بازخوانی فاجعه تروریستی تاسوکی
منبع: هابیلیان
شامگاه ۲۵ اسفندماه ۱۳۸۴ بود. عقربه ها، ساعت ۲۰:۴۵ را نشان می دادند و دشت تاسوکی، واقع در مسیر جاده زابل به زاهدان آبستن حادثه ای تلخ و جانگداز بود.
تروریست های گروهک «جندالشیطان» به سرکردگی عبدالمالک ریگی و برادرش عبدالحمید ریگی با عبور از نقطه صفر مرزی، در استتار رمل و تپه ماهور و درختچه های گز، خود را تا جایی در حدود دوازده کیلومتری مرز ایران و افغانستان، درمحور زابل به زاهدان و در فاصله چهارده کیلومتری «پاسگاه تاسوکی» رساندند. تررویست ها منطقه ای را انتخاب کرده بودند که ایجاد پست های ایست و بازرسی توسط نیروهای نظامی و انتظامی، بواسطه ناامنی از جانب گروه های تروریستی و قاچاقچیان مواد مخدر، امری معمول و عادی به نظر می رسید. با استفاده از همین موقعیت، جاده را بسته و با پوشش ماموران نیروی انتظامی اقدام به توقف خودروهای عمومی و شخصیِ عبوری کردند. تعداد دیگری از تروریست ها نیز در سایر نقاط منطقه پراکنده بودند و پشتیبانی این جنایت را به عهده داشتند.
پس از توقف خودروها با جداسازی زنان و مردان، به تفکیک فارس و بلوچ و شیعه و سنی، درمقابل چشمان وحشت زده زنان وگریه های کودکان، مردان و جوانان و نوجوانان بی گناه «شیعی مذهب» را با توهین و ضرب و شتم به یکصد و پنجاه متری جاده اصلی و درکنار خاکریزی، هدایت کردند.
«سربازان شیطان» چشم و دست و دهان قربانیان را بستند؛ آنان را با فاصله کمی ازیکدیگر خواباندند و بی رحمانه زیر رگبار گلوله گرفتند.
این اقدام تروریستی حدود یک ساعت به درازا کشید و به شهادت بیست و دو تن اعم از دانش آموز، کارمند، کارگر، دانشجو، طلبه، خبرنگار، سرباز وکاسب انجامید؛ شش نفر نیز در این حادثه زخمی شده و هفت نفر نیز به گروگان گرفته شدند که پس از مدتی یکی از این گروگان های مظلوم نیز تروریست های مزدور به شهادت رسید.
