| به عبارتی حمایت آمریکا از منافقین درست همانند رفتارها و سیاست‌های منافقین، تنظیم شده است و آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند همانگونه که از حضور منافقین در عراق به صورت نصفه و نیمه حمایت می‌کنند، آنها را در لیست تروریستی باقی نگاه دارند، همانگونه که... |
اگر چه منافقین حضور خود در لیست تروریستی آمریکا را به عنوان یک گروه تروریست قبول ندارند و قرار گرفتن نام خود دراین فهرست در سال 1997 را معامله بیل کلینتون با ایران می‌دانند اما این فرضیه خود ساخته و مضحک منافقین بیشتر از آنکه محلی از اعراب داشته باشد نشان دهنده اوج رفتارهای تروریستی این فرقه است، تا آنجا که مقامات آمریکایی هم نتوانستند از کنار این مسئله به سادگی بگذرند و به دنبال آن انگلستان، اتحادیه اروپا و کانادا هم منافقین را در لیست گروه‌های تروریستی خود قرار دادند.
باید اذعان نمود حضور یا عدم حضور منافقین در لیست‌های تروریستی، چیزی از شک و تردید بسیار دولت‌های اروپایی به این فرقه – به عنوان یک فرقه خطرناک و تروریستی – کم نکرده است، و حتی درصورت خروج منافقین از لیست تروریستی وزارت خارجه آمریکا در سال‌های بعد نیز، به لحاظ ماهیتی چیزی برای منافقین عوض نخواهد شد.
تجربه خروج منافقین از لیست تروریستی انگلستان و اتحادیه اروپا و گلایه‌های بعدی سران این فرقه نشان داد که اتحادیه اروپا مایل نیست روی این فرقه تروریستی به عنوان یک اپوزسیون کارآمد حساب باز کرده و از آن به عنوان یک شریک سیاسی عملگرا استفاده کند.
گذشته‌های سازمان مجاهدین خلق، رفتارها و عملیات‌های تروریستی در ایران و اروپا، رفتارهای دور از شئونات اجتماعی مردم اروپا- همانند گدایی تشکیلاتمند – به همراه ناپایداری و بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری‌های بزرگ، حضور در عراق و همراهی با دیکتاتور این کشور، مشارکت در کشتار مردم عراق، سوابق ضد حقوق بشری این سازمان در شکنجه اعضای ناراضی و معدوم کردن آنها، به همراه بهره کشی‌های گسترده جنسی از زنان در این فرقه، باعث ایجاد نوعی دیوار بزرگ بی اعتمادی دائمی دراروپایی‌ها و آمریکایی‌ها نسبت به این فرقه شده است.
از منظر دیگر، برای آمریکا و کشوری مانند انگلستان که سابقه اتحادشان در مسائل و تصمیم گیری‌های بزرگ، به نوعی منافع ملی دائمی تبدیل شده و سابقه‌ای به بلندی چندین قرن دارد، باور این نکته که منافقین مایل به اتحاد دائمی با آنها باشند دوراز منطق به نظر می‌آید، چرا که در نوشته‌ها و استنادات وزارت خارجه آمریکا، هنوز هم به ترور مستشاران نظامی آمریکا توسط منافقین در نیمه اول دهه پنجاه استناد می‌شود.
برای آمریکایی‌ها که اطلاعات بسیار دقیقی از اوضاع و احوال گذشته و حال منافقین دارند، قابل درک نیست که روزی سرودهای این فرقه برضد آمریکایی‌ها، با هیجان بسیار،زمزمه اعضای این فرقه بود اما امروز خوش خدمتی به آمریکایی‌ها برای خروج از لیست تروریستی این کشور، کمک‌های مالی و حمایت از حضور این سازمان تروریستی در عراق به اصل اساسی و تئوری اصلی سران این فرقه تبدیل شده است. برای آمریکایی‌ها که اتحاد با انگلستان در طول قرن‌ها ادامه داشته است، حمایت از فرقه آفتاب پرستی مثل منافقین که فاصله رنگ عوض کردن و خیانت به متحدینش، گاهی حتی به 6 ماه هم نمی‌رسد دقیقا بر اساس مشی و روش خود آنها تنظیم شده است.
