سلوک مرموز و فرقه‌گونه رهبران سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و رفتار عجیب وغریب آن‌ها با اعضای گروه، موضوعی است که بسیاری از منابع غربی به آن اعتراف کرده‌اند. یکی از پرونده‌های ویژه در این‌باره گزارشی است که «مؤسسه رند» در سال 2009 با عنوان «مجاهدین خلق در عراق، یک معمای سیاسی» منتشر کرد و بخشی از آن‌را به «خصوصیات فرقه‌ای مجاهدین خلق (منافقین)» اختصاص داد.
همچنین، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) مورد علاقه سازمان‌های حقوق بشر نیست. اسناد زیادی درباره موارد مکرر نقض حقوق بشر در رده‌های مختلف این سازمان فرقه‌ای را می‌توان در گزارش سال 2005 «دیدبان حقوق بشر» مستقر در نیویورک با عنوان «خروج ممنوع، نقض حقوق بشر در داخل اردوگاه‌های سازمان مجاهدین خلق» مشاهده کرد.
سال 2011، احمد شهید، گزارش‌گر ویژه سازمان ملل درباره ایران، اولین گزارش خود را به شورای حقوق بشر سازمان ملل تقدیم کرد که در آن به 17000 تن از مردم ایران اشاره می‌کند که سازمان مجاهدین (منافقین) آن‌ها را ترور کرده است.
ملت ایران هرگز دو واقعیت را درباره این گروه فراموش نخواهد کرد. اولین مورد، ترورهای کور فراوانی است که مجاهدین خلق (منافقین) در سال‌های ابتدایی پس از انقلاب در ایران مرتکب شده‌اند. این تروریست‌ها در خیابان‌ها و مکان‌های متروک مردم را از اقشار مختلف، اعم از کفاشان، کارگران، نانوایان، معلمین و رفتگران، ترور کردند.
دومین آن همکاری همه جانبه آن‌ها با صدام حسین، دیکتاتور عراق، در جریان جنگ تحمیلی علیه ایران بود. بدون شک، مردم ایران با گرایش‌های سیاسی مختلف، چه آن‌ها که به انقلاب اسلامی اعتقاد دارند و چه کسانی که با آن مخالفند، نمی‌توانند تصور کنند که «منافقین» دیگر جایی در فهرست تروریستی نداشته باشند.
درباره خروج سازمان مجاهدین خلق (منافقین) از فهرست تروریستی دو نکته مهم به نظر می‌رسد:
اولاً، آمریکا سازمان مجاهدین خلق یا منافقین، (آن‌گونه که در ایران معروف هستند) را در سال 1997 در فهرست سازمان‌های تروریستی خود قرار داد و در سال 2012 از فهرست خارج کرد. «شورای اروپا» نیز سازمان مجاهدین خلق (منافقین) را در سال 2001 در مقام یک سازمان تروریستی فهرست کرد و در سال 2009 از فهرست خارج کرد. به همین ترتیب، انگلستان سازمان مجاهدین خلق (منافقین) را در سال 2001 در فهرست تروریستی خود قرار داد و در سال 2008 از فهرست خارج کرد.
این بازه‌های «فهرست کردن» و «از فهرست خارج کردن» به ندرت می‌تواند برای دیگر گروه‌های تروریستی اتفاق بیفتد. بسیاری از این سازمان‌ها سال‌های متمادی در فهرست‌های تروریستی آمریکا، انگلستان یا اتحادیه اروپا قرار داشته‌اند. خیلی مضحک است تصور کنیم بیرون آوردن سازمان مجاهدین خلق(منافقین) از فهرست تروریستی در پی آن روی داده است که اعضای این گروه تصمیم گرفته‌اند واقعاً تروریسم را کنار بگذارند، از رفتارهای گذشته خود پشیمان شده‌اند و تلاش می‌کنند به روش‌های دموکراتیک روی بیاورند.
تنها دلیلی که یک تحلیل‌گر برای این اقدام آمریکا می‌تواند بیابد نقش مستقیم تصمیمات و مصالح سیاسی دولت‌مردان آمریکا برای تحت فشار قراردادن ایران است. ناظران بی‌طرف هم این عمل را دلیلی بر اثبات این واقعیت درنظر می‌گیرند که نظام قضایی آمریکا، قوه‌ای واقعاً مستقل نیست.
ثانیاًً، با فرض این‌که سازمان مجاهدین خلق (منافقین) پس از خروج از «فهرست سازمان‌های تروریستی وزارت خارجه آمریکا» تصمیم بگیرد به طور آزاد با کمیساریای عالی پناهندگی همکاری کرده، اقدامات آشکار و پنهان تروریستی را کنار بگذارد و ساختاری دموکراتیک بپذیرد بدین منظور که دوباره در فهرست تروریستی قرار نگیرد، این اقدام به معنی مرگ این گروه در طول چند سال خواهد بود. دلیل این فروپاشی احتمالی این است که هویت سازمان مجاهدین خلق(منافقین) مدیون ساختار فرقه‌ای و قوانین و مناسبات انعطاف‌ناپذیر و دگم آن است و هرنوع عقب‌نشینی در این زمینه هویت آن‌را به کلی تغییر خواهد داد.
