ششم آذرماه سال 1338 متولد شد. سرزمين سرد و زيباي ميانه (آذربایجان شرقی) شاهد بالندگي و رشد رقيه شد. او کم‌کم قاليبافي را فراگرفت. در سن 17 سالگي ازدواج نمود و در 5 سال زندگي مشترک صاحب 3 فرزند شد.
مدتي بود که دلش پر مي‌کشيد براي زيارت فاطمه معصومه (سلام الله علیها). بالاخره به همراه همسر و پسرش احمد راهي قم شد. بعد از زيارت بانوي قم تصميم گرفت به تهران برود و از آنجا با قطار به ميانه بازگردد. شانزدهم اسفندماه 1366 بود. دست در دست فرزند خردسالش در ايستگاه راه‌آهن تهران ايستاده بود. همسرش به آن طرف خيابان رفت تا کمی خوراکي بخرد، ناگهاي صداي انفجار توجه همه را جلب کرد. هرکس به سمتي مي‌دويد.
همسرش دوان دوان خود را رساند. احمد، فرزند خردسالش در همان لحظات اولیه انفجار بر اثر سوختگی به شهادت رسیده بود اما رقيه پايش قطع شده و به سختي مجروح بود. مردم او را به بیمارستان منتقل کردند. در بیمارستان حالش روز به روز به وخامت می گرایید. پس از چندی بر اثر شدت جراحات وارده به شهادت رسيد و جاویدان شد.
