چرا زن در گروهک منافقین، موجودی تحقیرشده است؟

مجاهدین خلق در ادامه نمایش‌های خود و پس از فرانسه این بار اقدام به برگزاری یک نمایش فریبکارانه در آلبانی کرده‌اند. نمایشی که در آن به بهانه روز جهانی زن، تعدادی از زنان ناآگاه از سابقه و اقدامات تروریستی این گروه را دورهم گرد آورده‌اند و از ضرورت آزادی زنان در جامعه ایران سخن می‌گویند!

جالب آنکه منافقین که به خوبی از مسائل داخل ایران مطلع هستند با دروغ‌پردازی که مشتریان آن، تنها همان میهمانان نمایش هستند حالا یا به دلیل ساده اندیشی و ناآگاهی یا به دلیل تطمیع مالی مدعی شده‌اند که زنان در ایران آزادی ندارند، مجبور به استفاده از پوشش به شکل اجباری هستند و این مجاهدین خلق هستند که آزادی را برای زنان ایرانی به هدیه خواهند آورد.

باید دید رهبران منافقین که این ادعاهای دروغ را به میهمانان نا آگاه خود منتقل می‌کنند چه برخوردی با زنان عضو گروه خود دارند.

بررسی ظاهری تک تک زنان عضو این گروه نشان می‌دهد، همه آنها ملزم به پوشیدن لباس متحد الشکل و پوشاندن سر خود هستند و هیچ انتخاب دیگری ندارند. موضوعی که نشان می‌دهد مجاهدین خلق سعی در تحریف واقعیت و پنهان کردن این موضوع از دید دیگران دارند. هرچند آنها به دروغ مدعی هستند که این پوشش انتخاب این زنان است اما نمی توان پذیرفت که در میان صدها زن عضو این گروه، هیچ اختلاف نظر و سلیقه ای در میان آنان وجود ندارد.

علاوه بر اینکه این اجبار در پوشیدن لباس متحد‌الشکل نشان می‌دهد که ما با یک فرقه Cult مواجه هستیم که عقاید منحصربه‌فردی درباره زنان دارد.

فارغ از موضوع پوشش زنان در گروه مجاهدین خلق، نکته دیگری که به چشم می‌خورد مجرد بودن همه این زنان و دختران است. براساس گزارش ها و اطلاعات، مسعود رجوی رهبر این گروه، در دهه هشتاد میلادی، دستور طلاق همه اعضا از همسران خود و ممنوعیت ازدواج در این گروه را صادر کرده بود تا توجه همه اعضا، فقط به رهبر این گروه و اهداف آن معطوف باشد. همه این اطلاعات در گزارش ها و خاطرات صدها تن از اعضای جداشده از این گروه، منتشر شده و به طور عمومی قابل دسترسی است.

این همه ماجرا نیست. افشاگری‌های تعدادی از زنان جدا شده از این گروه مانند بتول سلطانی و زهرا میرباقری و دیگران، از عمل جراحی عقیم کردن زنان این گروه به دستور رجوی، نشان می‌دهد جهان با یک گروه وحشتناک و عجیب و غریب روبروست که به شدت حقوق اولیه زنان را پایمال و سرکوب می‌کند.

جالب اینکه این زنان، به هیچ وجه اجازه ندارند با اعضای خانواده خود که در ایران هستند کوچک ترین تماسی بگیرند یا آنها را از نزدیک ببینند. تلاش‌های چند سال گذشته ده ها خانواده ایرانی که در ایران یا خراج از ایران به سر می‌برند برای دیدار با فرزندان خود در کمپ‌های منافقین در عراق و اکنون در آلبانی تاکنون هیچ نتیجه ای نداشته است. حتی زمانی که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در عراق قصد داشت تا با اعضای گروه مصاحبه کند، رهبران این گروه، بودن یک نماینده این گروه در جلسه مصاحبه را شرط انجام آن قرار داده بودند، موضوعی که نشان می‌دهد این گروه از اظهارات اعضای خود درباره اوضاع داخلی این گروه واهمه دارد.

اکنون این سؤال به طور جدی مطرح می‌شود که گروهی که با داشتن عقاید شدید فرقه ای، با سرکوب امیال و خواسته‌های انسانی زنان عضو خود، این گونه با آنها برخورد می‌کند، صلاحیت سخن گفتن از روز زن و حقوق زنان و برگزاری کنفرانس برای آنها را دارد یا خیر؟ آیا سیاستمداران زن خارجی که به دعوت این گروه به فرانسه یا البانی می‌روند می‌دانند که فریب اطلاعات غلط و دروغ یک فرقه ضد زنان را خورده اند ؟

آیا دیگر زنان عضو این گروه مانند مریم رجوی، امکان مسافرت و جابجایی ازادانه به نقاط مختلف اروپا را دارند؟ آیا این زنان مانند مریم رجوی حق داشتن یک همسر و خانواده را دارند؟