ارتش رژیم بعث عراق برخلاف قراردادها و پیمان‌های بین‌المللی به مناطق مسکونی و غیرنظامی حملات هوایی و موشکی بیشماری را انجام داد. یکی از این حملات ددمنشانه حمله به پناهگاه پارک شیرین کرمانشاه در روز چهارشنبه 26 اسفند 1366 بود. در نتیجه اصابت موشک به پناهگاه، 77 نفر از مردم عزیز کرمانشاه شهید و 175 نفر نیز مجروح شدند.
با انجام تحقیقات و سپس اعلام رسمی گروهک منافقین، مشخص شد که این منافقین بودند که گرای دقیق پناهگاه شیرین را به هواپیماهای رژیم بعث داده‌اند و به قول خودشان «در بمباران کرمانشاه ده‌ها تن از نیروهای نظامی و دشمنان خلق کشته شدند». منافقین گرای این پناهگاه را آنقدر دقیق به هواپیماهای بعثی داده بودند که موشک دقیقاً از هواکش یعنی تنها منفذ ورودی وارده پناهگاه شده بود.»
در سال ۱۳۹۰ کتابی با عنوان «پناهگاه بی‌پناه» پیرامون این فاجعه توسط مهناز فتاحی نوشته شد. در بخشی از این کتاب آمده است:
« فقط 4 روز مانده بود تا نوروز سال 1367 ...
بچه ها، تنگ ماهی قرمز به دست، با لباس های نو به استقبال سال نو می رفتند...
با صدای آژیر قرمز، خانواده ها گروه گروه روانه پناهگاه ها، از آن جمله، پناهگاه پارک شیرین شدند...
آنجا که در برابر بمباران و موشکباران هواپیماهای متجاوز صدام جنایتکار، امن و امان به نظر می رسید...
ناگاه، موشک از هواکش پناهگاه فرود آمد و با انفجارش زنان و کودکان بی پناه و بی دفاع به خاک و خون کشیده شدند...
روزی که 500 نفر در پناه گاه پناه گرفته بودند...»
