکریم الاریانی مشاور سیاسی دیکتاتور حاکم بر یمن و همکاری برخی از عناصر نزدیک به جریان العراقیه و مزدوران سرشناس سازمان منافقین مانند صالح المطلک برگزار گردید اما به سرانجام مشخصی نرسید.

بحرین؛ وقتی بحران زده ها شعار حمایت از تروریست ها سر می دهند!

چندی پیش، درست در اوج حملات وحشیانه سران حزب حاکم بر علیه مردم بحرین، برخیاعضای پارلمان این کشور، در بیانیه ای مداخله جویانه، جانبداری کم سابقه ای را از گروهک منافقین بعمل آورده بودند. در قسمت هایی از این بیانیه آمده است:

«مجلس نمایندگان بحرین محکومیت شدید خود را در رابطه با نقض خطرناک حقوق بشر توسط رژیم عراق در کمپ اشرف و لیبرتی که تحت فشار و دخالتهای آشکار رژیم ایران صورت می گیرد، ابراز می دارد. ...این مجلس معتقد است انتقال ساکنان کمپ اشرف به قرارگاه لیبرتی هیچ پایه قانونی ندارد و نقض عرفهای جهانی است».

البته با توجه به جو نامساعد این کشور و در شرایطی که بسیاری از سفرهای توریستی و تورنمنت های ورزشی این کشور، به واسطه جنگ نابرابر مزدوران آل خلیفه با مردم، از سوی گردشگران و ورزشکاران خارجی تحریم شده است، نمی توان امید داشت ادعای حمایت آل خلیفه از منافقین، به معنای واقعی کلمه جامه عمل به خوب بپوشد، به ویژه اینکه این ادعا را تنها می توان در راستای اقدامات تلافی جویانه رژیم حاکم بر بحرین، در مقابل دفاع و اعلام حمایت مردم ایران از ملت مظلوم بحرین ارزیابی نمود.

همه این موارد در حالی است که چندی پیش محمد شیاع السودانی وزیر حقوق بشر عراق از انتقال یکصد عضو گروهک تروریستی منافقین به خارج از این کشور خبر داد و اعلام کرد انتقال عناصر این گروهک از یک نقطه به نقطه دیگری در عراق، راه حل نهایی این مشکل نیست، زیرا پذیرفته نشدن آنها از سوی جامعه جهانی به معنای طولانی شدن حضور آنها در عراق است که با قوانین این کشور در تضاد است، زیرا دولت عراق بر ضرورت اخراج آنها تاکید کرده است.

ظاهرا کشورهایی که پیشنهاد استقرار منافقین را در داخل خاک خود می دهند، نسبت به آینده روابط با جمهوری اسلامی ایران احساس خطر می کنند و نمی خواهند که وارد نوعی رو در رویی با جمهوری اسلامی ایران شوند. مسئله مهم دیگر این است که بسیاری از کشورهای یاد شده به این می اندیشند که اگر منافقین را در کشور خود بپذیرند، امنیت خود را به خطر انداخته اند، بنابراین بسیاری از کشورها برای پذیرش منافقین، شرط خروج از لیست تروریستی آمریکا را مطرح کرده اند اما معضل منافقین این است که پس از هزینه کردهای چند ده میلیون دلاری برای خروج از لیست تروریستی، با عدم اجابت این درخواست شان توسط آمریکایی ها، درباره مقصد انتقال خود با مشکل جدی مواجه شده اند و همین امر باعث شده بسیاری از کشورها همچنان این باور را بپذیرند که اعضای این فرقه واقعاً انسان های خطرناکی هستند.