شب خاطره شهید احمدی روشن و شهدای مسیحی

دویست و پنجاه و سومین برنامه از مجموعه نشست های «شب خاطره» در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور)،پنج شنبه 4دی1393  از ساعت ۱۶ تا اذان مغرب نشستی تحت عنوان شب خاطره شهید احمدی روشن و شهدای مسیحی، با حضور خانواده شهید احمدی روشن در تالار اندیشه حوزه هنری تهران واقع در خیابان حافظ تقاطع خیابان سمیه برگزار شد.

در این مراسم که در سالروز میلاد حضرت مسیح(ع) و آغاز سال نو میلادی برگزار شد علاوه بر پرداختن به خاطرات دانشمند هسته ای شهید مصطفی احمدی روشن به مرور خاطرات شهدا و رزمندگان مسیحی نیز پرداخته شد.

مرتضی قاضی، نویسنده جلد 22 کتاب یادگاران شهید مصطفی احمدی روشن به بخشی از خاطرات خود در این زمینه اشاره کرد.

همچنین مهندس حسین آبنیکی معاون اسبق سازمان انرژی اتمی و همرزم شهید احمدی روشن در ایراد سخنرانی خود بیان داشت: «شهید احمدی روشن اولین کسی بود که از وجود خرابکاری در نیروگاه مطلع شد و آن را با تلفات خیلی کم برطرف کرد.

شهید احمدی روشن از همان اول حرفش صنعتی شدن نیروگاه هسته ای فردو بود. بعدها که نیروگاه فردو صنعتی شد، رهبر معظم انقلاب در سخنرانی خود بیان داشتند از اول نظرشان بر این بوده است که نیروگاه فردو صنعتی بشود. شهید احمدی روشن با بصیرت و علمش کاملا به اهداف نظام جمهوری اسلامی آگاهی داشت و به سمت همان اهداف پیش میرفت.»

وی افزود: «برای پاسخ به این سوال که آیا هنوز احمدی روشن هایی برای شناسایی خرابکاری هستند یا نه، باید گفت افراد این چنینی هنوز هستند ولی آیا امکان فعالیت در این زمینه را دارند؟»

همچنین در حاشیه این مراسم پدر شهید احمدی روشن در مصاحبه ای با خبرنگار اعزامی از پایگاه خبری هابیلیان بیان داشت: «به فرمایش رهبر معظم انقلاب که میفرمایند: «یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست.» این یک واقعیتی است. یاد و خاطره شهدا، خط و مشی فکری و جهادی شهدا را برای ما زنده نگه میدارد تا برای نسل های آینده جاودانه باشد.

برای این نسل باید روشن شود که شهیدان باقری، باکری و احمدی روشن و... در هر صحنه و سمتی که بودند یا در هر خاکریزی که جهاد کردند به چه شکل این راه را به نسل آینده انتقال دادند و چطور میشود آن را پاسداری کرد.»

وی در ادامه افزود: «انتظار ما از مسئولین این است که از دستاوردهای شهدا پاسداری کنند. پاسداری از شهدا فقط مختص به این نیست که مراسمی گرفته شود و بگوییم ایشان این صنعت را به این حد رساندند. این اشک ریختن ها به درد نمیخورد. این احساس باید بر این اساس باشد که ما وارث مجاهدت های شهدا هستیم و باید به نسل آینده انتقال بدهیم.»