بازیگر فیلم سینمایی «ضد» گفت: روایت فیلم تا حد بسیار زیادی حقیقت همان اتفاقاتی است که افتاده؛ شخصیت حاج آقای فتحی در این فیلم آینه‌ای از شخصیت دکتر بهشتی است.
به گزارش هابیلیان مجید پتکی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح علت حضور خود در فیلم ضد، گفت: دو سال پیش و قبل‌از کرونا با امیرعباس ربیعی فیلم لباس‌شخصی را داشتیم؛ این فیلم که به‌زودی اکران خواهد شد باب آشنایی من با امیرعباس شد.
ربیعی جوانی کاربلد است و لباس‌شخصی را بسیارخوب ساخت چنانچه در جشنواره دو سال پیش از نظر آراء مردم رتبه بالایی داشت و بسیار پربیننده بود
وی ادامه داد: زمانی‌که فیلم‌نامه ضد را خواندم نقشی که نادر سلیمانی عزیز بازی کرد را پسندیدم و گفتم که دوست دارم نقش سردسته مجاهدین(منافقین) را بازی کنم اما گفتند که تهیه‌کننده‌ی محترم ضد آقای شفیعی با نادر سلیمانی سلیمانی صحبت کرده و امیرعباس ربیعی از من خواستند که نقش این روحانی را بازی کنم.
پتکی تأکید کرد: نقش حاج‌آقای فتحی در این فیلم بزرگ‌ترین جذابیتش برای من این بود که تاکنون نقش یک روحانی را بازی نکرده بودم و دوست داشتم این نقش را تجربه کنم اما از لحاظ طول و عرض نقش ابعاد آن‌چنانی نداشت؛ البته به‌شخصه معتقدم که هر نقشی، نقش یک است و دیدگاه بازیگر در برابر نقشی که به او معرفی می‌شود باید این باشد که نقش اول را بازی می‌کند تا بهترین خودش را ارائه دهد.
امیرعباس بسیار دوست‌داشت که من این نقش را بازی کنم و من هم پذیرفتم
بازیگر سریال کامیون (۱۳۹۹) در توضیح تفاوت ضد با لباس شخصی تصریح کرد: این فیلم با لباس‌شخصی بسیار متفاوت است؛ موضوعات آنان با هم فرق دارد. ضد موضوع ترور شهید بهشتی است درحالی‌که موضوع لباس شخصی به یک موضوع تاریخ معاصر مربوط می‌شد که به شکست نیروهای رزمنده ایرانی در جبهه‌ها به دلیل لو رفتن عملیات از قبل اشاره داشت.
وی افزود: البته امیرعباس ربیعی نشان داد مانند بسیاری از کارگردانان به بازیگران خود وفادار است و از پیش‌تولید ضد بازیگران خود را مشخص کرده بود؛ شاید بازی‌ها، اخلاقیات و شناختی که از بازیگران لباس‌شخصی داشته‌است آنان را به فیلم ضد آورده است.
پتکی خاطرنشان کرد: به‌علاوه بازیگران لباس شخصی که به ضد آمدند، تعدادی بازیگر معروف هم در این فیلم قرار گرفتند که در فروش می‌توانستند به فیلم کمک کند. همانند فیلم لباس شخصی لباس‌شخصی مهدی نصرتی نقش اول را داشت، خود من هم بودم و توماج دانش بهزادی به دلیل این‌که سر پروژه دیگری بود نتوانست برسد و بله به‌هرحال بازیگران شباهت زیادی به لباس‌شخصی داشتند اما قصه ضد قصه‌ای متفاوت بود.
بازیگر فیلم ۲۳ نفر (۱۳۹۷) در پاسخ به چرایی صامت بودن شخصیت دکتر بهشتی گفت: دلیل اصلی این‌موضوع را نمی‌دانم اما به من گفته‌شده بود که شاید فتحی خود بهشتی است؛ یعنی از لحاظ اخلاق، ایدئولوژی و محاوره اش با اطرافیان شبیه بهشتی بود.
وی افزود: دلیلش را نمی‌دانم که چرا نگذاشتند شخصیت بهشتی و کسی که نقش آقای بهشتی را بازی کرد صدا داشته باشد؛ شنیده بودم که خانواده دکتر بهشتی با این قصه موافقت ندارند، البته نمی‌شود اعتماد زیادی به شنیده‌ها کرد.
پتکی یادآور شد: امیرعباس ربیعی می‌گفت تصور کن که شخصیت فتحی، کاملاً مانند خود بهشتی است یعنی صحبت‌ها، حرف‌ها و رفتار او آینه بهشتی است.
بازیگر فیلم روجا (۱۳۸۶) در پاسخ به این پرسش که روایت این فیلم تا چه اندازه به وقایع حقیقی نزدیک است، گفت: روایت فیلم تا حدود بسیار زیادی همان اتفاقاتیست که افتاده‌است اما به دلیل این‌که تماشاگر پای قصه بنشیند یک زندگی فرعی و ساختگی را هم به این قصه وارد کرده‌اند چرا که اگر صرف داستان انفجار بود شاید فیلمی مستندگونه می‌شد.
