مبارزه ضد امپریالیستی منافقین از ادعا تا واقعیت

سوال این است که چرا « مجاهدین خلق» که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، داعیه دار مبارزه ضد امپریالیستی  و ضد آمریکایی بودند، خود رأساً اقدام به تسخیر جاسوسخانه آمریکا نکردند و یا چرا با دانشجویان پیرو خط امام (ره) در این زمینه همکاری نکردند؟

در پاسخ بایستی ، دو موضوع روشن شود :

1-این که «مجاهدین خلق» سیاست «نه شرقی و نه غربی»، انقلاب اسلامی را  آنگونه که مورد نظر حضرت امام(ره) و مردم ایران بود قبول نداشته و بازی بین دو قطب شرق و غرب را پذیرفته بود.

حمایت نکردن مجاهدین خلق از حمله چریکهای فدایی خلق به سفارت آمریکا و اشغال  آن در تاریخ 25 بهمن 1357 که توسط دولت موقت خاتمه یافت و نیز مبادله اطلاعاتی بین شوروی و مجاهدین که بخشی از آن حول تبادل اطلاعات راجع به عوامل سیا در ایران شکل گرفته بود، بیانگر این واقعیت است که مجاهدین تمایل فراوانی به بازی در زمین شوروی و پذیرش رقابت دوقطبی در ایران بودند و به مخیله  آنها نیز خطور نمی کرد که نیروهای انقلابی توان برچیدن لانه جاسوسی آمریکا را داشته باشند. ماجرای ارتباط مجاهدین خلق با شوروی  از طریق محمدرضا سعادتی عضو مرکزیت این گروه که نهایتاً به دستگیری وی در اردیبهشت سال 1358 در حال ارتباط با مأمور اطلاعاتی سفارت شوروی شد، حاصل این دیدگاه بود.

2-شعارهای ضد امپریالیستی «مجاهدین خلق»، ابزار بیرون راندن رقبای سیاسی و کسب قدرت به شمار می رفت و از اصالت برخوردار نبود.

در این باره نیزیادآوری همان حمله چریکهای فدایی به سفارت آمریکا خالی از لطف نیست، مجاهدین که خود را جزیی از جریان چپ و به اصطلاح مترقی می دانستند هیچگاه از این حرکت حمایت نکرده و اصولاً تضاد داخلی  و به دست گرفتن قدرت را ارجح می دانستند، هرچند که بهانه چنین اصلی و فرعی کردن تضادها را توانمندی برای مبارزه با امپریالیسم می‌دانستند، اما این نشان می داد که حتی به شکل ماجراجویانه و آنارشیستی مانند چریکهای فدایی نیز اعتقادی به رویارویی با آمریکا ندارند.

از طرفی مبنای ادعاهای ضدامپریالیستی مجاهدین خلق این تحلیل درونی بود که روحانیت و انقلابیون پیرو خط امام(ره) را فاقد انگیزه برای رویارویی با امپریالیسم تحلیل می کرد و لذا تکرار هر چه بیشتر شعارهای ضد امپریالیستی را به عنوان عاملی برای منزوی کردن جناح انقلابی حاکمیت(با توجه به آن که لیبرالها و از جمله بنی صدر و بازرگان را جزیی از ساخت حاکمیت می دانست) و منفعل ساختن آن به کار می برد.

تسخیر جاسوس خانه آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام(ره)، یک حرکت خودجوش در واکنش به دخالتهای آمریکا در ایران بود که توسط نیروهای انقلابی ای که با مجاهدین خلق مرزبندی داشتند انجام شد و از این نظر در یک همکاری مشترک با این گروه حاصل نمی شد و غیرممکن بود، اما مجاهدین خلق بلافاصله پس از این حرکت، در یک حرکت روانی - تبلیغاتی از آن حمایت کرده و نیروهایشان را به تجمع در مقابل سفارت گسیل داشتند، لیکن این بار استراتژی انفعال نیروهای انقلابی از طریق شعار ضد امپریالیستی را با درخواستهای مصرانه از دانشجویان پیرو خط امام(ره) برای انتشار کلیه اسناد به دست آمده و افشای همکاران سازمان سیا در ایران دنبال می کردند.

اما پس از این که جدیت نیروهای انقلابی برای انتشار اسناد را دیدند، ابتدا به القای این توهم و پخش این شایعه که دستهایی پنهان مانع از افشای نام همکاران سیا شده است و سازشی در پس پرده برای پنهان ماندن اسناد سری صورت گرفته است و سپس با تصریح همین ادعا در نشریه مجاهد، عملاً به تخطئه دانشجویان پیرو خط امام(ره ) و حرکت انقلابی آنها پرداخت، در راستای  اجرای همین تاکتیک :

1-    ماجرای دستگیری سعادتی را توسط کمیته انقلاب اسلامی مستقر در سفارت آمریکا به توطئه ای آمریکایی علیه مجاهدین نسبت داد.

2-    به مذاکرات الجزیره  برای حل و فصل دیپلماتیک اعتراض کرد و خواهان اقدام انقلابی و به طور مشخص محاکمه و اعدام کارکنان آمریکایی سفارت شد.

و یک جنگ روانی با هدف القای سازش و اصالت نداشتن حرکت دانشجویان و غیرانقلابی معرفی کردن آن به راه انداخت. برآیند این جنگ روانی در تبلیغات و تحلیل های مجاهدین خلق این بود که خود را همچنان ضد امپریالیست اصیل معرفی می کرد و چهره های برجسته روحانیت و از جمله شهید بزرگوار بهشتی را به سازش با آمریکا متهم نمود و  از این طریق راه را برای تهاجمات گسترده تر به حاکمیت  باز می نمود.

لذا در پایان و به عنوان نتیجه بایستی گفت که اصولاً مبارزه ضد امپریالیستی و شعار علیه آمریکا در نزد مجاهدین خلق، فقط یک ابزار به اصطلاح مقبول و مشروع بود که برای از میدان به درکردن رقبا و به دست آوردن قدرت به کار می برد و از اساساً اصالت و جدیت  نداشت.