شهدای جنایت‌های گروهک تروریستی سازمان مجاهدین خلق(منافقین) در سال 1367

مقدمه و پیشینه

تاریخ کهن این مرز و بوم به‌ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی مردمی ایران سرشار از فداکاری و رشادت دلیر زنان و مردانی است که در نبرد با سیاهی و ظلمت، نور و روشنایی را برای ما به ارمغان گذاشته‌اند. در نقطه مقابل، همواره دشمنان خبیثی چشم طمع به ثروت‌های مادی و معنوی این مردم داشته‌اند که خواهان استقلال در نظر و عمل بوده‌اند و انواع و اقسام جنایات را بر این مردم روا داشته‌اند؛ از کشورهای زورگو و متخاصم گرفته تا گروهک‌های تروریستی، هرکدام به نوعی در خون به ناحق ریخته‌شده هزاران شهید ایران سهیم هستند.

از جمله دشمنان این مرزوبوم، گروهک تروریستی منافقین است که پیش و پس از انقلاب مردم ایران در صفوف مردمی آن جایی نداشتند و چندی پس از برپایی حکومت برخواسته از رأی مردم، رو در روی آن ایستاده و دست به سلاح بردند و تا امروز بیش از 12 هزار نفر از مردم کشورمان را به خاک و خون کشیده‌اند. سال 1360 نقطه اوج تقابل این گروهک با نظام اسلامی و مردم بود و پس از آن که با همکاری مردم و اشراف و قاطعیت نیروهای امنیتی، بساط جرم و جنایت آنان برچیده شد.

 با کوچ عناصر فراری نفاق به سرکردگی رجوی از نقاط مختلف به عراق که در حال جنگ با ایران بود، معادلات تغییر کرد. منافقین به‌طور کامل شرف و غیرت خود را به صدام فروختند و در کنار دشمن بعثی و دوشادوش او به جمع‌آوری اطلاعات از نقاط حساس کشور، دادن اطلاعات محموله‌های غذا و دارو به جنگنده‌های عراقی برای بمباران، حملات پراکنده مرزی و درنهایت حمله مستقیم نظامی به مرزهای کشوری که روزگاری وطن آنان بوده است، آلوده شدند.

سال 1367 رجوی با تحریک صدام و به‌منظور تأثیرگذاری بر روند جنگ، با فراخوان هواداران فراری خود از کشورهای مختلف و با پیوستن تعدادی زیادی از زندانیان فراری که طی سال‌های قبل مورد رأفت نظام اسلامی قرار گرفته و آزاد شده بودند، دست به اجرای سه عملیات نظامی نسبتا گسترده با نام‌های آفتاب (8فروردین67، فکه)، چلچراغ (28خرداد1367، مهران) و فروغ جاویدان (3مرداد1367، کرمانشاه) زد و در خلال این حملات تعدادی زیادی از مردم و نیروهای نظامی به شهادت رسیدند؛ هرچند دارودسته او نیز متحمل آسیب‌ها و تلفات وسیعی شد که اثرات آن هنوز در این گروهک باقی است.

رجوی در نظر داشت روز اول فرودین سال 1367 به مرزهای ایران حمله کند اما درگیری چند تن از نیروهای شناسایی این گروهک در نقاط مدنظر برای انجام عملیات، این حمله را چند روزی به تعویق انداخت و درنهایت بامداد 8 فروردین67 منافقین با تمام توان و با پشتیبانی هوایی و زمینی نیروهای عراقی از مرز فکه عبور کرده و به نیروهای نظامی مستقر در این منطقه حمله کردند. این نقطه آغاز ارزیابی صدام بود که میزان سرسپردگی عناصر نفاق را بسنجد و پس از آن که منافقین توانستند خوش‌خدمتی خود را به صدام نشان دهند در تاریخ 28خرداد1367 از مرز ایران عبور کرده و شهر مهران که پس از چندبار تبادل بین نیروهای ایرانی و عراقی متروکه و خالی از سکنه شده بود و ارتفاعات اطراف آن را تصرف کردند. منافقین در این عملیات از نیروهای بومی خود که خراسانی بودند به عنوان خط‌شکن بهره بردند و لباس نیروهای خط‌شکن آنان، لباس نیروهای ارتش جمهوری اسلامی بود؛ چرا که اولین سد در مقابل آنها نیروهای ارتشی لشکر 77 خراسان بودند؛ لذا برای استفاده از اصل غافلگیری چنین تاکتیکی را انتخاب کردند.

