خیانت و خباثت جزیی از ذات گروهک تروریستی منافقین است. چه آن زمان که پس از گذشت کمتر از سه سال از انقلاب اسلامی و در بحبوحه جنگ تحمیلی اسلحه خود را به جای گرفتن در مقابل ارتش بعثی به روی هم وطنان خود گرفتند، چه آن زمان که در آغوش صدام معدوم آرام گرفته و رکنی از ارکان ارتش بعثی شده و ستون پنجم صدام شدند و چه اکنون که به دامان امپریالیسم غربی پناه بردند که روزی داعیه مبارزه با آن را داشتند.
اما فصل مشترک تمامی این خیانت ها جلوه گری و جلوگیری از نابودی نام و نشان این گروهک تروریستی بوده است. پس از پیروزی انقلاب و در کشاکش امتیازگیری گروه ها و احزاب مختلف از انقلاب اسلامی، این گروهک التقاطی نیز در تلاش برای رسیدن به جایگاهی در کشور با چنگ زدن به انواع ابزارها به خصوص ابزارهای تبلیغاتی و میلیشا سعی داشت خود را گروهی پیشرو و انقلابی نشان دهد. اما آن زمان که دیگر از رسیدن به اهداف خود باز ماند و خطر نابودی و هضم شدن در انقلاب اسلامی مردم را دید، با روی آوردن به جنگ مسلحانه با مردم، حیات خود را نه با جبران اشتباهات که با خباثت استمرار بخشید.
پس از فرار از کشور و پناه گرفتن در فرانسه، سران این گروهک تروریستی تلاش کردند تا با تجمیع گروه های مختلف اپوزیسیون جمهوری اسلامی، شورای به اصطلاح مقاومت را پایه ریزی کند، اما به دلیل زیاده خواهی و خود برتربینی سران این گروهک، تشکیل این شورا با شکست مواجه شد و بار دیگر برای اینکه منافقین نشان دهند در خیانت به کشور خود متفاوت از دیگر گروه های اپوزیسیون هستند، با مهاجرت به عراق بعثی در اوج جنگ با ایران، برگ ننگین دیگری در کارنامه خود ثبت کردند.
منافقین زمانی که جنگ را پایان یافته دیدند و موجودیت خود در عراق را در خطر و آرزوی حکومت بر ایران را بر باد رفته، با تصور ضعف قوای نظامی جمهوری اسلامی پس از هشت سال جنگ، حمله به مرزهای ایران را آغاز کردند. اما این بار نیز در تنگه مرصاد در دام قوای مسلح جمهوری اسلامی گرفتار شدند.
این گروهک در سال های اخیر نیز در تلاش بوده است تا هر آنچه که می توانسته است به ملت خود خیانت کند. انرژی صلح آمیز هسته ای فراتر از اینکه دستیابی به آن، افتخاری برای جمهوری اسلامی باشد، یک غرور ملی و رسیدن به دانشی استراتژیک است که می تواند هر ایرانی را در هرنقطه از جهان با هر گرایش و تمایل سیاسی خوشحال کند. اما منافقین باز هم برای آنکه ثابت کنند در خیانت و خباثت نظیر ندارند، همواره تلاش کرده اند بی جیره و مواجب در اختیار دشمنان هموطنان خود قرار بگیرند.
روند خیانت های منافقین ثابت می کند، آنچه باعث شده این گروهک با وجود نابودی اکثر گروهک های محارب جمهوری اسلامی، اندک نفسی داشته باشد، بی حدو مرز بودن آنان در خیانت به آرمان های ملت ایران است. این همان ویژگی است که سبب می شود، این گروهک ابزاری مناسب برای فعالیت های کثیفی شود که آمریکا و حتی رژیم صهیونیستی حاضر به هزینه کردن خود برای این فعالیت ها را ندارند.
سران این گروهک در آخرین اقدامات از این دست، با توجه به اینکه توافق هسته ای میان جمهوری اسلامی و غرب را خطری برای موجودیت خود می دیدند، تلاش کردند با جنجال رسانه ای و در آستانه آخرین دور از مذاکرات ژنو، با این عنوان که اسناد جدیدی از فعالیت های مخفی ایران در دست دارد، رسیدن به توافقی اولیه را به شکست بکشاند. از این رو مهدی ابریشمچی از سران گروهک منافقین، هفته گذشته با دعوت از خبرنگاران تلاش کرد به اصطلاح از یک مرکز مخفی فعالیت های هسته ایران در یک پادگان نظامی در حوالی اصفهان پرده بردارد. شاید با این کار بتواند بر روند مذاکرات تاثیرگذار باشند.
اما در پایان مذاکرات و در توافق نامه امضا شده هیچ اشاره ای به این ادعا و مرکز فعالیت های اتمی خیالی منافقین نشده است، و سراب امید سران این گروه داشته اند نقش برآب شده است.
حیات نباتی منافقین همواره نیاز به پشتیبانی یک قدرت خارجی دارد. تا زمان حکومت بعثی صدام بر عراق، خوی استبدادی مشترک میان صدام و رجوی سبب می شد تا منافقین با اتکا بر این رژیم خودکامه به حیات خود ادامه دهد. اما پس از سقوط صدام در عراق و اینکه دیگر زمامداری همانند او برای منافقین در جهان نبود، با ذلالت در دامان آمریکا و اسرائیل که روزگاری دشمن اول منافقین بود آرام گرفتند. از این روست که خطر توافق میان ایران و آمریکا یعنی پایان یک عمر حیات ننگین منافقین. سران این گروهک باید برای جلوگیری از چنین اتفاقی در باتلاق سرنوشت خود منفعلانه دست و پا بزنند.
