طی سال های گذشته دولت بشار اسد به همراه متحدانش یعنی جمهوری اسلامی ایران و روسیه جنگ داخلی سوریه را به گو نه ای پیش بردند که برآیند آن شکست تروریست ها در شهرهای مختلف و نهایتا تجمع آنها در آخرین سنگر یعنی ادلب می باشد. در واقع با ناکامی های نظامی گروه های تروریستی داعش، هیات تحریرالشام (جبهه النصره)، جیش الاسلام و همچنین ارتش آزاد سوریه در حمص، حلب و حومه دمشق، استان ادلب آخرین سنگر مخالفان دولت اسد و اسلام گرایان تکفیری به حساب می آید. همانگونه که بسیاری از ناظران معتقدند، به نظر می رسد سرنوشت بحران داخلی سوریه به نتیجه نبرد ادلب و پیروزی اسد در این جنگ پیوند خورده است.
در حالی که جمهوری اسلامی ایران و روسیه، بارها بر حق دولت سوریه بر پاکسازی منطقه ادلب از تروریست‌ها تاکید کرده اند، ایالات متحده آمریکا به همراه متحدان غربی و سازمان های بین المللی تحت کنترل این کشور نظیر سازمان ملل متحد، هجمه تبلیغاتی شدیدی را علیه حمله قریب الوقوع نیروهای دولت سوریه علیه تروریست های تکفیری و مخالفین مسلح آغاز کرده اند. بر اساس این موج رسانه ای، همه کشورهای غربی بطور هماهنگ صحبت از کشتار انسان های بی گناه کرده و اظهار کرده اند که حمله نظامی قریب الوقوع دولت سوریه و متحدانش یک اقدام ضد انسانی و برخلاف اصول و هنجار های پذیرفته شده حقوق بشری است.
اظهارات آمریکا و کشورهای غربی بویژه انگلستان و فرانسه و دلسوزی آنها در حالی بیان می گردد که مسوولیت بخش اعظمی از مصیبت ها و فجایع انسانی در سوریه بر عهده این کشورها می باشد. شاید اگر دخالت های قدرت های بزرگ و فرامنطقه ای در سوریه و حمایت های آنها از تروریست ها و مخالفین مسلح نبود، هرگز اعتراضات مردم سوریه به یک جنگ تمام عیار داخلی تبدیل نمی شد؛ جنگی که در طول هفت سال گذشته باعث مرگ و مصدومیت هزاران سوری و آوارگی و مهاجرت آنها از کشور شده است. از سوی دیگر در حالی این کشورها از حقوق بشر و لزوم حفظ جان انسان های بی گناه صحبت می کنند که هواپیماهای رژیم صهیونیستی اسرائیل و عربستان سعودی درسرزمین های اشغالی فلسطین، سوریه و یمن مشغول قتل و عام افراد غیر نظامی می باشند. نکته قابل تامل این که کشورهای بظاهر مدافع حقوق بشر خود تامین کننده اصلی تسلیحات و ادوات نظامی مورد نیاز رژیم های متجاوزگر هستند.
آنچه که می توان از هجمه ها و پروپاگاندای رسانه ای کشورهای غربی و رهبرانش استنباط کرد این موضوع است که دلسوزی بشردوستانه آنها صرفا با هدف حمایت از تروریست هایی است که این کشورها جهت دستیابی به اهداف منطقه ای خود سرمایه گذاری های فراوانی بر روی آنها انجام داده اند. در واقع شکست تروریست ها در آخرین سنگر به معنای شکست طرح های قدرت های غربی در سوریه و منطقه است. چنین فرجامی قطعا خواسته دولت های غربی مداخله گر در منطقه نمی باشد.
