در هر حال و با هر زبان و دیالوگی که مریم رجوی بخواهد حرف بزند، نمی تواند از تمایلات قلبی خود مبنی بر آغاز جنگ بر علیه مردم ایران چشم پوشی کند .
پس از نمایش یک دادگاه انگلیسی در حکم به خروج ِ نام فرقه ی مجاهدین از لیست تروریستی ، مریم رجوی با خوش حالی و خوشنودی فراوان و بدون توجه به عدم پذیرش این حکم از جانب وزارت کشور و وزارت امور خارجه ی این کشور، فاز دیگری از دهان دریدگی اش را آشکارو باشادمانی زاید الوصفی که بر اثر این حکم ناپایدار به وی دست داد شروع به زبان درازی نمود و یادش رفت که باید یک پیام تبریک جانانه صادر کند و فقط نیروهایش را به رقص و پایکوبی دعوت کند و بس. مریم رجوی با عنایت به ضرب المثل " وصف العیش ، نصف العیش " با تهاجم کلامی مجدد به مردم و حکومت ایران سعی کرد تا حدودی از بار عقده ی نداشتن سلاح و بی کار بودن ارتش آزادی بخش و نیز رویای حمله به ایران و سقوط رژیم آخوندی بکاهد .
همسر سرکرده ی فرقه ی تروریستی مجاهدین خلق در مواضعی بسیار تند و ،البته طلبکارانه، گفت : " تجربه ی طولانی ثابت کرد که سیاست های " دیالوگ سازنده " ، " دیالوگ انتقادی " و "ارائه ی مشوق " به فاشیسم مذهبی" که اکنون با سرپوش " صلح خواهی " توجیه می شود باید به دور انداخته شود . قاطعیت، تنها راه مقابله با رژیمی است که با تمام قوا برای دستیابی به بمب اتمی تلاش می کند ... "
رییس جمهور خود خوانده در پایان پیامش برای مبرا شدن از نسبت جنگ طلبی، مثل همیشه بر تغییر دموکراتیک تاکید می کند و آن را تنها راه برون رفت از مشکلی به نام حکومت آخوندی می داند .
داستان مریم رجوی بی چاره که تلاش می کند خود را صلح دوست و مردم دار معرفی کند، همانند داستان چوپان خیال بافی است که در آخر خیال بافی خود، با عصایش به ظرف شیر زد و همه ی تلاش های خود را نقش برآب کرد .