پس از سه روز نیروهای عراقی منطقه را ترک کرده و عقب‌نشینی کردند و نیروهای منافقین را در منطقه جایگزین کردند. منافقین در منطقه‌ای به وسعت شهرستان مهران و ارتفاعات مهم اطراف آن مانند «قلاویزان» را به صورت عمده و در ادامه آن تا مناطق حاشیه‌ای شهرهای سومار، قصرشیرین، کرند غرب و حتی اسلام‌آباد غرب به صورت پراکنده حضور متجاوزانه و نظامی داشتند تا اینکه در عملیات مرصاد تمام این مناطق یادشده در دو استان کرمانشاه و ایلام پاکسازی شد و منافقین از منطقه رانده شدند.

از تاریخ 28خرداد1367 تا زمان آغاز عملیات فروغ جاویدان از سوی منافقین و بخصوص در روزهای آخر مانده به عملیات فروغ جاویدان، شاهد درگیری‌های پراکنده منافقین با مردم و یا با نیروهای نظامی هستیم. عملیات‌های تپه‌زنی (هدف قرار دادن ایستگاه‌ها وپاسگاه‌های مرزی) خمپاره‌زنی به پادگان‌ها و شهرها، و عملیات دستبرد (حمله محدود به داخل مواضع دشمن، برای اجرای ماموریت ویژه و بدون قصد نگهداری زمین)، از نمونه اقدامات منافقین در این محدوده زمانی است که برخی شهدا که نام آن‌ها در این لیست مشاهده می‌شود در خلال این جنایت‌های منافقین به شهادت رسیده‌اند.

پس از انجام حمله نظامی منافقین به کرمانشاه در تاریخ 3مرداد1367 آنها از غافلگیری ایجادشده در نیروهای نظامی ایران بواسطه عملیات ایذایی عراق در مرزهای جنوب غربی استفاده کرده و توانستند طی دو روز از شهرهای قصرشیرین، کرند غرب و اسلام‌آباد غرب عبور کرده و به کرمانشاه نزدیک شوند اما در تنگه چهارزبر واقع در روستای حسن‌آباد اسلام آباد غرب که جاده مواصلاتی اسلام‌آباد غرب به کرمانشاه از آن می‌گذرد، علاوه‌بر مواجه‌شدن با مقاومت مردمی که از روز اول با آن مواجه بودند با ترافیک مردم و خانواده‌هایی که از بیم جنایات و قساوت منافقین در حال فرار بودند برخورد کرده و متوقف شدند. نیروهای مسلح جمهوری اسلامی از این فرصت استفاده تاکتیکی کرده و پس از آنکه منطقه از حضور مردم عادی خالی شد در فرصتی مناسب به ستون نظامی منافقین حمله کرده و آن‌ها را تارومار کردند. باقی مانده ستون نظامی منافقین یا به سمت مرز بازگشتند، یا به کوهستان‌های اطراف فرار کردند و یا آن‌ها که آموزش کمتری دیده بودند و مسیر را گم کرده بودند به صورت انفرادی به سمت شرق، جنوب یا شمال فرار کردند که طی دو هفته پس از آن یا شناسایی و دستگیر شدند یا در حالت ترس و وحشت با نیروهای نظامی یا مردم درگیر شده و به هلاکت رسیدند و یا توانستند از نقاط دیگر مرزی فرار کنند.

طی 5 روز پس از پایان عملیات مرصاد و شکست قاطع منافقین، با همکاری مردم منطقه بیش از 100 عملیات شناسایی انجام شد و طی آن بیش از 200 نفر از نیروهای تنهامانده منافقین در کوه‌ها، دره‌ها، روستاها و دشت‌های اطراف دستگیر شدند.

