اتهامات پیاپی و شبه افکنی های مستمری که برخی احزاب و فراکسیونهای سیاسی متوجه کمیساریای انتخاباتی مستقل عراق کردند متوجه سازمان مجاهدین خلق و نقش آن در دستکاری از راه دور نتایج انتخابات نیز شد.
این اتهامات درست یا غلط به حق یا به باطل در هر صورتی که باشد هنگامه اخراج این سازمان که از زمان تاسیس به اصطلاح شورای ملی مقاومت به دست مسعود رجوی در 13 تیر 1359 به افراط گرایی شناخته شده و در لیست بین المللی گروههای تروریستی قرار گرفته و خون بسیاری از بی گناهان را برزمین ریخته ، فرا رسیده است . جای هیچ تعجبی نيست که تاسیس این شورا همزمان با آغاز جنگ صدام علیه ایران بوده است.
نقش سازمان مجاهدين خلق در دهها انفجار داخل ایران که منجر به کشته شدن بسیاری از غیر نظامیان مرد و زن و کودک شد بر کسی پوشیده نیست،لیکن آنچه که برای ما بسیار اهمیت دارد فعالیت های این سازمان در عراق وتجاوز و ستمی است که به مردم رواداشته است.
عراقی ها ممکن نیست جنایات تروریستی مجاهدین خلق را در سرکوب انتفاضه قهرمانانه ملی سال 1991 با همکاری نيروهای باند معدوم بعثی فراموش کنند . قبل از آن نیز آنها مواضع بسیار حقیرانه ای را در قبال سربازان عراقی عقب نشینی کننده از جهنم نبردهای سخت و خونین با ایران اتخاذ کرده بودند و اینکه چگونه در به دام انداختن دهها سرباز و تحویل آنها به جوخه های اعدام نقش داشتند.
از سوی دیگر شبهات فراوانی در اذهان، پیرامون دخالت های این سازمان در امو داخلی وتلاش برای تاثیر گذاری در ترسیم وضعیت سیاسی عراق به سود دشمنان وجود دارد.علاوه بر اینها باید اتهامات روز افزونی را که پیرامون همکاری و پشتیبانی این گروهک از فعالیت های تروریستی جاری در عراق به ویژه استان دیالی می شود به موارد قبلی افزود.
آنچه که شخصاً از فعالیت های آنان تجربه کرده ام اقدام عناصر موجود در پادگان اشرف در ارسال مستمر ایمیل های تحریک کننده بوده است.آنها سلسله ایمیل هایی خصمانه و توهین آمیز علیه ایران و دولت ملی عراق برای فرهیختگان عراقی ارسال می کنند و خود من یکی از کسانی بودم که این نامه ها را از طریق پست الکترونیکی دریافت کردم.ارسال بی شمار این نامه ها همچنان ادامه داشت تا زمانی که اقدام به دادن پاسخی قاطع و کوبنده به آنها شدم.بسیاری از فرهیختگان ملی و غیرتمند نیز همین کار را کردند، در این جا به طور ويژه از نویسنده و داستان نویس معروف عراقی موسی غافل الشطري ياد می کنم. اين ها با حماقت تمام اين فعاليت خود را انجام می دهند بدون اينکه به ياد آورند که خانه از آن آنان نيست.
بی تردطد اين اقدامات خصمانه تنها بخشی از فعالیت های آنان است و آنچه که بر ما پوشيده است بسيار بزرگتر است. آنچه که تعجب ما را بر می انگیزد تساهل و سستی در مقابل این سازمان است چه از سوی دولت و چه از سوی احزاب و گروههای ملی.
اين موضع پرسشهای تلخ فراوانی را در اذهان متبادر می کند :
آيا آنها (منافقین) بر سرزمين ما تسلط يافته اند و ما نمی توانيم آنها را بيرون کنيم؟
آيا آنها هم در کنار آمريکا نيروی اشغالگر هستند؟
آيا آنها زمين های عراق را اجاره کرده اند؟
و يا اينکه طبق معاهدات و پيمان نامه های بين المللی بر ما تحميل شده اند؟
تفسیراستمرار حضور و پناه دادن به اين سازمان تروريستی را نمی توان جز سکوت و تسليم شدن در برابر تروريسم قلمداد کرد.
چرا با اين سازمان براساس معيارهای ملی خودمان که وجود آنها را ناقض تماميت ارضی ملی مان می داند برخورد نمی شود؟
چنانچه دولت و يا هرگروهی که مدافع حضور اين سازمان است نياز به شهود و ادله دارند هزاران تن از شهروندان هستند که داوطلب تقديم شهادت نامه خود عليه جايگاه و نقش منفی که مجاهدين خلق تا به اکنون در حال اجرای آن بوده اند هستند. استمرار حضور مجاهدي خلق توهينی آشکار به عزت و کرامت همه ملت عراق است که از قتل و ظلم و جنايت توسط دوستان و همسايگان بيش از هر ملت ديگری در جهان معاصر متضرر شده اند. اين ملت استمرار حضور اين سازمان را در خاک کشور که به مانند حضور استعمارگران است ضربه ای به احساسات و اميد های وطن پرستان غيرتمند می داند.
اکنون زمان آن رسيده است که دولت در قبال سازمانی که حضورش محل ترديد و شک شده است و سؤالات فراوانی را پيرامون سلامت امنيت و فرآيند سياسی جاری در عراق به وجود می آورد بر اساس قوانين و اعراف بين المللی و ملی اقدام نمايد.
در حالی که دولت ملی عراق به دنبال اخراج سازمان مجاهدين خلق از عراق است اما برخی از محافل بزرگ بين المللی از جمله ايالات متحده خواهان استمرار حضور آنها در اراضی عراق هستند و شايد دولت عراق خود را در وضعيت پرفشاری از سوی اين دولت های استعمارگر می بيند و به ناچار به سکوت موقتی دست زده است و همانگونه که همگی – چه در عراق و چه خارج از آن – می دانند اين سازمان به ميهمانی ناخوانده و سنگين تبديل شده است که سايه آن بر سينه عراقی ها سنگینی می کند. دولت ما همچون هر دولت ديگری می داند که اگر فردی از افراد خانه از ناحيه ميهمان احساس سنگينی و فشار کند آن ميهمان چاره ای جز ترک آن خانه ندارد اين در حالی است که اين سازمان بر ميليون ها عراقی فشار آورده است .
از نظر ما هرگونه بهانه ای که حضور اين سازمان را استمرار بخشد به هر شکل و قالبی، کاملا غير قابل قبول خواهد بود. اين مسأله باعث تحريک ما و تلاش مضاعف برای اخراج هرچه سريعتر اين سازمان از عراق خواهد شد و هرگونه وقت کشی برای ابقاء اين مجاهدين نگون بخت برای مدتی طولانی ضربه به احساسات و امنيت ملی ما به شمار خواهد رفت.
اعتقاد کامل دارم که اغلب عراقی ها با من هم عقيده هستند اگر بگويم که عراق با رفتن آنها وضعيت بهتر و سالم تری خواهد داشت. دولت عراق نيز با اخراج اين افراد غريبه نقطه درخشانی را در کارنامه خود ثبت خواهد کرد.
اکنون هنگام آن فرا رسيده است که همگی با صدای بلند و واحد فرياد بزنيم که عراق تنها کشور در نقشه جهان نيست ، دهها موطن ديگر هستند که مجاهدين خلق می توانند يکی از آنها را برای خود برگزينند.
خدا رحمت کند مهمانی را که سايه نيندازد.
