هنوز چند ماهي از پيروزي انقلاب و علني شدن سازمان چريک‌هاي فدايي خلق نگذشته بود که اين سازمان دستخوش انشعاب شد و منشعبين با حذف کلمه سازمان و با عنوان «چريک‌هاي فدايي خلق» اعلام موجوديت کردند. اشرف دهقاني و محمد حرمتي‌پور که در اوايل اسفند 1357 از اروپا به ايران بازگشته بودند، به‌همراه چند تن از اعضا که تدريجاً در طول مبارزات مردم از زندان آزاد شده بودند اين انشعاب را رقم زدند. وجه اشتراک اين افراد اعتقاد به تئوري «مبارزه مسلحانه هم استراتژي و هم تاکتيک» بود. اما اين انشعاب حتي در ميان اعضاي سازمان چريک‌هاي فدايي خلق با استقبال چنداني مواجه نشد. اين انشعاب با مواضعي که گرفت به‌زودي خود را در برابر نظام اسلامي يافت. گروه اشرف دهقاني يا «چريک‌هاي فدايي خلق» کردستان را محل مناسبي براي مبارزات مسلحانه انتخاب کرد. البته هم‌زمان در شهرهاي مختلف با حمله به بانک‌ها و سرقت، جهت تأمين منابع مالي خود اقدام کرده و اقدامات تروريستي چندي را نيز به‌انجام رساندند. با پايان‌يافتن فعاليت‌هاي گروه‌هاي مسلح در کردستان از سال 1362، گروه اشرف دهقاني نيز مرکزيت خود را از ايران به کردستان عراق منتقل کرد و پس از آن چند عمليات مشترک تروريستي با يک دسته از «پيشمرگان سازمان کارگران انقلابي ايران» (راه کارگر) به‌انجام رساندند. گروه اشرف دهقاني با نزديکي به رژيم بعث عراق کمک‌هاي مالي و تسليحاتي از صدام دريافت مي‌کرد. از اين گروه با پراکنده شدن اعضاي آن، تنها چند نفر باقي ماند که آن‌ها نيز در همان سال‌هاي نخستين دهه 60 به اروپا گريختند.