وی افزود: در بخشی از این قصه ما رفتار و منش دکتر بهشتی را در مراودات و رفتارش با زیردستانش شاهد بودیم؛ و می‌بینیم که اخلاق و خانواده تا چه اندازه برای ایشان اهمیت دارد؛ مانند سکانسی که بیتا پیش دکتر بهشتی می‌آید و پس از آن دکتر بهشتی با کارکردن سعید در مجموعه حزب جمهوری اسلامی مخالفت می‌کند چرا که رضایت خانواده زیردستانش برایش مهم بودم.
این بازیگر در مورد شانس ضد در دریافت‌های سیمرغ اظهار داشت: برای همه عوامل برای گرفتن سیمرغ دعا می‌کنم؛ به نظرم امیرعباس ربیعی این قابلیت را در بخش کارگردانی دارد و لیندا کیانی در بخش بازیگر زن.
وی افزود: همچنین برای مهدی نصرتی این امید را دارم؛ معتقدم اگر داوران قرار است یک انتخاب خوب و معرفی خوب برای سینماگران داشته باشند، مهدی نصرتی مصداق آن است.
حتی اگر مهدی نصرتی در کاندیداها قرار بگیرد کار درستی خواهد بود
پتکی با اشاره به واکنش‌های مردم از نقش خودش گفت: بازخوردی که از نقش خودم گرفتم این بود که می‌گفتند این روحانی خیلی شبیه شناخت ما از روحانی‌های دیگر نیست و چه خوب بود که اگر دیگر روحانی‌ها در مراودات شان این‌گونه بودند.
وی افزود: من در شهر خودم رشت فیلم را دیدم و آن‌جا می‌گفتند که کاش روحانیت به واسطه لباسی که دارد و پست‌های دولتی، خودشان را جدا از اشخاص و مدیران دیگر نبینند.
این بازیگر سینما ادامه داد: من فعالیت هنری خودم را از حوزه هنری رشت شروع کردم و رییس آن زمان ما حاج آقایی به نام عابدی نژاد بود که آن‌قدر انسان خوش‌رویی بود و به‌صورت پیگیرانه ای پای کار هنری می‌ایستاد که بچه‌های رشت عاشقش بودند.
وی افزود: در اجرا و ایفای نقش فتحی سعی کردم از او الگو بگیرم و شخصیت حاج‌آقا عابدی نژاد مدنظرم بود.
پتکی تصریح کرد: امسال در فیلم بیرو هم نقش کوچکی داشتم و در آن‌جا رییس هیات فوتبال لرستان در زمانی‌که بیرانوند می‌خواست از آن‌جا به تهران منتقل شود را بازی کردم.
این نقش خیلی کوتاه است ولی برای کارگران بسیار اهمیت دارد به دلیل این که شخصیت اصلی هنوز در قید حیات است و مردم لرستان بسیار دوستش دارند؛ او فوتبالیست قدیمی بوده که به‌خاطر اتفاقی که برایش رخ داده از ناحیه زانو مصدوم شد ولی این شخص در انتقال و معرفی بیرانوند به تهران و تیم‌های دیگر پایتخت بسیار مهم بوده‌است
وی ادامه داد: در سریال خانگی میدان سرخ که ۳۰ قسمت است و تاکنون ۱۵ قسمت آن بیرون آمده، ۲۹ قسمت را بازی کرده‌ام و نقش وکیلی به نام طهماسبی را بازی می‌کنم که پسرعموی مهتاب کرامتی است؛ لیست اسامی بازیگرانی از این فیلم از دفتر میدان سرخ بیرون آمد که اسم من در آن نبود و این لیست کپی پیست شد و دست رسانه‌ها چرخید و درحالی‌که من در فیلم بازی کرده بودم اسمم در این لیست نیست چرا که در مورد تاخیر دریافت حقوقم اعتراض کردم.
پتکی خاطرنشان کرد: از دوستان رسانه تقاضا دارم که وقتی اسامی بازیگران یک مجموعه اعلام می‌شود و عامدانه اسم بازیگری کنار گذاشته می‌شود این جستجو و تعهد را داشته باشند، که اسم آن را در لیست قرار دهند.
متأسفانه سینمای ما به سمتی رفته که انگار هرچه گران‌تر و سخت‌تر باشی بیشتر ناز تو را می‌کشد
وی گفت: نزدیک بیش‌از ۹۰ اثر تلویزیون و سینمای دارم و ۴ جایزه جهانی برای سینمای کشور گرفتم اما چون بچه شهرستان بودم هیچ‌جا رسانه‌ای نشده‌است به‌جز سال ۲۰۱۶ که موفق به دریافت جایزهٔ بهترین بازیگر نقش اول مرد با عنوان جایزه «دستاورد ویژه» از جشنواره بین‌المللی فیلم «مانهایم» آلمان (برای بازی در نقش پدر در فیلم زمانی دیگر به کارگردانی ناهید حسن‌زاده) شدم.
پتکی یادآور شد: افتخار می‌کنم که بازیگر فیلم کوتاه هستم و این سینما را سینمای شریف و بسیار بزرگ‌تر از عنوانش می‌دانم و همواره فیلم کوتاه را به دلیل اخلاق و معرفتی که در آن هست به فیلم سینمایی ترجیح می‌دهم
