همکاری مشترک صدام و منافقین برای موشکباران شهرها

اولين حمله موشکي نیروهای بعثي عراق عليه شهرهای ايران 16 مهر ماه سال 1359 با شليک 3 فروند موشک به شهر مقاوم دزفول آغاز شدکه بر اثر اصابت اين موشک ها به مناطق مسکوني شهر ،50 تن به شهادت رسيدند و تعدادی نيز مجروح شدند . البته اين اولين و آخرين باری نبود که عراق قوانين بين المللي را نقض مي کرد .
یکی از عرصه هایی که منافقین در جنگ علیه ایران به عنوان ستون پنجم، به صدام سرویس دادند ، جمع آوری اطلاعاتی برای حملات موشکی ارتش عراق به مناطق مسکونی بود.

استراتژی عراق تا قبل از نيمه اول سال 1362 در حمله به شهرهای ايران محدود به شهرهائي مي شد که يا تحت اشغال دشمن قرار داشتند يا به علت نزديکي به جبهه های جنگ به آساني هدف حملات وحشيانه قرار داشتند، ولي در نيمه دوم سال 1362 عراق به حملات خود به شهرهای ايران وسعت بخشيدکه از جمله اين حملات هوائي مي توان به حمله هوائي و موشکي عراق به شهرهای ايلام وخرم آباد و خرمشهر و آبادان پس از تعهد اين کشور مبني بر قطع حمله به مناطق مسکوني در شهرها به تاريخ 27/10/1362 و يا حمله هوائي عراق به شهرهای قم ، تبريز ، اصفهان ، همدان ، خرم آباد و ايوان غرب به تاريخ 27/10/1365 اشاره کرد که چند روزی تا سالگرد اين عمليات ها باقي نمانده است .
البته دراين طرف قضيه ايران را داريم که در طول دفاع 8 ساله خود در برابر تهاجم نظامي عراق همواره به رعايت اصول انساني و اسلامي معتقد و پايبند بود و از هر شيوه و ابزار جنگي جهت پيشبرد اهداف خود استفاده نکرد . ايران نه تنها از بمباران مناطق غير نظامي و توسل به سلاح های شيميائي اجتناب کرد بلکه از بهره جوئي شيوه هائي که منتهي به آسيب و ايرادو صدمه به غير نظاميان مي شد اکراه داشت .از نظر ايران جنگ برخورد نيروهای نظامي دو کشور متخاصم در جبهه های جنگ بود و تنها اهداف مشروع نظامي اهدافي بودند که در جبهه های جنگ بايد واقع مي شدند .
چنانکه ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامي ايران در يکي ازاطلاعيه های خود اعلام کرد که حملات هوائي به شهرها ، زنان و کودکان بيگناه را فقط در ميدان های نبرد و توسط بازوان ستبر قهرمانان و ايثارگران مبارز تلافي خواهد کرد.
نوشتار حاضر در صدد اثبات متجاوز بودن عراق با توجه به قوانين بين المللي و به خاطرموشک باران شهرهای ايران مي باشد.
طبق قوانين بين المللي ، جنگ محدود به افراد خاصي شده و موارد جز آن منع گرديده است همانند حمله به افرادی که مستقيما در جنگ شرکت نداشته باشند . هم چنين در کنوانسيون ها و پروتکل های مختلف و نيز در قراردادهای بين المللي گوناگون مواردی از حقوق انساني و بين المللي آمده است که نقض هر کدام از آن ها به عنوان جرم و جنايت بين المللي محسوب مي شود که از جمله آن ها نيز مي توان کشتار و قتل عام مردم بي گناه ،حمله به مناطق مسکوني و غير نظامي و بيمارستان ها و ...را نام برد.

به طور کلي قواعد مربوط به جنگ سه نوع محدوديت را برای عمليات نظامي در نظر گرفته اند:
الف)محدوديت ميدان عمليات جنگي :
بر اين اساس حمله به برخي اماکن و گلوله باران آنها در جريان جنگ ممنوع است :
1. ماده 25 قرارداد چهارم لاهه : بمباران يا حمله به شهرها ،روستاها ،مناطق مسکوني و ساختمان های بي دفاع ممنوع است .
2. قطعنامه 30سپتامبر 1938 مجمع عمومي جامعه ملل که به اتفاق آرا تصويب شده است : هر گونه حمله عمدی عليه جمعيت غير نظامي ،نقض مسلم حقوق بين الملل است .
ب) محدوديت سلاح های جنگي :
به لحاظ قوانين بين المللي طرفين درگير مجاز به استفاده از هر گونه سلاحي در جنگ های خود نيستند و لذا استفاده از سلاح هائي که باعث جراحات شديد مي شدند در کنفرانس 1899 لاهه ممنوع است .
ماده 25 پروتکل الحاقي کنوانسيون ژنو به کاربردن اسلحه و موشک ها و وسايل و آلات جنگي از نوعي که منجر به وارد آمدن صدمات بيش از حد مي گردد را ممنوع مي داند.
ج) محدوديت عمليات جنگي به افراد رزمنده و استثنا شدن مابقي افراد طبق قوانين بين المللي. عمليات جنگي محدود به افراد خاصي شده و موارد جزء آن منع گرديده است مثل حمله به افرادی که مستقيما در جنگ شرکت نداشته اند .
جداي از اين مباحث و بررسي مختصر قواعد مربوط به جنگ در خصوص بررسي عملکرد عراق در قبال ايران بايد متذکر شد که پس از جنگ جهاني اول و با توجه به نتايج تلخ آن تلاش های زيادی جهت تدوين حقوق و حمايت از افراد غير نظامي به عمل آمد .
از جمله کنفرانس واشينگتن در خصوص محدوديت تسليحات که در ماده 24 بخش دوم آن آمده است : بمباران هوائي صرفا عليه اهداف زير مجاز است = نيرهای نظامي ، خطوط ارتباطي يا حمل ونقل که برای اهداف نظامي مورد استفاده قرار گيرد .
دربخش سوم همين ماده توضيح مي دهد که بمباران شهرها ،دهکده ها ،مناطق مسکوني و ساختمان هائي که در مجاورت عمليات زيرزميني قرار دارند ممنوع است .
اما خلاصه مطلب اين که با توجه به قوانين و مقررات بين المللی و حقوق جنگ تمامی موارد و روش های مورد استفاده عراق در بمباران مناطق مسکونی ، پل ها ارتباطی ، بيمارستان ها ، مناطق غير نظامی ، حمله به زنان و کودکان بی گناه که تنها بخشی از آن ها در وسايل ارتباط جمعی منعکس می شود نص صريح و مصداق بارز جنايات و تجاوز بين المللي است که طبق قواعد حقوقي اعم از عرفي و قراردادی محکوم است ولي متاسفانه سکوت و شايد همسرائي مجامع بين المللي و برخی قدرتهای غربی، عراق را در تجاوزاتش گستاخ تر می نمود.