حملات تروریستی مزدوران داعش در تهران که به شهادت 17 تن و مجروحیت 52 تن دیگر انجامید، بهانه‌ای شد تا عناصر ضدانقلاب و بلندگوهای رسانه‌های خارجی پس از اعلام ماهیت تروریست‌ها شروع به ملتهب کردن فضا خصوصا در غرب کشور با استفاده از تحریک عواطف مردم کنند. اما واقعیت این است که تروریسم داعش شدیداً ضدقومیت و ضد ملیت است. اینگونه است که با هرگونه از تجلیات قومی و ملی به شدیدترین وجه برخورد می‌کند.
این مسئله به راحتی در ساختار و کارکرد سازمان داعش دیده می‌شود. داعش هویت‌های همچون «کرد»، «بلوچ»، «لر»، «فارس»، «ترکمن»، «ترک» و… را به هیچ وجه به رسمیت نمی‌پذیرد. درواقع داعش و بسیاری ازگروه‌های تروریستی چون باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال به دنبال جذب ابزار یا بازیکن هستند و اصولا به نژاد بازیکن و ابزار جذب شده توجهی ندارند و بیشتر به دنبال افرادی هستند که از لحاظ علم و آگاهی یا وضعیت اقتصادی در سطوح پایینی قرار داشته باشند. اساساً پروژۀ داعش پروژۀ ستیز با انواع هویت‌های ملی و قومی و مذهبی است.
اکنون نیز هيچ كردى نبايد به خاطر اعمال تروريستى داعش شماتت شود يا اينكه احساس عذاب وجدان كند. تروريست‌ها ربطى به مذهب و دين و زبان و قوم ندارند. اقدامات خشن يك فرد يا يك گروهى ربطى به يك جامعه بزرگ، به يك قوم و به يك آئين ندارد. ما هزاران هزار كرد و عرب داريم كه در راه ايران از جان خود گذشتند، هزاران هزار شهيد اهل‌سنت داريم و همزمان هزاران تروريست و خائن به ظاهرشيعه مانند منافقین داشتيم كه هم در تهران و ساير شهرهاى كشور دست به حملات تروريستى مى‌زدند و هم در عملیات به اصطلاح «فروغ جاویدان» در كنار ارتش صدام به خاك ميهن لشكر كشيدند.
گذشته از اين؛ يكى از اصلى‌ترين انگيزه‌هاى حملات داعشى‌ها هدف قراردادن اتحاد و يكپارچگى ملت ماست، ملتى كه اقوام مختلفش، با زبان‌ها و گويش‌ها و مذاهب مختلفش همواره پای انقلاب ایستاده‌اند. اين را مرور كوتاه تاريخ هم نشان مى‌دهد. تاریخ گواه این است که کُردهای ایران در راه سرنگونی صدام ملعون چه حلبچه ها که ندیده‌اند. جنگ تمام شد اما در غرب بعد از ۲۹ سال هنوز جنگ زنده است و روزی را ندیدیم که مردم بر اثر انفجار مین شهید نشوند و مادرانی داغدار نشوند. اشک مادرانی که سالهاست چشم به راه فرزندانشان مانده‌اند هنوز جاریست. در طول سال‌های اخیر نیز پس از شرارت‌های گروهک تروریستی پژاک در شمال غرب کشور، باز هم همین کُردها بودند که در کنار برادران پاسدار خود، سلاح به دست گرفتند و اگرچه خونشان بار دیگر ارتفاعات سر به فلک کشیده غرب را رنگین کرد، اما ثابت کردند که تا پای جان در راه کشور و اعتقاد خود می‌ایستند. اکنون نیز باید مثل همیشه و بیشتر از گذشته همه با وحدت کلمه و عزم جزم یکصدا و همدل باشند تا نعمت بی‌بدیل امنیت پایدار در کشورمان بیش از پیش تداوم یابد.
