اعترافات پروین پرتوی؛ فرمانده یک واحد تروریستی در روز ۵ مهر ۱۳۶۰
در تظاهرات مسلحانه ۵ مهر سال ۱۳۶۰ من به عنوان فرمانده یک واحد عملیاتی در تظاهرات شرکت کردم و افرادی که با من در تظاهرات شرکت کرده بودند عبارتند از: مژگان زندی، ثریا پرتوی، فرزانه مهدی‌زاده و بنا بود اشخاص دیگری هم باشند، مانند فریبا... ، نسرین نیکبخت و کس دیگری که اسم کوچکش زهرا بود. (البته نسرین نیکبخت و زهرا کمی دیر رسیدند و به صورت فردی در محل حاضر بودند)...
در تظاهرات ۵ مهر بچه‌های تحت مسئولیتم مسلح به کوکتل، نارنجک و ژ-۳ بودند و خودم مسلح به کلت بودم و تظاهرات مسلحانه ۵ مهر ساعت حدود۱۰:۳۰ در تقاطع خیابان ولیعصر و طالقانی بودیم که تظاهرات با شعار دادن و تیر خالی‌کردن شروع شد و یک اتوبوس شرکت واحد در وسط خیابان به آتش کشیده شد.
در همین وهله اول بود که تمام مردم با وحشت و ترس خیابان ها را سریع خالی کردند و تمام افرادی که مغازه‌دار بودند سریع مغازه‌ها را بسته و خیابان خلوت شد و خیلی سریع نیروهای انتظامی و کمیته در منطقه حاضر شدند و اصلاً تظاهرات و یا راهپیمایی حتی برای چند قدم صورت نگرفته و سریع به‌درگیری و زد و خوردهای مسلحانه کشیده شد.
من و بچه‌های تحت مسئولیتم به داخل یک ساختمان در کوچه‌ای که به بندرانزلی راه داشت رفتیم و این ساختمان مربوط به بنیاد امور جنگ زدگان می‌شد رفته، و بعد از مدتی کوتاه این ساختمان به دست افراد کمیته و سپاه در آمد...
بعد از تظاهرات ۵ مهر یادم هست که مدتی تشکیلات درباره تظاهرات ۵ مهر چیزی به آن شکل نگفت و بعد از مدتی کلاً خط تظاهرات مسلحانه دیگر مطرح نشد و مشخص بود که به نتایجی که می خواستند دسترسی یابند، نیافتند و چون هدف اصلاً از تظاهرات کشیدن مردم به صحنه جنگ و گریز بود و حتی دادن کشته نیز بود، خود تشکیلات بعدها می گفت که حتی تظاهرات مسلحانه نیز باعث برانگیختن مردم نشد...
تحلیلی که از جریان ۵ مهر گفته بودند این بود که بعد از انجام دادن یک‌سری تظاهرات مسلحانه و شورشی در شهریور ماه ۶۰ و سنجیدن شرایط جامعه باید این تظاهرات مسلحانه را به شکل کیفی‌تر به نمایش گذاشت تا مردم با دیدن این صحنه‌ها برانگیخته شوند و با گرفتن روحیه و انگیزه و ریختن ترس و وحشت مردم و باز‌شدن جو و شکستن سد و جو موجود مردم را به صحنه کشید و وقتی مردم به صحنه کشیده شدند کار تمام است و خیلی سریع می‌شود به مراکز حساس حمله کرد و...
منبع: پیروان حق و باطل، انتشارات دادسرای انقلاب اسلامی تهران، چاپ اول، پاییز ۱۳۶۵، ج ۷.
