|
منافقین تصور میکردند که پس از ورود به ایران با استقبال مردمی روبه رو شده و حتی به لحاظ نظامی و لجستیکی از کمک های مردمی نیز بهره مند می گردند! اما در بدو ورود با مقاومتی از سوی مردم روبه رو شدند که آنها را وادار کرد اولین تیر های خود را به سمت مردم عادی که اغلب روستایی و کارگر کارخانه بودند شلیک کنند
|
پس از پذیرش قطعنامه 598 از سوی جمهوری اسلامی ایران، منافقین کوردل با تصوری غلط مبنی بر اینکه 8 سال جنگ توان رزمندگان ایرانی را بریده و ملت ایران نیز به واسطه نارضایتی از بروز جنگ با دولت خود شکاف پیدا کرده اند، فرصت را غنیمت شمرده و در پی اهداف جنایتکارانه خود به سمت تهران حرکت کردند.
البته که این نوکران صدام از حمایت رژیم عراق نیز بهره مند بودند و در پی آن نیروی هوایی عراق پیش از حرکت منافقین حمایتی مقدماتی را آغاز نموده و سعی کرد راه را برای تجاوز این خیانتکاران که تیغ بر کشور خود کشیده بودند باز کند!
منافقین نیز که با جمع آوری تمامی ضد انقلابیون طرد شده، به نیرویی با تعداد قریب به 15 هزار نفر دست یافته بودند و از مهمات و ادوات جنگی اهدایی صدام سود می بردند، به واسطه توهمات ذهنی خود مبنی بر عدم مقاومت ایرانیان وارد خاک کشور شده و قصد تهران کردند!!!
این حرکت منافقین بیشتر به یک شوخی شبیه بود تا واقعیت، زیرا که صدام با تمام حمایت های غربی در طول 8 سال جنگ با ایران حتی نتوانست به تهران نزدیک شود چه برسد به اینکه مثل رجوی متوهم به نیروهای تحت امرش فرمان دهد که پس از ورود به تهران چه کنید و چه نکنید!
این توهم و نابخردی منافقین از آنجا حاصل شده بود که تصور میکردند پس از ورود به ایران با استقبال مردمی روبه رو شده و حتی به لحاظ نظامی و لجستیکی از کمک های مردمی نیز بهره مند می گردند! اما در بدو ورود با مقاومتی از سوی مردم روبه رو شدند که آنها را وادار کرد اولین تیر های خود را به سمت مردم عادی که اغلب روستایی و کارگر کارخانه بودند شلیک کنند.
و ملت سلحشور ایران پس از اطلاع از این تجاوز به سمت جبهه ها خروشیدند. در وصف این غیرت تمام ناشدنی که 8 سال افتخار را نیز در کارنامه خود داشت به گفته آن پدری اشاره می کنم که پس از حمله منافقین و سر سفره غذا به پسرانش که تمام جنگ را در جبهه ها بودند گفت: اگر دوباره به جبهه نروید نانم را حلالتان نمی کنم!
سر انجام عملیات مرصاد در پنجم مرداد 67 با رمز مبارک "یا علی(ع)" در منطقه اسلام آباد و کرند غرب در استان کرمانشاه آغاز گردید. و منافقینی که از آتش بس و پذیرش قطعنامه سوء استفاده کرده بودند و مست از پیروزی های مقدماتی خود که با کشتن روستاییان و مردم عادی حاصل شده بود به سمت باختران(کرمانشاه) حرکت کرده بودند با سد رزمندگان اسلام در 34 کیلومتری باختران برخورد کردند.
با گذشت زمانی کوتاه از این رویارویی، در جاده باختران - اسلام آباد تا چشم کار می کرد ادوات سوخته منافقینی دیده می شد که با رویای فتح تهران تا آنجا آمده بودند. هرچند فردای آن روز هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی نیز برای سرکوب شدید تر منافقان به منطقه وارد شد اما سر انجام این تجاوز در همان روز قبل رقم خورد و در نهایت منافقین با شکستی سنگین، تن به فراری مفتضحانه دادند.
نگاهی به ادوات منهدم شده از منافقین که شامل: بيش از 120 دستگاه تانک، 400 دستگاه نفربر، 90 قبضه خمپارهانداز 80 ميليمتري، 150 قبضه خمپارهانداز 60 ميليمتري و 30 قبضه توپ 106 ميليمتري بود، از عمق شکست این جنایتکاران باخبر می شویم و البته هلاکت 4800 نفر از منافقین و غنائم باقی مانده از متجاوزین مرصاد را هم باید به این آمار اضافه کرد.
و بالاخره هر جا از حماسه مرصاد سخن در میان باشد، باید از امیری دلیر و فرمانده ای شجاع که صیاد دلهای تمام پیروان امام و انقلاب بود و هست یاد کنیم. امیر سپهبد صیاد شیرازی، شیر مرصاد و یکی از فرماندهان بی ادعای جنگ بود که حماسه مرصاد را رقم زد. و البته سالها بعد به دست همین منافقین تروریست که تحمل ضربه ای که از او و نیروهایش خورده بودند را نداشتند در مقابل درب منزلش به شهادت رسید.
یاد او و تمام سربازان مرصاد که راه سرداری پیمودند گرامی باد.
