شورشیان ایرانی

“باند جنایتکار منافقین با قبول شورشی بودن خود اقدام به انتشار خبر خبرگزاری فرانسه در عدم تمکین و سرپیچی خود – به عنوان یک گروه یاغی و شورشی – نسبت به پذیرش خروج از اردوگاه اشرف نمود.”

"خبرنگار خبرگزارى فرانسه گزارش كرد شورشيان غيرمسلح ايرانى، دستورات پليس عراق را براى ترك كمپ اشرف كه دولت دستور بستن آن را داده بود رد كردند."

منافقین تا امروز در اطلاق نام و عنوان به خود از هیچ چیز کم نگذاشته اند و کلکسیونی از نام های دهان پر کن و زیبا را برای خود کنار گذاشته و بارها بر زبان آورده اند: سازمان سرافراز و پاک مجاهدین خلق ، سازمان افتخار آفرین مجاهدین خلق، مجاهدان راه آزادی و ده ها نام و نشان دیگر که تنها از جانب خودشان و افراد و گروه های طرفدارشان با این نام ها و اسامی شناخته می شوند. این امر نشان دهنده این است که تا چه حد و اندازه برای منافقین نام ها و القاب مهم است و اینکه تا چه اندازه تمایل دارند با لقب های زیبا و مردم فریب مورد خطاب قرار گیرند.

اگر چه منافقین در رویاها و خیالات خود گروهی سازمان یافته از اعتقادات مذهبی و مبتنی بر آرا و اندیشه های مردم ایران هستند اما مشاهده می شود علاوه بر مردم ایران که لقب برازنده منافقین را به آنها اطلاق کرده اند، بسیاری از گروه ها و کشورهایی هم که در ظاهر از این گروه حمایت می کنند، نهایتا این فرقه را – طبق نظر خبرگزاری فرانسه – یک گروه شورشی می نامند و بسیاری از کسانی که ادعای حمایت از این فرقه را دارند حاضر نیستند از آنها به عنوان یک گروه آزادی خواه نام ببرند.

اکثر گروه های فرقه ای و شورشی که در عرصه حضور، بنا را بر حرف های دهان پر کن همانند نجات خلق و مردم می گذارند تا به هدف های خود برسند، اساسا مرامنامه و اعتقاداتشان در تعارض با حقوق انسانی و مدنی است. منافقین نیز همانند بسیاری از گروه های شورشیعموما در پوشش های مختلف قانونی و با آرمان هایی که به غایت زیبا ترسیم می شود فعالیت می کنند. تراکم و تنوع این گروه های شورشیبه حدی است که تمیز دادن آنها از یکدیگر و درک اهداف، چرایی و چگونگیتاسیس آنها غیر ممکن و مشکل است. نباید از نظر دور داشت که بسیاری از فرقه هانیز بر اساس همین زمینه های بالقوه و بالفعل نهایت سوء استفاده از آرا و اندیشه های عدالت خواهانه را می برند.

در طول تاریخ بسیاری از گروه های شورشی بوده اند که رفتار و ساختاری مشابه منافقین داشته اند؛ با همان شعارها و با همین مرام و مسلک و رفتارهای فرقه ای. طبق گفته مارگارت تالر سینگر در کتاب "فرقه ها در میان ما" ، یک رفتار اساسی و مشترک در مرام و عقیده فرقه ها وجود دارد و آن این است که در عضو گیری " انبوهی فریبکاری مورد استفاده قرار می گیرد. این فریبکاری ها در نقطه عضوگیری از مخفی کاری در خصوص آنچه واقعا ماهیت گروه را تشکیل می دهد گرفته تا مخفی کاری در مورد منظور نهایی از عضویت را شامل می گردد." (1)

منافقین اگر چه یک گروه شورشی هستند که بر علیه مردم و نظام جمهوری اسلامی دست به شورش زدند و بیش از 12 هزار نفر را به خاک و خون کشیدند اما بعد از سال 2000 و بعد از حضور جدی در لیست های تروریستی اروپا و آمریکا بود که تلاش کردند رنگ عوض کنند و با حفظ باطن کریه خود، به ظاهر خود را تغییر دهند و شیوه ای دیگر را درپیش بگیرند و از این رو بود که اقدامات به اصطلاح دیپلماتیک را در دستور کار خود قرار دادند تا معرفی جدیدی از خود ارائه دهند؛ مسئله ای که بیانیه های وزارت خارجه آمریکا تا حدودی اهداف آنها را از این تغییر ظاهری نشان می دهد:" اشتیاق سازمان مجاهدین خلق به القاب، آشفتگی ها را به وجود آورده است. اسم اصلی فارسی گروه یعنی سازمان مجاهدین خلق ایران، خلاصه گشته و به صور مختلف ترجمه شده، مورد استفاده قرار می گیرد. مجاهدین خلق، مجاهدین و مجاهدین خلق ایران. ضمنا استفاده عامدانه مجاهدین از نام شورای ملی مقاومت ایران نیز گمراه کننده است." (2)