همچنین رجوی در دیگر ماه‌ها و روزهای سال تلاش کرد تا با انجام عملیات‌های کور تروریستی ضمن ناامن کردن فضای کشور، زمینه را برای فشار نظامی و امنیتی به جمهوری اسلامی فراهم آورد که ماحصل آن شهادت تعداد دیگری از مردم ایران بود.

از جهت فراوانی باید گفت که آمار جنایات منافقین در سال 1367 تقریبا با دوران اوج خیانت رجوی و گروهک متبوعش در سال 1360 برابری می‌کند و اطلاعات حاضر مؤید این موضوع است.

این لیست که به همت جمعی از کارشناسان گردآوری شده است شامل نام و نام خانوادگی، اطلاعات تولد، شغل، جنسیت، نحوه، نوع و مکان شهادت شاهدان جنایات گروهک تروریستی منافقین در سال 1367 است.

 

در گذشته چه توسط بنیاد هابیلیان و چه نهادهای مرتبط دیگر هر کدام به نوعی تلاش داشته‌اند در گردآوری و توزیع و تولید محتوا در این باره سهم داشته باشند اما نبود اطلاعات کافی و جامع از جنایات منافقین در این سال ما را بر آن داشت تا پژوهش جامعی در این باره انجام دهیم که سند جدیدی باشد بر این شعار محوری که ایران یکی از بزرگترین قربانیان تروریسم در جهان است. همچنین گذشت زمان و کمبود منابع و غیرقابل دسترس بودن برخی دیگر از منابع نیز ضمن تقویت ضرورت انجام این پروژه، به سختی آن می‌افزود. همچنین به جهت رجوع گسترده پژوهشگران در سال‌های گذشته به این موضوع می‌بایست مجموعه ای مرجع و مستند که بتواند نیازهای پژوهشی از اطلاعات مورد نظر را فراهم کند، آماده و ارائه شود.

این لیست دربردارنده اطلاعات تمام افراد با ملیت ایرانی است که در سال 1367 به نحوی از انحا توسط گروهک تروریستی منافقین به شهادت رسیده‌اند. اطلاعات جنایات دیگر گروهک های تروریستی در این سال که عدد آن نیز قابل توجه است، همچنین اطلاعات مربوط به وقایع تروریستی و شهدای آن در دیگر سال‌ها نیز در پروژه‌های مشابه ارائه شده و یا خواهد شد.

اطلاعات این شهدا از منابع متعددی استخراج شده است که به عنوان نمونه می‌توان به این موارد اشاره کرد:

پس از مرحله گردآوری، با بررسی و تطبیق اطلاعات احصا شده و دقت نظر در صحت اجرای گردآوری، مستندبودن و دقیق‌بودن اطلاعات، اولین خروجی قابل ارزیابی تهیه شد.

پس از اینکه مرحله تطبیق با دقت و حساسیت زیاد انجام شد، بازبینی و اصلاح نهایی لیست انجام شد و پژوهش حاضر نتیجه انجام این سه مرحله اساسی است.

این مجموعه با حداکثر اطلاعات به دست آمده و طبق روش‌های ذکر شده، تدوین و آماده سازی شده است. تعداد قابل توجهي از شهدا در خلال اين پژوهش احصا شدند كه در ارزيابي نهايي از اين جهت كه سند متقني مبني بر شهادت آنان توسط منافقين به دست نيامد از ليست حذف شدند؛ هرچند زمان و مكان شهادت ايشان در موارد متعددي با زمان و مكان شهادت آن شهدایی كه نام آنها در ليست وجود دارد يكسان بود.

اين پژوهش قطعا خالي از اشكال نيست لذا فرصت را مغتنم شمرده و از مردم و مجموعه‌هاي مردمي، خانواده معظم شهدا، نهادها و ارگان‌هاي نظامي و دولتي كه مي‌توانند در به‌روزرساني اين آمار به ما ياري برسانند، استمداد مي طلبيم.