شهید جعفر طالبی متولد سال 1336 در بخش سریشآباد از توابع شهرستان قروه به دنیا آمد. تا پایان سال پنجم ابتدایی به تحصیل ادامه داد اما به دلیل کمبود امکانات مالی تحصیل را رها کرد و همراه پدر بزرگوارش به کارگری پرداخت.
در زمان اوجگیری شعلههای انقلاب اسلامی به خدمت سربازی فراخوانده شد و در زمان سربازی به خاطر فعالیتهای سیاسی علیه رژیم منفور پهلوی و پخش اعلامیههای حضرت امام(ره) به 6 ماه حبس محکوم شد.
در سال 1358 اندکی پس از تاسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عضویت این نهاد مقدس در شهرستان قروه درآمد.
بعد از ایفای وظیفه در چند سمت، فرمانده عملیات موچش شد و در عملیات پاکسازی شهرستان سنندج از ناحیه گردن مجروح شد و در تاریخ 25 شهریور ماه سال 1361 هنگام بازگشت از عملیات در کمین گروهکهای ضدانقلاب افتاد و به شهادت رسید.
نیروهای ضد انقلاب بعد از شهادت شهید طالبی، جنازه مطهر او را سوزانده بودند.
از شهید جعفر طالبی یک فرزند پسر به یادگار مانده است.
سیری در خصوصیات شهید طالبی
شهید جعفر طالبی ظاهری آرام و قلبی مهربان داشت، وقتی که به صورت او نگاه میکردی سادگی و مهربانی را میدیدی.
شهید طالبی تواضع و فروتنی در سرتاپای وجودش موج میزد. آرام بود و کمتر حرف میزد، دروغ نمیگفت و از دروغ گفتن تنفر داشت، مهربان بود، به کسی بیاحترامی نمیکرد، از کمک به تهیدستان لذت میبرد و در بحبوحههای جنگ هم از نماز غافل نمیشد، در کارهای خود مشورت میکرد و از دیگران راهنمایی میخواست، به مال دنیا چندان اهمیتی قائل نمیشد و بیشتر به آخرت میاندیشید.
شهید طالبی شجاع بود، از دشمنان اسلام نمیهراسید. خدمت به اسلام و قرآن را افتخار میدانست، غسل شهادت میکرد و از آشنایان و افراد خانواده میخواست که برای شهادت او دعا کنند.
وی به مطالعه کتابهای مذهبی به ویژه کتابهای شهید مطهری و شهید بهشتی علاقه خاصی نشان میداد به حضرت امام خمینی (ره) عشق میورزید و به سربازی ایشان افتخار میکرد.
وی رعایت حجاب و تمام شئونات اسلامی را توصیه میکرد و نابودی دشمنان اسلام و برقراری عدل و برابری را از بزرگترین آرزوهای خود میدانست.
شهید طالبی در سایه تربیت پدری پرورش یافت که وی نیز در 9 اردیبهشت ماه سال 1366 در محل سلیمانیه عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره شهید شد.
آری شهدا مرواریدهایی هستند که در صدف ایثار و جوانمردی ساخته میشوند و در دریای پاکی و اخلاص به تکامل و تعالی میرسند.
