کمیته سیاسی کانون هابیلیان
این روزها نویسندگان مزدور سازمان مجاهدین بیش از هر روز دیگر نعشه تصمیمات احتمالی شورای امنیت در محکومیت شدید ایران در خصوص مسائل هسته ای هستند . در اکثر قریب به اتفاق تحلیل های نویسندگان مذکور این ذوق و شوق آشکار و هویدا است و منتظر این فرصت هستند تا اجماع کامل در خصوص فصل هفتم منشور صورت گیرد و تحکم شدید و حمله احتمالی به ایران به واسطه تلاش ایران در جهت ساخت بمب هسته ای ( تعبیر نویسندگان مزدور سازمان مجاهدین ) صورت گیرد .
نقل قول هایی گزینش شده و جهت دار برخی افراد دسته چندم سیاسی کشورهای اروپایی و آمریکایی و بعضاً مسئولین بلند پایه دول مذکور نیز در این راستا ارزیابی می شود ، اما هنوز هیچ چیز به طور کامل مشخص نشده ، حکایت مثل معروف " شتر در خواب بیند پنبه دانه " گریبانگیر تفاسیر بی پایه و اساس این به اصطلاح نویسندگان شده است . چرا که از پیش نسخه حکومت ایران را هم پیچیده شده می دانند و حمله نظامی را نیز قطعی .
اما این خوشحالی زمانی در میان تحلیل های افراد فوق رنگ می بازد که علیرغم اشتیاق کودکانه نسبت به کلام سیاستمداران آمریکا و انگلیس و بعضاً فرانسه در برخورد با ایران از لحن مماشات گونه و راه حل دیپلماتیک چین و روسیه خشمگین می شوند و ابزار نارضایتی می کنند و تأمل و درنگ در برخورد با ایران را به منزله اتلاف وقت از یک سو و جری تر شدن دولت ایران نسبت به ادامه فعالیت های هسته ای غیر مجازش از سوی دیگر می دانند .
این نویسندگان همچنین با ابراز خوشحالی از برکناری " جک استراو " از وزارت خارجه انگلیس و به روی کار آمدن " مارگارت بکت " این امر را در تعبیر ساعت شنی خود مترادف با نزدیک تر شدن زمان حمله به ایران می دانند !؟
و علت اصلی برکناری " استراو " را همانند معدود نویسندگان اروپایی مسئله هسته ای ایران می دانند و مخالف با حمله نظامی به ایران و نیز پیشنهاد و حل دیپلماتیک بحران فوق توسط وی . گویا " استراو " ناجی چندین و چند ساله ایران بوده و کسی از این قضیه خبر نداشته است .
اما حافظه تاریخ معیوب نسخ پراکنان سازمان مجاهدین غافل از این نکته است که ریشه اختلافات " جک استراو " و " تونی بلر " به زمان دورتری بر می گردد ، یعنی جایی که " جک استراو " مجبور بود علیرغم میل باطنی اش در پست وزیر خارجه کابینه به ظاهر از حمله به عراق دفاع کنند .
اما در جایگاه یک شهروند انگلیسی به سیاست " بلر " در خصوص این امر انتقاد می کرد و اساساً مخالف تأثیر پذیری بیش از حد " بلر " و انگلستان از " بوش " و آمریکا بود و در ادامه اختلافات میان " بلر " و " استراو" قضیه ایران گریبانگیر " استراو " شد .
البته با جابجایی یک وزیر صورت قضیه تفاوتی نمی کند ، زیرا دیکته کننده سیاست جنگ افروزی فعلی انگلستان در حال حاضر تنها " تونی بلر " است و مسلماً اگر " مارگارت بکت " نیز مخالف سیاست های یک سویه " بلر " باشد عمر وزارتش دیری نمی پاید .
نویسندگان گروهک رجوی همچنین از این نکته غافل شده اند که اجماع شرط اصلی دستورات و قطعنامه های اجرایی شورای امنیت است و سیاست جنگ بر علیه کشوری حتماً اگر با یک مخالفت از میان 5 کشور اعضاء دائم همراه باشد نباید اجرا شود .
و آمریکا نیز که لکه ننگ یاغی گری و عدم تمکین از فرمان شورای امنیت مبنی بر عدم حمله به عراق را با قلدر مآبی یکجانبه و حمله به عراق را در کارنامه خود ثبت کرده است ، قدر مسلم این که با توجه به تجربه عراق به این نکته وقوف کامل دارد که بار دیگر افکار عمومی دنیا را بر ضد خود بسیج نکند و البته مجبور به پرداخت هزینه های مادی و انسانی بسیار بیشتر نشود .
