یمن از جمله کشورهایی بود که موج جریان بیداری اسلامی منطقه آن را درنوردید. این کشور از سال 2014 درگیر جنگ داخلی است. در یک طرف این نزاع حوثی‌های جنبش انصارالله و بخشی از ارتش وفادار به رئیس جمهور سابق علی عبدالله صالح و در طرف دیگر آن ارتش دولتی و شبه نظامیان وفادار به منصور هادی قرار دارند. از سال 2015 ائتلاف عربی به ریاست عربستان سعودی پشتیبانی نظامی از نیروهای دولتی و منصور هادی را برعهده دارند. ایران نیز به طور غیر رسمی از حوثی هایی که صنعا و بخش قابل توجهی از کشور را تحت کنترل دارند حمایت می کند.
صالح زمانی بیان کرده بود حضور در عرصه سیاسی یمن، مثل رقص با مارهاست که حکایت از خطرناک بودن شرایط این کشور دارد. بنظر می رسد که این تعبیر صالح کاملا صحیح باشد. در همین رابطه، پس از 48 ساعت از سخنرانی وی که در آن از مردم خواسته بود علیه انصارالله قیام و «صفحه جدیدی» را باز کنند، کسی پیش‌بینی نمی‌کرد که او توسط همپیمانان سابقش اعدام شود. مرگ صالح را باید پایانی برای تروریسم داخلی قلمداد کرد، چرا که جدایی صالح از حوثی ها تضاد داخلی را تشدید می کرد و متعاقبا زمینه را برای کشتار بیشتر مردم فراهم می ساخت. در حقیقت کشته شدن صالح، بازگشایی باب دیگری از تروریسم دولتی عربستان و همپیمانان منطقه ای این کشور را متوقف نمود.
آنچه مسلم است این موضوع است که عربستان و امارات صفحه آخر دفتر سرنوشت صالح را به نگارش درآورند. چرا که این دو کشور در جدایی صالح از حوثی ها نقش اصلی را ایفاء کردند. آنها حتی از اقدام آخر صالح به عنوان «انتفاضه عربی صنعا علیه حوثی ها» نام می بردند. در همین رابطه، بنظر می رسد که رهبران تروریست ریاض و ابوظبی ماه ها پیش در پی یک توطئه جدید در یمن بودند. به نقل از محمد عبدالسلام، سخنگوی حوثی‌ها، هنگامی که مسئولان فرانسوی به نزد محمد بن زاید، ولیعهد ابوظبی، برای میانجی‌گری در بحران سعدی حریری، نخست وزیر مستعفی لبنان، رفتند زاید به آنها گفته بود که درباره مسئله حریری نگران نباشید، زیرا «غافلگیری بسیار بزرگی» در یمن در راه است که شکل منطقه را تغییر خواهد داد؛ که منظور پشت کردن صالح به حوثی ها بود.
بنظر می رسد که عبدالله صالح در ازای خیانت و کودتا علیه حوثی‌ها چند درخواست از عربستان داشت: حذف نام خود از لیست تحریم‌ها، برداشتن موانع تحمیل شده بر دارایی‌هایش، تضمین آینده سیاسی واضح برای او و پسرانش و یک سری درخواست‌های لجستیکی. صالح در حالی بطور سری و محرمانه با مقامات عربستانی و اماراتی و سایر کشورها مکاتبات و دیدار هایی داشت که گویا خود غافل از درک شرایط یمن بود. صالح فراموش کرده بود که رقص با مارها و خیانت عاقبت خوشی نخواهد داشت.
