آلیس تیلور، مدیر بلاگ بالکانیستا و خبرنگار مستقل انگلیسی که در آلبانی زندگی می‌کند، روایتی از حضور خود در گردهمایی منافقین در آلبانی را به نگارش درآورده است که در آن به تدابیر شدید امنیتی محل استقرار منافقین، رفتارهای عجیب اعضای این گروه و عدم امکان حضور خبرنگاران مستقل در این مراسم اشاره می‌کند.
به گزارش سرویس بین‌الملل پایگاه خبری‌تحلیلی هابیلیان (خانوادۀ شهدای ترور)، این خبرنگار انگلیسی که طبق اظهارات خود توسط یکی از اعضای منافقین برای شرکت در یک همایش حقوق بشری به مقر این گروهک دعوت شده بود، از این گروهک تروریستی با عنوان یک سازمان سیاسی‌نظامی جنجالی یاد می‌کند که تا پیش از حضور در مقر آنان، اطلاعات زیادی دربارۀ آن‌ها نداشته و از روی کنجکاوی دعوت را پذیرفته است.
وی در ابتدای یادداشت خود به توصیف مشخصات فیزیکی پایگاه منافقین در نزدیک روستای مانز در آلبانی می‌پردازد و بیان می‌کند مردم آن منطقه از حضور منافقین در نزدیکی محل زندگی خود رضایتی ندارند اما به دلیل ساخت‌و‌سازهای مرتبط با مقر منافقین و ایجاد شغل برای برخی از مردم محلی، با حضور آنان کنار آمده‌اند.
بر اساس این یادداشت، تدابیر شدید امنیتی اطراف محل استقرار منافقین و نگهبانان مسلح از جمله نکاتی است که توجه آلیس تیلور را در بدو ورود به مقر منافقین به خود جلب کرده است. نکتۀ دیگری که به نظر نویسندۀ این یادداشت عجیب آمده است ممنوعیت ورود هرگونه لوازم آرایشی شخصی به مقر منافقین در آلبانی است به گونه‌ای که در بخشی از این یادداشت می‌نویسد: «در بدو ورود، رژ لب، پودر صورت، سیگار و فندک من را ضبظ کردند و درون پلاستیکی قرار دادند و اعلام کردند در هنگام خروج می‌توانم آن‌ها را پس بگیرم.»
پوشش متحدالشکل اعضای منافقین، جدایی محل رفت و آمد و همچنین محل استقرار مردان و زنان، حجاب یکدست زنان و سبیلی که تمامی اعضای مرد سازمان بر روی صورت خود دارند، در کنار این مسئله که هیچ کدام از ساکنین کمپ منافقین زیر 50 سال سن نداشته‌اند، از جمله موارد دیگر است که در این یادداشت به آن‌ها اشاره شده است.
این خبرنگار انگلیسی در بخش دیگری از یادداشت خود به توصیف مراسم گردهمایی سالانه منافقین که امسال در آلبانی برگزار شد می‌پردازد و از آن به عنوان نمایش یاد می‌کند. در بخشی از این گزارش، وی بیان می‌کند یکی از مسئولین برگزاری همایش پس از اینکه مطلع می‌شود او خبرنگار است، به وی تذکر می‌دهد که اشتباهاً به این مراسم دعوت شده و با عصبانیت به او می‌گوید نباید در همایش حضور پیدا می‌کرده است. تیلور در این باره می‌نویسد: «در این لحظه بود که به دور و اطراف با دقت بیشتری نگاه کردم و هیچ خبرنگار دیگری را مشاهده نکردم و تنها وسایل فیلمبرداری گران‌قیمت و چند عکاس که به نظر می‌آمد از اعضای مجاهدین خلق [منافقین] باشند در آنجا حضور داشتند.»
