حقوق بشر همواره یکی از موضوعات چالشی میان جمهوری اسلامی ایران و برخی مدعیان حقوق بشر در غرب بوده است. کشورهای اروپایی و آمریکایی که خود را منادیان واقعی حقوق بشر می دانند هر آنچه در کشورهایشان در قبال ملتشان در جریان است، مصداق واقعی حقوق بشر ادعایی شان می دانند و هر کشوری که رویکردی متفاوت در زمینه حقوق انسان داشته باشد، از دید آنها ناقض حقوق بشر است.
با توجه به این مقدمه، دور از انتظار نیست که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران همواره به نقض حقوق بشر از سوی کشورهای غربی متهم شود. در همین راستا سالانه همایش های مختلفی در برخی کشورها و با حضور برخی حقوقدان های لیبرال و لائیک غربی و گاها ضد انقلابیون خارج نشین برگزار می شود تا با ایراد اتهاماتی واهی، جمهوری اسلامی را به زیر پا گذاشتن حقوق بشر متهم کنند.
پس از شکست مفتضحانه پروژه بحران آفرینی بر سر فعالیتهای صلح آمیز هسته ای ایران، گروهک منافقین نیز به جمع مدعیان حقوق بشر اضافه شده اند که معیاری برای سیاسی بودن «حقوق بشر» است. بی شک کشورهای اروپایی و آمریکا که تا چند سال پیش این گروهک را در لیست گروه های تروریستی خود قرار داده بودند، به خوبی می دانند که پیشینه و عملکرد سران این گروهک در قبال اعضایش و همین طور جنایات آنها در حق مردم ایران و عراق، جایی برای مدعای حقوق بشر باقی نمی گذارد. اما دست خالی کسانی که ایران را به نقض حقوق بشر متهم می کنند، باعث شده تا منافقین نیز با بزک کردن چهره خود، نقش شاهد را برای محافل ضد ایرانی بازی کنند.
چند روز پیش پارلمان کانادا در راستای بررسی حقوق بشر در ایران، جلسه ای ترتیب داد که به اعتقاد کارشناسان چیزی جز ترفندی برای تیره ساختن روابط در حال بهبود کشورهای غربی با ایران نبود، ترتیب دهندگان این جلسه از افراد و گروههایی از جمله گروهک تروریستی منافقین برای شرکت در آن دعوت کرده بودند، مانند همیشه عنصر ثابت در جلسات، همسر سرکرده منافقین بود. اما این بار نه به صورت حضوری و قرار گرفتن پشت تریبون مجلس بلکه با ارتباط اینترنتی، خانم تروریست به ایراد سخنان همیشه دروغ خود پرداخت.
کشورهایی که همواره مدعی نقض حقوق بشر در ایران بوده اند، هیچ گاه نتوانسته اند با شواهدی متقن این ادعا را اثبات کنند، لذا حاضر شده اند از گروهک منافقین که پس از سقوط صدام به دنبال ارباب دیگری در میان کشورهای غربی دوره گردی می کند و با اینکه سالیان زیادی است که از ایران دور بوده و اساساً موضوعاتی که مریم رجوی در این جلسه مطرح کرد هیچ ارتباطی با ایران نداشت، به عنوان یک قربانی و شاهدی برای ادعاهایشان استفاده کنند.
اما سوال مهم آن است که چرا سخنرانی مریم رجوی با ارتباط ویدئو کنفرانسی ارائه شد؟
واقعیت آن است که دولتمردان کانادا به رغم مواضع به شدت ضد ایرانی خود، به خوبی می دانند که ورود عنصر تروریستی چون مریم رجوی با تمام مواضع ضد ایرانی و خوش رقصی اش برای رژیم صهیونیستی به این کشور، جز بی آبرویی و تنفر شدید ایرانیان از این اقدام، ارمغان دیگری ندارد و از این رو با دادن ویزا به وی مخالفت کرده و اجازه ورود به او نداده اند.
اما ترتیب دهندگان این جلسه در پارلمان کانادا، این نکته را در نظر نگرفته اند که هرگونه اعتمادی به این گروهک تروریستی ولو اندک، عواقب حیثیتی و سیاسی وخیمی برای آنها به دنبال دارد. لذا به آنان توصیه می شود بهتر است به جای دفاع از حقوق تروریستها به فکر آبروی خود باشند و برای آنکه بیش از این وجاهت خود را در عرصه بین المللی و داخلی تخریب نکنند و گذشته این گروهک تروریستی را با دقت بیشتری مطالعه کنند.
