ایالات متحده آمریکا همواره تلاش کرده است از منافقین استفاده ابزاری کند، تا جایی که کارن کیویانفکفسکی یکی از کارمندان سابق وزارت دفاع آمریکا(پنتاگون) درباره این فرقه و میزان وابستگی آنها به غرب برای تسخیر قدرت سیاسی در ایران می نویسد:
»مجاهدین[خلق] حاضرند اقداماتی بکنند که ما از انجام آن شرم داریم، و ترجیح می دهیم در موردش سکوت کنیم معذالک دقیقاً برای چنین ماموریت هایی از آنها استفاده می کنیم «.
دیات لانگ رئیس بخش خدمات سری نظامی آمریکا در رابطه با تعویض مشتری اطلاعات جاسوسی در عراق و این که زمانی منافقین اطلاعاتشان را به صدام فروخته و اکنون آمریکا جای آن را گرفته می نویسد:
«...دقیقاً این همان چیزی است که من هم شنیده ام، آنها [مجاهدین خلق] مجدداً یک سر معامله اند، ولی این بار در طرف صدام نیستند، بلکه در طرف آمریکا هستند. همیشه قابل استفاده، همیشه توپ بازی منافع ها».
ری مک گارون مامور سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا(سیا) در پاسخ به این سوال که به چه دلیل آمریکایی ها حاضرند تن به همکاری با این گروه تروریستی بدهند می گوید به این دلیل که آنها حاضرند اسب درشگه ما بشوند. از سویی دیگر آمریکایی ها در برابر افکار عمومی امریکا و جهان قادر به حمایت علنی از این گروهک، به دلیل پیشینه تروریستی آنها نیستند، به همین دلیل وزارت امور خارجه ایالات متحده در سال 1997 این سازمان را در لیست گروه های تروریستی خارجی خود قرار داد. بیانیه 30 آوریل 2007 وزارت خارجه آمریکا در خصوص ابقاء نام این فرقه در لیست گروههای تروریستی در مقایسه با مواضع مشابه در سال های گذشته حاوی نکات قابل تعمقی است، این بیانیه صرف نظر از ضمیمه شدن موارد تازه به دلایل تروریستی فرقه رجوی، حاکی از رویکرد تازه آمریکا نسبت به معضل تروریسم و تصحیح برخوردهای خوب و بد در میان آمریکایی ها، بارزترین وجه این برخورد دوگانه و متعارض بود. در حال حاضر نیز استقرار این گروهک در عراق پیش از اینکه مستند به کنوانسیون های بین المللی باشد، نتیجه خوش بینی های کاذب در استفاده ابزاری از آنها است. با این حال بیانیه 30 آوریل 2007 وزارت امور خارجه آمریکا صرف نظر از گرایش های ابزاری نئومحافظه کاران و چالش های درونی امریکا بر سر این گروه، رویکرد تازه و اصولی در مبارزه با تروریسم و همچنین یک مرزبندی تمام عیار با این فرقه است. نکات قابل اشاره در این بیانیه، به واقع بر درک ماهیت این گروه تاکید دارد. دلایل ضمیمه شده بر جنبه های ناپیدا، اما تنیده در ماهیت ایدئولوژیک و بنیادگرای منافقین تاکید اساسی دارد؛ تاکید بر این مهم که رهبریت سازمان و اعضای آن در سراسر جهان توان و اراده آن را دارند تا در اروپا، خاورمیانه ، ایالات متحده، کانادا و غیر آن دست به اقدامات تروریستی بزنند.
به طور کلی در رابطه با این گروه تروریستی در هیات حاکمه آمریکا دو رویکرد متفاوت و تا حدود زیادی متناقض وجود دارد. وزارت امور خارجه، شورای روابط خارجی و مراکز آکادمیک آمریکا خواهان برخورد شدید و قرار گرفتن نام این گروه در لیست گروههای تروریستی هستند. در مقابل وزارت دفاع(پنتاگون)، بخش هایی از نمایندگان کنگره و سازمان سیا به دنبال استفاده ابزاری از آنها در عرصه سیاست خارجی آمریکا هستند. وزارت امور خارجه آمریکا تاکید دارد که این فرقه یک سازمان تروریستی است و باید در کنار گروه هایی همچون القاعده شناسایی شود، تا جایی که سالیوان(از سخنگویان وزارت امور خارجه آمریکا) این که منافقین بیش از پانزده سال است که عملیات تروریستی انجام نداده را مبالغه آمیز می پندارد. در همین حال در وزارت دفاع آمریکا نیز آشکارا از این فرقه تروریستی حمایت نمی شود، اما بنا به گفته مارک بالستروس، سازمان و اعضای آن پس از اشغال عراق، مشمول حمایت های کنوانسیون چهارم ژنو هستند. وی درباره اینکه چرا اعضای این گروهک مشمول این حمایت ها شده اند، اظهار داشت که وزیر دفاع [سابق] آمریکا، دونالد رامسفلد، این تصمیم را اتخاذ کرد.. اتخاذ این دو رویکرد متفاوت از سوی مقامات و نهاد های قدرت در آمریکا باعث شده است که ایالات متحده به یک رویکرد واحد و اتخاذ یک سیاست کارامد در قبال این گروه نرسد، اما در مجموع ماهیت سیاست خارجی در آمریکا نشان داده است که آمریکایی ها حاضر هستند چنین گروههایی را به راحتی وجهه المصالحه منافع خود قرار دهد. آمریکایی ها که پس از اشغال عراق با استناد به کنوانسیون چهارم ژنو اقدام به حفاظت از منافقین در اردوگاه مخوف اشرف کردند، پس از پنج سال که با مخالفت های گسترده دولت و ملت عراق مواجه شدند که اقدام به تحویل این اردوگاه به دولت عراق کردند. این اقدام آمریکا اگرچه بیشتر در اثر فشار های دولت و ملت عراق صورت گرفت، اما نشانگر ماهیت سیاست خارجی آمریکا در قبال گروههای تروریستی نیز به شمار می رود، کما اینکه این کشور در قبال گروه تروریستی "پ ک ک" که وضعیتی مشابه فرقه منافقین دارد سیاستی مشابه اتخاذ کرده است و با چراغ سبز ایالات متحده ارتش ترکیه پایگاه های این گروه را در عراق به شدت بمباران کرد. در شرایط فعلی نیز آمریکایی ها به دلیل قرار گرفتن نام منافقین در لیست گروه های تروریستی خارجی وزارت خارجه آمریکا نمی توانند از این گروه تروریستی حمایت کنند، افزون بر این، اقدامات تروریستی این گروه در ایران و عراق طی چند دهه گذشته چهره ای منفور از آنها به جا گذشته است و آمریکایی ها اگر منافع بلند مدت خود را نیز لحاظ کنند قطعا از یک گروهی که از شدت تنفر بالایی برخوردار است حمایت نخواهند کرد. از سویی دیگر مشخص نبودن وضعیت حقوقی این گروه تروریستی در عراق، و همچنین تلاش ایران و عراق مبنی بر محاکمه سران این گروه به دلیل ارتکاب جنایت های ضد بشری در این دو کشور باعث شده است که آمریکایی ها بیش از این از اعتبار خود درباره فرقه ای که در حال اضمحلال است مایه نگذارند.