و یا بیان روشن تری در بیانیه آوریل 1997 این وزارتخانه: " سازمان مجاهدین خلق با اسامی دیگر چون؛ مجاهدین خلق، انجمن دانشجویان مسلمان ایرانی، شورای ملی مقاومت، ارتش آزادیبخش ملی ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران، نیز شناخته می شود." درهمین راستا با نگاهی گذرا به لیست تشکل ها و انجمن هایی که سازمان در پوشش های به ظاهر ادبی، هنری، خیریه ای، پناه جویی ایجاد کرده است می توان به تلاش های این فرقه برای پاک کردن گذشته خود اشاره کرد زیرا نام این فرقه شورشی از دیر باز و تا آینده به عنوان یک فرقه خطرناک شناخته می شود که البته با تمام این تلاش ها و ایجاد گروه های موازی، باز هم حافظه تاریخی بسیاری از کشورها درمورد این فرقه پاک نشده و اطلاق نام شورشی به این گروهک نیز در همین راستا است.

درطول تاریخ بسیاری از گروه های شورشی بوده اند که ادعای نجات جامعه و هدایت و تلاش برای پیروزی مردم قوم و قبیله یا کشور خود را داشته اند اما سرنوشت نهایی آنها در این راه نه تنها نجات جان قوم و قبیله و کشورشان نشد بلکه امیال باطل و تمایلات دنیایی باعث تباهی و نیستی آنها گردید. گروه ابناء الاسلام در عراق که پس از سقوط بغداد اعلام موجودیت و ادعا کرد که هم با آمریکایی های اشغالگر در تضاد بوده و هم به دنبال دستگیری و اعدام صدام حسین است و معمولاً بیانیه های خود را از طریق الصاق روی دیوار کوچه و خیابان های بغداد به اطلاع عموم می رساند و قول داده بود که پیش از آمریکایی ها، صدام را دستگیر و این شیطان را به سزای جنایاتش برساند البته علی رغم ادعاهای صورت گرفته، این گروه خیلی زود از صحنه عراق محو شد و تا به حال نیز خبری از آنها نیست.

اجناد الاسلام؛ سران این گروه نیز ادعا داشتند که به دنبال پیاده کردن عدالت در عراق است و خواهان برقراری عدل و داد در این کشور است. آنها نام خود را همانند منافقین، مجاهد گذاشته بودند اما رهبر آنها که شحاده ناجی الکیلانی نام داشت در سال 1998 وارد کردستان عراق شد وبه همراه گروهش دو ماه پیش از حمله آمریکا به عراق از منطقه گریخت اما بعد از آن با تحریک نیروهایش به عراق بازگشت اما درنزاعی که در شهر موصل بین نیروهای آمریکایی و شورشیان مسلح او روی داد کشته شد و تا به امروز هم دیگر اثری از این گروه نیست.

گروه امنای بیداری؛ این گروه نزدیک به سنی های تند رو و افراطی (سلفی ها) بوده اما اکثر اعضای آن را اعضای سازمان امنیت ویژه رژیم سابق صدام تشکیل می دهند. این گروه در زمان دیکتاتوری صدام عملیات ویژه امنیتی را انجام می دادند و به «ببرهای صدام» معروف بودند. آنها اکنون با توجه به همسو شدن اهدافشان با سلفی ها وگروه القاعده در اکثر موارد، عملیات پشتیبانی لجستیکی و جمع آوری اطلاعات را برای عملیات انتحاری گروه های سلفی انجام می دهند.

گروه شورشی فارک که چهار دهه در مقابل دولت های قانونی کلمبیا قرار گرفته و لطمات زیادی به مردم این کشور وارد کرده است. ببرهای تامیل نیز در سریلانکا از 25 سال پیش به عنوان یک گروه شورشی شناخته می شوند که فقط با ادعای خود مختاری بادولت مرکزی وارد جنگ شده اند اما تعداد زیادی از مردم بی دفاع را تا کنون قتل عام کرده اند.

ماهیت و اساس گروه های شورشی فریب و نزاع برای قدرت است و منافقین نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این فرقه با تمام هزینه هایی که انجام داده بعد از گذشت 28 سال از فرار از کشور، به متحدینی رسیده اند که بسیار متزلزل از آنها حمایت می کنند و با از دست دادن پدر معنوی شان – صدام – تنها برای ماندن در عراق دست و پا می زنند و همانها که – به ظاهر – از این فرقه حمایت می کردند، امروز این فرقه را یک گروه شورشی می دانند.

پی نوشت:

1 - (فرقه ها در میان ما نوشته مارگارت تالر سینگر – بخش دوم – فرقه ها چگونه عمل می کنند)

2 - (بیانیه وزارت خارجه آمریکا در سال 1994 در مورد این فرقه)