هر ساله ورزشکاران، نخبگان علمی و فرهنگی کشور موفقیت‌های متعددی را در عرصه ملی و جهانی برای کشور ثبت می‌کنند. موفقیت‌های ایشان به خصوص در عرصۀ بین‌المللی سبب شادی مردم شده و سبب افزایش غرور ملی می‌شود. از طرف دیگر بروز حوادث ناگوار برای ایشان یا از دست دادنشان موجب تاثر مردم شده و بسیار پیش آمده است که حرکت‌های خودجوشی برای پاسداشت ایشان از سوی مردم برگزار شده است.
دوست داشتن و گرامیداشت قهرمانان و مفاخر ملی فارغ از نوع نگرش سیاسی آنها یا حتی سطح فرهنگی آنها است. از این روست که همه اقشار ملت با تنوع نگاه فرهنگی و سیاسی‌شان در موفقیت آنها احساس غرور و در از دست‌دادنشان متئاثر می‌شوند. این حس تنها محدود به قهرمانان و مفاخری نیست که در ایران حضور دارند و شامل تمامی ایرانیانی می‌شود که در هر جای دنیا موجب عزتمندی واقعی نام ایران و ایرانی می‌شوند.
درگذشت مرحوم مریم میرزاخانی، نابغه ریاضی کشور در ایالات متحده نمونه این ادعا است. با اینکه او سالها در آمریکا اقامت داشته اما درگذشتش موجی از تئاثر را در کشور برانگیخت، تا جایی که عالی‌ترین مقامات کشور درگذشتش را تسلیت گفته و در مجلس ختمش شرکت کردند. این گونه رفتار نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی به مفاخرش در هر نقطه از جهان حتی با شکل و ظاهری متفاوت از عرف پذیرفته شده در ایران، فخر می‌فروشد و مردمش به او افتخار می‌کنند.
حال باید از گروهک منافقین پرسید اگر تمامی تلاش شما برای اثبات این ادعاست که به دنبال موفقیت خلق و شادی مردم هستید، چرا تاکنون هیچ واکنشی نسبت به موفقیت‌های ملی و بین‌المللی قهرمانان ورزشی و علمی کشور نداشته‌اید.
چند ماه پیش تیم ملی فوتبال ایران به عنوان دومین تیم بعد از برزیل به جام جهانی 2018 روسیه صعود کرد. این موفقیت چشم‌گیر موجی از شادی را در میان ملت ایران برانگیخت. اما گروهک منافقین هیچ واکنشی نسبت به این موفقیت ملی نشان نداد. باید گفت منافقین هرگاه توانستند از موفقیت‌ها یا غم و اندوه قهرمانان کشور استفاده سیاسی و سازمانی به نفع خودشان کنند، واکنش نشان دادند، ولی هیچ‌گاه نسبت به ایشان فارغ از بهرمندی‌های سازمانی خود واکنشی نشان ندادند. البته از این گروهک انتظار بیش از این نیز نمیرود. از گروهکی تروریستی که برای نیل به اهدافش به هر ابرازی دست‌آویزی می‌کند و در اوج جنایات صدام علیه ملت ایران به دامان دیکتاتور بغداد پناه می‌برد، نباید انتظار داشت که آنچه سبب شادی و نشاط مردم ایران می‌شود موجبات شادی آنها را نیز فراهم کند. در حقیقت این فرضیه در حال اثبات است که هر آنچه موجب شادمانی ملت ایران شود سبب خشم گروهک منافقین می‌شود و بالعکس هرچه باعث اندوه ملت باشد، خوشحالی این گروهک را به دنبال دارد.