به عبارتی حمایت آمریکا از منافقین درست همانند رفتارها و سیاست‌های منافقین، تنظیم شده است و آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند همانگونه که از حضور منافقین در عراق به صورت نصفه و نیمه حمایت می‌کنند، آنها را در لیست تروریستی باقی نگاه دارند، همانگونه که اطلاعات جاسوسی فعالیت‌‌های هسته‌ای ایران را از طریق منافقین منتشر می‌کنند، در همان حال هم اعلام کنند اطلاعات منتشرشده ازجانب منافقین دروغ و غیر قابل استناد است، به عبارت بهتر و با توجه به اینکه سال‌های مدیدی است که نظر دولتمردان آمریکایی در مورد منافقین مشخص و تثبیت شده است، به نظر نمی‌رسد حتی با فرض خروج منافقین از لیست تروریستی آمریکا در سال‌های آینده، باز هم نگرش مردان سیاسیش به این فرقه، چیزی جز بی اعتمادی به یک فرقه بی‌ثبات و تروریستی باشد، واقعیتی که با انتشار برخی اسناد محرمانه وزارت خارجه آمریکا در مورد تروریستی بودن این فرقه، به خوبی دقت نظر سیاسیون آمریکایی در مورد ابعاد تروریستی بودن منافقین و بی‌اعتمادی آمریکایی‌ها به این گروهک را نشان می‌دهد.
حملات انتحاری به زائران، آموزش دختران برای عملیات‌های انتحاری و رفتارهای درون فرقه‌ای با اعضای این سازمان از جمله اطلاعاتی است که در گزارش جدید و اسناد محرمانه وزارت خارجه آمریکا بر آن تصریح شده است.
چرا سران منافقین بر خروج از لیست تروریستی اصرار دارند؟
اما سوالی که در این میان وجود دارد این است که چرا سران این فرقه تلاش گسترده‌ای را برای خروج از لیست تروریستی انگلستان و اتحادیه اروپا انجام دادند و امروز هم برای خروج از لیست تروریستی آمریکا تلاش می‌کنند؟
واقعیت این است که سران این فرقه هیچ گاه نتوانسته‌اند برای آینده کاری خود و چشم انداز استراتژیک و بلند مدتی تنظیم کنند. تا قبل از عملیات مرصاد که تابوی مقابله با نظام هنوز شکسته نشده بود و منافقین با رو در رو شدن با رزمندگان اسلام شکست خفت باری را متحمل نشده بودند، مسعود رجوی می‌توانست «شکست رژیم»، حضور در ایران و آغاز حکومت منافقین بر ایران را به عنوان استراتژی بلند مدت به نیروهایش معرفی کند، اما رو به رو شدن با این واقعیت که آمدن منافقین به ایران درست همانند رویای شیرینی است که دست یافتن به آن دور از واقعیت و به نوعی خواب و خیال است باعث شد تمام برنامه‌های استراتژیکی که سرکرده منافقین برای نیروهایش ترسیم کرده بود، رنگ ببازد و به اصطلاح پیروزی در برنامه‌های کوتاه مدت در دستور کار قرار گیرد.
با تعیین خط مشی جدید، رفتن به ایران و فتح کشور، کم کم از ادبیات گفتاری سرکردگان منافقین پاک شد اما این تصمیم گیری، تاثیر بدی بر روح و روان اعضای این فرقه گذاشت که سران منافقین با فریب فتح و حضور در ایران و ارمغان بردن آزادی برای مردم ایران، آنها رافریب داده بودند. این واقعیت تلخ که دیگر حضور در ایران هیچ گاه با نام این سازمان تروریستی محقق نخواهد شد، کم کم حرمان و حسرت زیادی در دل اعضای این سازمان ایجاد نمود و آشکار شدن آثار روحی و روانی این شکست بزرگ، سران این فرقه بر آن شدند تا با مرهم‌های موقت، جبران حسرت بزرگ و تاریخی اعضای این سازمان را به نوعی دیگر جبران کنند، خصوصا اینکه با خلع سلاح اعضای این سازمان توسط آمریکایی‌ها، سلاح‌های این سازمان تروریستی – که از نظر سران این سازمان در حکم ناموس برای اعضای فرقه معرفی شده بود – نیز جمع آوری شد و لطمات روحی زیاد‌تری متوجه اعضای این گروهک شد.
