موضوع نقض حقوق زنان در گروهک تروریستی منافقین از جمله مسائلی است که هر ساله به بهانه‌های مختلف توسط این گروه تکرار می‌شود. به لطف یادآوری‌های آن‌ها درباره حقوق زنان، جهان هر ساله قادر خواهد بود تا نوع نگاه و رویکرد منافقین و سرکردگان آن را به زنان و دختران را به خوبی درک کند.
مریم رجوی سرکرده این گروهک که توسط همسرش و برای نشان دادن ژستی حقوق بشری به سرکردگی این گروه منصوب شد هر ساله در مناسبت‌های مختلف تلاش می‌کند تا با فریب افکار عمومی بین المللی، اعتباری برای فرقه خود خریداری و آن را به عنوان یک جایگزین دمکرات و آزاد اندیش برای جمهوری اسلامی ایران معرفی کند.
این ادعاهای منافقین ممکن است در خارج از کشور برای کسانیکه با تاریخچه ننگین و سیاه منافقین آشنا نباشند تا حدودی کارآمد باشد اما برای مردم ایران که از نزدیک شاهد جنایات فجیع و رفتارهای قرون وسطایی منافقین به ویژه در سال‌های ابتدایی دهه شصت شمسی بوده اند، کمترین محلی از اعراب ندارد.
فرار صدها تن از اعضای ناراضی منافقین از اردوگاه‌های عراق و اخیرا آلبانی به نقاط مختلف جهان و افشاگری‌های آنان نشان داد، زنان در این فرقه تا چه حد در وضعیت اسفبار و رقت انگیزی به سر می‌برند.
اجبار زنان به پوشیدن لباس‌های متحد الشکل و یکدست، طلاق دادن اجباری همه آنان از همسران خود، ممنوعیت ارتباط میان زنان و شوهران جداشده در داخل اردوگاه‌های منافقین، جداکردن کودکان از مادران خود در اردوگاه‌های منافقین و اعزام آن کودکان به اروپا به ویژه آلمان، ممنوعیت ازدواج دختران مجرد در داخل گروه، عقد اجباری همه زنان عضو گروه با مسعود رجوی، عمل جراحی تعداد زیادی از زنان عضو و عقیم کردن آن‌ها بنابر افشاگری زنان جداشده از این گروه، عدم امکان تحصیل علمی برای زنان و مردان عضو منافقین، ممنوعیت دیدار زنان عضو با خانواده‌های خود که از ایران به دیدار آن‌ها می‌رفتند، بخشی از رفتارهای غیر قابل تحمل و تصور سرکردگان منافقین با زنان عضو در این گروهک است.
زنان جداشده از گروهک منافقین بخشی قابل توجهی از اعضای منشق از این گروه را تشکیل می‌دهند که موضوعی قابل تأمل است. رجوی در تمامی سخنرانی‌های خود در جمع افرادی که بی اطلاع از رفتارهای ضد حقوق بشری و ضد انسانی گروه متبوع او هستند از حقوق زنان و برابری در خانواده و آزادی انتخاب پوشش می‌گوید. بی خبر از آنکه اصولا هیچ ازدواج و خانواده ای در میان اعضای این گروه وجود ندارد و زنان این گروه بر خلاف زن ایرانی، تنها مقید به استفاده از یک نوع خاص از پوشش است.
زن در گروهک منافقین موجودی بی اراده است که در ذیل خواسته‌ها و اهداف سرکرده گروه و وفاداری به او تعریف می‌شود. حتی زنانی که به ظاهر در رده‌های بالای نظامی این گروه قرار گرفتند زنانی بدون احساس و اراده هستند که باز هم متعهد به تبعیت بی چون و چرا از سرکرده گروه و همسر او هستند. با این وضعیت، سرکرده گروهک منافقین، بی تردید آخرین شخصی است که صلاحیت اظهار نظر درباره زنان و حقوق آن‌ها را دارد.
