شهید احمد حامدی، فرزند مرتضی، در سال 1342 در فیجان چشم به جهان گشود و از همان دوران کودکی علاقه‌مند به یادگیری قرآن و عمل به آن بود. او در مقطع دوم متوسطه برای ادامه تحصیل وارد حوزه علمیه اراک شد و با دیگر دوستان مؤمن خود جلسات قرآن تشکیل می‌داد.
معمولاً نماز شب می‌خواند و عمل به احادیث ائمه(ع) را بر خود واجب می‌دانست.
سرانجام احمد حامدی، 28 فروردین 1360 در 18سالگی بر اثر حمله مسلحانه گروهک‌های تروریستی ضدانقلاب، در غرب کشور به درجه رفیع شهادت رسید.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
«ای‌کاش قدری این آدم سرکش به خود می‌آمد و دنیای بعد از خود و لااقل مرگ را در پیش روی خویش نگاه می‌کرد که چگونه حوادث مختلف در کمین او نشسته‌اند.
یکی از انگیزه‌های من درباره آمدنم به جبهه این است که یک مسلمان تمامی هستی خود را فدای هدفش می‌کند و خود را در مکتب فانی می‌سازد.»