درست از آغاز روند افول شدید روحی و روانی فرقه منافقین بود که سرکردگان این فرقه بر آن شدند تا به دنبال پیروزی‌های دم دستی باشند و با تبلیغات بسیار برای این موارد، جایگزین مناسبی برای عدم پیروزی‌های این فرقه بیابند. طبیعی است که این پیروزی‌ها باید پشت سرهم، مداوم و با تبلیغات غلو شده و بزرگ نمایی همراه باشد تا خاطره شکست ابدی منافقین برای عدم حضورشان در ایران را جبران کند. با این تفاسیر، هر مسئله عادی و هر مذاکره و توجه یک چهره سیاسی اروپایی و آمریکایی – ولو چهره‌ای دست چندم و بازنشسته – به این فرقه، پیروزی بزرگی قلمداد می‌شد و بزم و پایکوبی‌های فراوان به همراه خود می‌داشت و درست از همینجا بود که ماندن در عراق و حضور نکبت بار در این کشور – به جای آمدن به ایران – از نظر سران این فرقه، خواسته همه جهانیان و گروه‌های حقوق بشری معرفی شد و همه هم و غم سرکردگان این فرقه در این راستا قرار گرفت چون بر آنها مشخص بود که دنیا به تروریست بودن این فرقه اعتقاد دارد و علی رغم تمام تبلیغاتی که منافقین به نفع خود انجام می‌دهند، هیچ کشوری حاضر به حمایت از حضور منافقین در سرزمینش نیست. درست بر همین اساس بود که حکم دادگاه پوئک انگلستان و سپس خروج این فرقه از لیست تروریستی انگلستان و به دنبال آن لیست تروریستی اروپا، پیروزی‌های بسیار بزرگی اعلام شد. درست بر مبنای همین فرضیه بود که قطعنامه‌های شورای امنیت بر ضد کشورمان، مصادره به مطلوب و حاصل تلاش‌های این فرقه اعلام شد وبه همین دلیل بود که حمایت سازمان‌های درجه چندم اروپایی و آمریکایی و چهره‌های سیاسی این کشور یک پیروزی تاریخی اعلام شد.
از این نمونه موارد که منافقین آن را پیروزی بزرگی برای خود فرض کرده‌اند، از سال 2003 تاکنون به کرات یافت می‌شود اما بررسی وضعیت فعلی منافقین و جایگاه فعلی‌شان در عراق و نظام بین‌الملل، ابعاد این به اصطلاح پیروزی‌ها را بهتر کالبد شکافی می‌کند.
از زمانی که منافقین به زعم خود یکی پس از دیگری به این پیروزی‌ها دست می‌یابند تا به امروز چه تغییری در وضعیت آنها حاصل شده است. مریم رجوی از آزادی و حضور پررنگ «مجاهدین» در مجامع بین‌المللی – در صورت خروج از لیست تروریستی اتحادیه اروپا – خبر می‌داد اما بی‌محلی و بی‌اعتمادی اروپایی‌ها به این حکم، باعث شکوه و ناله همسر سرکرده منافقین شد که چرا ما را به حساب نمی‌آورند. خروج منافقین از لیست تروریستی انگلستان و اتحادیه اروپا همچنین هیچ تاثیری در روند تصمیم دولت عراق نگذاشت و برعکس، امروز دولت این کشور برای اخراج منافقین بیش از پیش مصمم است،محاصره پادگان اشرف را کامل کرده و تصمیمی برای نگهداری این فرقه در عراق ندارد. از سویی دیگر پاسخ قاطع وزارت خارجه آمریکا به سران این فرقه برای چرایی عدم خروج این فرقه از لیست تروریستی این کشور، انتشار برخی اسناد محرمانه تروریست بودن این فرقه بود. اسنادی که جای هیچ تردیدی در تروریست بودن منافقین باقی نمی‌گذارد.
البته همانگونه که گفته شد باید دید در صورت خروج منافقین از لیست تروریستی آمریکا، آیا همین روال فلاکت بار برای منافقین ادامه خواهد یافت یا خیر؟
تجربه خروج منافقین از لیست انگلستان و اتحادیه اروپا نشان داد منافقین در صورت خروج از لیست تروریستی وزارت خارجه آمریکا، باز هم همین شرایط فلاکت بار و حتی بدتر از آن را خواهند داشت.
