شهید مسلم لک زایی

منبع: هابیلیان


این شهید بزرگوار، ۳۱ شهریور ۱۳۶۴ در خانواده ای متدین و پیرو ولایت و رهبری فرزندی به دنیا آمد که پدر به سبب ارادت به اصحاب امامت نام مسلم را بر او نهـــاد. به همین سبب از همان اوان کودکی به آموزه های فرهنگ انقـــلاب و تربیت اسلامی گوش جان سپرد و بالیدن گرفت. مسلم تحصیلات ابتدایی را در دبستان شهید حسینی و دوران راهنمایی را در مدرسه شهید باهنر به پایان برد.
علاقـه وافر او به معارف الهی موجب شد تا در پرتو معرفت به آل الله قـرار گیرد و وارد حوزه علمیه امام صادق علیه السلام (مرحوم آیت الله شریفی) زابل شود و پس از شش سال شاگردی و خوشه چینی از مکتب علوی به سال ۱۳۸۴ پس از گذراندن سطوح مقدماتی رهسپار حوزه علمیه قم گردید تا استمرار تلمذ در سطوح عالی را نصب العین قرار دهد و در جوار بارگاه کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) از خرمن معارف اهل بیت علوی زادراه اندیشه و علم بردارد.
هنوز دوره راهنمایی را به اتمام نرسانده بود که روح مردم گرا و تربیت خـدامحور و آموزه های شریعت، مسلم را به مشارکت در فعالیت های اجتماعی فراخواند. از این رو عضویت در بسیج را چراغ راه کرده و پا به عرصه حیاتی دگرگونه نهاد و با شرکت در اردوها و دوره های مختلف آموزشی، آرزوی «قو علی خدمتک جوارحی» را مصداق بخشید.
فعالیت های مداوم مسلم در عرصه بسیج با ورود به حوزه علمیه و شناخت ضرورت پاسداری از کیان اسلامی، ابعاد وسیع تری پیدا کرد که با عضویت در شورای پایگاه مقاومت امام خمینی حوزه علمیه امام صادق علیه السلام و تشکیل حوزه مقاومت بسیج طلاب با عنوان شهید مدرس سیستان و قبول مسؤولیت شعبه آموزش حوزه مقاومت اهتمام خداپسندانه و شایسته ای از خود بروز داد.
مسلم با بهره وری از ذوق سرشار، روحیه مردم گرا، نشاط اجتماعی، توان علمی و بینش اعتقادی، مصداق والای «اشداء‌ علی الکفار رحماء ‌بینهم» به شمار می آمد و خدمت به فرهنگ عاشورا و عاشقان اهل بیت را برخود فرض می دانست.
او دریافته بود که کمک به همنوع و پاسداشت مبانی اعتقادی، لازمه استمرار حاکمیت ولایت بر سرزمین دل های شوریدگان انقلاب اسلامی است. لذا تحقق این اهداف الهی را در ارتقای ‌بینش و بالندگی اندیشه علمی متصور می دانست. بدین منظور با ثبت نام در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) تحصیل در دوره های تخصصی را منظرگاه فردای خویش قرار داده بود اما فاجعه جانگداز شهادتگاه تاسوکی سیستان او را به سمت جایگاه رفیق اعلی و حضرت ذوالجلال مطلق، که هدف غایی انسان های کمال جوست، هدایت کرد.
حماسه مقاومت و پایـداری وی در برابر گروهی جاهل و مزدور صهیونیزم و استکبار بین الملل، که در تاریکی شب به کمین روشنای ایمان نشسته بودند، حکایت از شایستگی و شهامت او دارد.