سازمان دیده بان حقوق بشر که مقر آن در نیویورک است ، گزارشی در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین منتشر نموده است .
موضوع این گزارش صرفاً برخورد خشونت آمیز سران این گروه با اعضایی که خواهان جدایی هستند را در بر می گیرد و مطلقاً ، موارد و مصادیق گوناگون نقض حقوق بشر از سوی سازمان مجاهدین را نادیده می گیرد.
دیده بان حقوق بشر ، اعلام می کند :
"موارد نقض حقوق بشر که توسط رهبری سازمان علیه اعضای ناراضی اعمال شده است ، شامل حبس طویل المدت ( بدون ارتباط با دنیای خارج)،حبس های انفرادی ،ضرب و جرح ،آزارهای روانی و زبانی ،اعتراف های اجباری،تهدید به اعدام و شکنجه هایی که در دو مورد به مرگ منجر شده اند ، می شود!! "
حتی اگر بپذیریم که این گزارش منحصر به بد رفتاری رهبری سازمان با اعضای ناراضی است، باید اعتراف کرد که گزارشی ناقص ، مجمل و محدود به تعداد کمی از افرادی است که امکان مصاحبه و رساندن پیامشان به این دیده بان حقوق بشر را داشته اند و از بخش اعظم کسانی که خشن ترین رفتارها با آنها شده ، چشم پوشی شده است!
فقط در سایت هابیلیان ، دهها سند و مدرک از(قاچاق انسان ) بکارگیری اجباری افراد ،قتل ، اعمال فشار روحی تا سر حد جنون و خودکشی ، ضرب و شتم و بکار بردن الفاظ رکیک و فحاشی و اهانت وجود دارد که تنظیم کنندگان این گزارش ، آنها را از قلم انداخته و توجهی به آن ننموده اند!
علاوه بر نادیده گرفته شدن دامنه گسترده چنین رفتارهایی ، دیده بان حقوق بشر عامدانه و یا به دلیل پاره ای ملاحظات !! از چارچوب موضوع بد رفتاری با اعضای ناراضی خارج نشده و کوچکترین اشاره ای به سوابق خشونت بار و تروریستی این گروه ننموده است .
حق این بود که در کنار ِ طرح کشته شدن دو تن از اعضای ناراضی در زیر شکنجه ، به شهادت 5 تن از اعضای کمیته انقلاب اسلامی در زیر شکنجه های سبعانه کادرهای مرکزی سازمان مجاهدین اشاره می شد، که نشده است !
گزارش شکست در عملیات مرصاد ( فروغ جاویدان ) ، طلاق های اجباری و چک امنیتی (برای کشف نفوذی های جمهوری اسلامی که همراه با شکنجه و زندان بوده است )، عوامل بروز نارضایتی و بالتبع برخورد ضد بشری مجاهدین معرفی نموده ،در صورتی که با کالبد شکافی مسائل فوق با این نتیجه خواهیم رسید که اصل همکاری با عراق و کشتن ایرانی ها ، وادار کردن اعضا به جداشدن از یکدیگر و گسترش فساد و هم چنین وجود زندان و بازداشتگاه به هر بهانه ای ( برای گروهی که مدعی است که اعضایش داوطلب هستند) از جمله موارد نقض حقوق بشر است.
در این گزارش هیچ اشاره ای به ترورها و بمب گذاری ها و عملیات خمپاره زنی مجاهدین ،که صرف نظر از ابعاد تروریستی آن ، منجر به کشته شدن تعداد زیادی از غیر نظامیان و افراد بی گناه، که از مصادیق ِ روشن نقض حقوق بشر می باشد ،نشده است.
در یک کلام باید گفت ، آنچه که مربوط به تضییع حقوق حقه ی مردم ایران ، از سوی سازمان مجاهدین است ، مورد چشم پوشی و اغماض قرار گرفته است.
از همه اگر بتوان گذشت ، لااقل باید این اصل بدیهی گوشزد می شد که اساساً چنین تشکیلات و سازماندهی ، (بدون در نظر گرفتن ماهیت و اهداف آن !) خلاف حقوق طبیعی انسان و در تضاد با آزادی و اختیار که مهمترین مواهب شخصیت انسانی است می باشد .
اگر این اصل مهم در نظر گرفته شود، تحلیل صحیح و جامعی از ریشه ی رفتارهای غیر انسانی و ضد بشری سازمان مجاهدین که تبعات و محصول چنین تشکیلاتی است ، واقع شود.
این اصل که وجود و ماهیت سازمان مجاهدین در تضاد با حقوق بشر است ، مقدم بر سایر وجوه موضوع نقض بشر است و باید پیش از آنها معرفی شود.
اگر چه این گزارش اعتراف صریح و بی پرده ی جامعه ی جهانی در مورد ماهیت ضد بشری سازمان فاشیستی و تروریستی مجاهدین می باشد ، لیکن تنها در صورتی می توان این گزارش را پذیرفت که آن را به عنوان نگاهی اختصاصی به بد رفتاری با اعضای ناراضی ،که در قالب ذکر مصادیق از یک جریان فراگیر و طولانی مدت تهیه شده است، قلمداد نمود و جای خالی انبوهی از حقایق مربوط به این گروه را از نظر دور نداشت.
