آیت الله جوادی آملی:
حماسه آمل یک آزمون الهی بود
نظرتان را در رابطه با حمله ضد انقلاب در ۶ بهمن ۶۰ به شهر آمل بفرمائید ؟
اعوذبالله من الشیطان الرجیم ، بسم الله الرحمن الرحیم
انقلاب اسلامی ایران اختصاصی به هیچ گروه و قوم و نژادی ندارد و چون از قوم و نژادی بر نخواسته مردم شمال عموما ، و مردم آمل خصوصا ، خود را در این انقلاب سهیم دانسته و می دانند که باید پاسدار خون شهدای از صدر اسلام تا زمان انقلاب اسلامی باشند .
ضد انقلابیون قبل از جریان کردستان شمال را مطرح کرده بودند زیرا فکر می کردند که اگر غرب برود باید شرق بیاید و بهترین جا برای ارتباط با شرق شمال بوده لذا در اسفند ماه سال ۵۷ گنبد را و مسلمانان متدین و متعهد این شهر را به آتش و خون کشیدند . با حضور یک پارچه مردم در صحنه موضوع خاتمه دادند .
بنابراین فکر کردند که این چنین نمی توانند در شهر علنا بر روی مردم سلاح بکشند ، ناچار از جنگلهایی که در شمال و در دامنه سلسله جبال البرز واقع شده به عنوان پناهگاه و منطقه عملیاتی انتخاب کردند . بهترین نیروها و نیرومندترین قوا را از سراسر کشور در جنگل آماده کرده و مهمترین سلاح هایی را که یک جنگلی باید به همراه داشته باشد را تهیه نمودند . در بخشهای اطلاعاتی ، رزمی ، عملیاتی و تدارکات و شناسائی دست به فعالیتهایی زدند .
شمال مردم آمل بیشتر به فکر جنگ و جبهه ها بودند . سپاهش بسیج اش مرتب به جبهه اعزام می شدند . ضد انقلاب و گروهک ها از هر گروه و باندی که با اسلام مخالف بود کمک می گرفتند و جنگل را بصورت پایگاهی قرار دادند با شناسائی و کروکی و نقشه وارد شهر شده و شبانه در چند نقطه مستقر شدند . اما طلوع صبح بود . سپیده روز ۶ بهمن همان و فریاد حماسه الله اکبر از در و دیوار شهر و روستای آمل همان .
این فریب خورده ها فکر می کردند که اهالی آمل مخالف انقلابند و در برابر انقلاب ایستادند و اگر حمله از جنگل آغاز شود مردم به یاری آنها خواهند آمد . دیدند فضای شهر شد طنین الله اکبر ، زن و مرد شهری و روستایی با الله اکبر در برابر حمله ناجوانمردانه مزدوران شرق و غرب ایستادند . طولی نکشید که مردم در فاصله نیم روز با دادن چهل شهید و چندین زخمی آنها را مجبور کردند یا تسلیم بشوند و یا فرار کنند ، عده ای هم به هلاکت رسیدند .