و در این بین با استفاده از حربه تبلیغات فزاینده و بزرگ نمایی غیر واقعی فعالیت های هسته ای ایران در حال حاضر سعی دارد دولت های چین و روسیه را به اجماع در خصوص تحریم همه جانبه و حتی حمله نظامی مجاب کند که در این رابطه در حال حاضر پروسه سخت و نفس گیر چانه زنی با دول مذکور را بهترین راه ممکن می داند ، راهی که البته با توجه به خبره بودن روسیه و چین در مذاکرات سیاسی و البته با در نظر گرفتن اهداف اقتصادی کلان روسیه و چین در ایران بعید به نظر می رسد .
از طرفی روسیه نیز که بعد از فروپاشی شوروی سابق عرصه تاخت و تازهای جهانی را در انحصار آمریکا دیده است بی میل نیست تا با برخی سیاست های کلان آمریکا در خصوص کشورهای دیگر مخالفت کند تا هم دورنمایی از خاطره جهان دو قطبی را در یاد جهانیان زنده کند و هم تبلیغات رسانه های آمریکایی را مبنی بر تسلط کامل آمریکا بر جهان حاضر را مخدوش سازد .
نمونه این مثال نیز حفظ رابطه دوستانه با کره شمالی ، سوریه و بیان قاطع و بدون تعارف " پوتین " است که بارها اعلام کرده اهداف هسته ای ایران کاملاً صلح آمیز است و حتی روسیه حاضر است نیروگاه های دیگری نیز در ایران بسازد ، ضمن این که به کرات اعلام کرده که از جانب ایران خطری متوجه دنیا نیست . ( البته امیدواریم قلم به دستان مزدور رجوی که در انگ و تهمت زدن ید طولایی دارند به واسطه این چند کلام نویسنده این مطلب را عامل و خود فروخته روس ها تلقی نکنند . )
اما در کنار تمام چانه زنی های آمریکا و انگلیس و فرانسه ، سیاست پیر بانوی مجاهدین نیز از آن بازی های خنده داری است که بسیار شبیه نمایش سیاه بازی دلقکی است که با حرکات جلف سعی می کند رل یک نقش جدی را بازی کند و به قولی این پیر بانو نیز سعی می کند ادای سیاستمداران مؤثر متنفذ و محوری را بازی کند ، جایی که در خنده دارترین سفرهای دوره ای خود در کنار دراز کردن کاسه گدایی در اروپا با نشست هایی مضحک و با عنوان نامفهوم رئیس جمهور منتخب شورای مقاومت سعی می کند با در آوردن ادای بوش و بلر اروپاییان را به محکوم کردن ایران در خصوص فن آوری هسته ای وا دارد .
این دیدارها که برای اندک پذیرندگان خواهر مریم ! حکم سرگرمی و مجلس جوک را داشته و دارد و بدون بازتاب بین المللی خاصی نیز انجام می شود ( البته در سایت های منافقین عنوان می شود که این دیدارها در تمام رسانه های خبری جهان بازتاب وسیع داشته است که ما ندیده ایم ، شما هم باور نکنید ) رئیس جمهور برگزیده شورای پوسیده مقاومت همواره از تئوری محکومیت و خشونت سخن می گویند ، گویا این پیرزن مفلوک نمی داند که هر ادبیات سیاسی زمان و مکان خاص خود را دارد .
و تازه اگر با هزار درجه اغماض و به زور هم بتوان وی را سیاستمدار خواند باید گفت مریم رجوی در طول دو دهه تنها کلامی که در سیاست های بی محتوایش عنوان شده تجویز خشونت بوده است ، یعنی یک سیاستمدار به معنی واقعی عصبانی و البته عقب مانده . به هر حال رئیس جمهور منتخب است و نمی توان زیاد از ایشان انتقاد کرد .
همانگونه که گفته شد تمام این حرکات جلف و سخیف در حکم اجرای یک تئاتر کسل کننده و بی تماشاگر است که با الگوی برداری صرف ساخته شده است و یا حتی در حکم فیلمی است که کپی دسته چندم آن را چند تا بازیگر نقش آفرین کرده اند .
مسلم است تماشاگرانی که از این فیلم جنگی انتظار حمله به ایران را دارند کپی دسته چندم و بی محتوای خواهر مریم را که بی شباهت به کاریکاتور هم نیست نگاه نخواهند کرد و به سراغ نسخه اصلی خواهد رفت .
در بیان دیگر پیرزن مجاهدین منتظر است تا در صورت آغاز حمله بر علیه ایران در بوغ و کرنای بی صدای خود بدمد و آغاز حمله به ایران را در نتیجه روشنگری ها و رایزنی های خود با اروپا و آمریکا قلمداد کند .
