مقدمه
حماسه آمل و پیشینه اتحادیه کمونیست¬های ایران
«اتحادیه کمونیست های ایران» ( ا. ک. ا.) که از ادغام چند گروه کمونیستی شکل گرفته بود در واقع یک شاخه مائوئیست کنفدراسیون در آمریکا به شمار می رفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی این گروه با همان نام ( ا. ک. ا.) در داخل کشور به فعالیت پرداخت و نشریه حقیقت را به عنوان ارگان خود منتشر ساخت. در جریان حوادث سال ٦٠ اتحادیه مذکور خود را در یک بازی جنگ و مرگ گرفتار ساخت و با گذاشتن عنوان«سربداران» بر خود به کشتار مردم آمل پرداخت و خود نیز توسط مردم مضمحل گردید.
اتحادیه کمونیست های ایران تمایل فراوانی برای حضور زیر لوای شورای ملی مقاومت) شاخه سیاسی سازمان مجاهدین خلق) داشت اما مذاکره برای پیوستن اتحادیه به شورا در آغاز با شکست روبه رو شد؛ چراکه مجاهدین خلق اصرار داشتند که عملیات اتحادیه در آمل باید تحت نام «شورای ملی مقاومت» انجام شود یعنی مجاهدین خلق(منافقین) خواهان آن بودند که کشتار مردم آمل به نام آنان تمام شود.
پس از شکست غائله خونین آمل از سوی بقایای اتحادیه حمید درم بخش تهرانی در تیر ماه ١٣٦١ تقاضای عضویت در «شورای ملی مقاومت» را بدون قید و شرط مطرح کرد. و بدین ترتیب گروهی از هم پاشیده، به «شورای ملی مقاومت» پیوست که عملاً حضوری سمبلیک داشت و محلی از اعراب نداشت. به دنبال اعلام مبارزه مسلحانه مخالفان جمهوری اسلامی، حادثه آمل در روز سه شنبه ۶ بهمن ماه ١٣٦٠ به وقوع پیوست.
اجمال حادثه چنین بود که «اتحادیه کمونیست های ایران» با ارزیابی موقعیت جغرافیایی، جنگل های آمل را برای اختفا و عملیات چریکی مناسب تشخیص داد و نیروهای خود را در آنجا مستقر کرد. گمان اتحادیه این بود که به خاطر وضعیت اجتماعی منطقه آمل و بافت دهقانی جمعیت اطراف آن، در صورت حمله به شهر، مقاومت پراکنده نیروهای انقلاب اسلامی به سرعت سرکوب می شود و در مرحله دوم پس از قطع خطوط ارتباطی و تقویت نیروهای مخالف داخل شهر دیگر مناطق مازندران نیز به تصرف نیروهای اتحادیه در می آید و آن گاه آحاد مردم در یک زنجیره متشکل در سراسر ایران به پا می خیزند و رژیم جمهوری اسلامی را ساقط می کنند!
آنها به دو گروه تقسیم شدند و حمله خود را غافلگیرانه در شب ششم بهمن ١٣٦٠ آغاز کردند. گروه اول وارد شهر شده به گشت زنی پرداختند و هر کس را که به اصطلاح حزب اللهی و پاسدار تشخیص می دادند ترور کردند و سپس به کمیته انقلاب اسلامی شهر حمله نمودند. مردم آمل که با صدای تیراندازی و شلیک آر پی جی ۷ به خیابان ها آمده بودند و متوجه وقایع شده بودند برای مقابله آماده شدند و حرکت حماسی خود را آغاز کردند. مردم به صورت خودجوش و با کمک نیروهای انتظامی سریعاً به مقابله برخاستند و غائله در چند ساعت فرونشست. در این واقعه ٣٤ نفر از تروریست های کمونیست کشته، چندین زخمی و ٣٠ نفر نیز دستگیر شدند و از مردم آمل نیز ٤٠ نفر که عمدتاً غیرنظامی و غیرمسلح بودند به شهادت رسیدند.
