تروریسم چیزی نیست مگر نتیجه ای از شرایط زمانی و مکانی که فرصتی را در اختیار گروههای رادیکال قرار می دهد تا از طریق جلب حمایتهای بیگانه، کشور یا کشورهایی را به آشوب بکشانند.
تروریستها درست مانند موریانه، در میانه شکاف ها فرصت رشد پیدا کرده و از نفاق و چنددستگی به عنوان غذای موردنیاز خود تغذیه می کنند. آنها با رادیکالیزه کردن احساسات عمومی و با تحریک بخش هایی از جامعه که درگیر اختلافات با بخشهای دیگر است، جریانی را به وجود می آورند که به بیگانگان فرصت دخالت در یک کشور دیگر را می دهد.
بنابراین پیداست که تنها راه غلبه بر تروریسم، از بین بردن زمین حاصلخیزی است که ترور در آن رشد می کند. این زمین حاصلخیز برای تروریست ها وقتی برای آنان به شوره زار تبدیل می شود که جامعه، هوشمندی خود را حفظ کرده و با استفاده از تجارب گذشته، به وحدت روی آورد.
مثلا مردم ایران که در سالهای نخست دهه 1360 شاهد تروریسم کور منافقین بود، به این درک درست از شرایط سیاسی رسید که هرگاه رقابتهای سیاسی به ناامنی و رویاروییهای خیابانی منتهی شود، فرصت به تروریست ها داده می شود تا سلاح به دست گرفته و به ترور روی آورند.
همین تجریه، قریب به سه دهه بعد باعث شد تا مردم به طور یکپارچه در خیابان ها حاضر شده و مانع از تکرار رویاروییهای داخلی به بهانه مسائل سیاسی شوند.
فراتر از این تجربه ملی، در سطح منطقه ای نیز جهان اسلام از این تجربه مفید برخوردار است که درگیری و تنش چه در سوریه و چه عراق، نتیجه ای به جز شکل گیری داعش نداشت. شاید اگر مخالفان دولت در سوریه با روشهای دموکراتیک مطالبات خود را مطرح می کردند و یا در عراق، تعصبات قومی و تحریکات مذهبی کمتر بود، هیچ وقت داعش نمی توانست در این کشورها دست به یارگیری و ایجاد خلافت خودخوانده بزند.
چنین است که کشورهای اسلامی با بهره گیری از این تجربه باید به این واقعیت توجه کنند که بهترین راه برای گذار از تروریسم و مهار رادیکالیسم تکفیری، وحدت و پرهیز از دامن زدن به شکاف هایی است که فضای تنفس برای تروریست ها به وجود می آورد.
البته دولتهای فرامنطقه ای که می خواهند به بهانه ناامنیهای تروریستی حضور نظامی خود در غرب آسیا را افزایش دهند، به تحریکات مذهبی روی آورده و دست نشاندههای آنان در این منطقه نیز بر شکافهای قومی و مذهبی دامن می زنند، با این وجود بدنه جامعه اسلامی به آن اندازه از بلوغ رسیده است که با تاکید بر حفظ وحدت، مقابل این دسیسه چینی ها بایستد.
در همین راستا همزمان با هفته وحدت، باید گفتمان تقریبی در جهان اسلام تقویت شده و به عنوان یگانه راهکار تضعیف تفکرات تروریستی به کار گرفته شود چراکه این اندیشه که ماحصل کلان گفتمان انقلاب اسلامی است، به خوبی قادر است سایه شوم تروریسم را از سر منطقه و جهان اسلام دور کند و ثبات و نظم پایدار را به غرب آسیا بازگرداند.