بالماسکه قرارداد امارات و بحرین با رژیم صهیونیستی، بیش از آن که قراردادی برای صلح باشد، هم‌پیمانی رسمی میان دولت‌های حامی تروریسم با رژیمی است که بنیانش بر ترویج خشونت و وحشت بنا شده است. در این میان واسطه‌گری آمریکا برای این قرارداد که تروریسم بخشی از راهبرد این دولت در عرصه بین‌المللی است، نشان دهنده آینده‌ای تاریک برای منطقه و حتی جهان است.
سیاست چند دهه گذشته کشورهای مرتجع حاشیه جنوبی خلیج فارس در حمایت از گروه‌های بنیادگرا و به ویژه در یک دهه گذشته در عراق و سوریه، به روشنی حاکی از آن است که خشونت بخشی از راهبرد این شیخ‌نشین‌ها در نیل به اهدافشان است.
از آن طرف رژیم صهیونیستی نیز کارنامه سیاهی در ترور شخصیت‌های مختلف دارد. از رهبران گروه‌های مقاومت فلسطینی گرفته تا دانشمندان هسته‌ای در ایران و بسیاری از کشورهای منطقه.در این میان واسطه‌گری ایالات متحده نیز قابل توجه است. دولت آمریکا اگرچه تا پیش از ترور شهید سلیمانی تلاش داشت با استفاده از گروه‌های نیابتی از حربه تروریسم استفاده کند، اما با ترور فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، اعلام کرد که تروریسم بخشی از راهبرد این دولت برای تحقق اهدافش در عرصه جهانی است.
از آن جایی که قرارداد صلح میان امارات و رژیم صهیونیستی، در تمامی شقوق سیاسی، اقتصادی، فناوری و حتی امنیتی است، از این پس باید منتظر هم‌افزایی این دولت‌ها در بهره‌گیری از ابزار خشونت و تروریسم باشیم.
چراکه سران این دولت ها به استمرار سیاست موسوم به هرج و مرج سازنده (که از سوی کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه وقت دولت جرج بوش پسر ارائه و در عمل موجبات خرابکاری و ویرانی را در سراسر غرب آسیا و شمال آفریقا در قالب پروژه هایی همچون بهارعربی و پروژه تکفیری موجب شد) کمک می‌کنند و به آن دوام می‌بخشند.
