جنایت ننگین و غیرقابل تصور حمله موشکی به هواپیمای مسافربری ایرباس پرواز شماره 655 و کشتار بی‌رحمانه سرنشینان و خدمه بی‌گناه آن در تاریخ فراموش نخواهد شد و عاملان آن را هرگز نخواهد بخشید.
در روز یکشنبه 12تیر1367 ناو آمریکایی وینسنس در یک اقدام جنایکارانه هواپیمای مسافربری ایرباس ایران را در حالی که هنوز در مرز هوایی سرزمین جمهوری اسلامی ایران قرار داشت و در یک پرواز کاملا عادی و طبق برنامه به مقصد دبی در حال پرواز بود، هدف گرفت و موشک‌های خود را برای انهدام هواپیما و پاره پاره کردن بدن‌های کودکان، زنان و مردان بی گناه شلیک کرد. عمق این فاجعه دلخراش را هیچ کس نمی تواند به زبان و قلم تصویر کشد به ویژه هنگامی که دریابد افسران و ناویان آمریکایی پس از اصابت موشک به هواپیما و انهدام آن در آسمان، فریاد شادی کشیده اند در حالی که مسافران فرصت هیچ کاری را نداشتند؛ هیچ انسان آزاده با وجدان بیداری نیست که دلش از این قساوت و جنایت به درد نیامده باشد. آمریکایی ها پس از این فاجعه به افسانه سازی و دروغ پردازی دست زدند؛ ابتدا مدعی سرنگون کردن هواپیما نظامی و جنگنده اف14 شدند سپس گفتند که هواپیما قصد حمله انتحاری داشته و با سرعت به سمت ناو وینسنس حرکت می کرده است. اما سوال اینجاست که ناو پیشرفته و مجهز وینسنس در آن زمان با آن همه ابزار کامپیوتری که اهداف هوایی، دریایی را در آن واحد می تواند شناسایی و به کمک دستگاه ها و رادارهای خود ارزیابی و مشخص نماید، آیا متوجه تفاوت بین هواپیمای غول پیکر ایرباس با هواپیمای جنگنده اف14 نشده است؟! تعجب‌آور اینکه نتوانسته است بفهمد که هواپیما هرلحظه ارتفاع آن بیشتر می شود و در حال صعود است و نه پایین آمدن و حمله به ناو و باز هم شگفت اینکه نمی دانسته بر طبق برنامه هر روز، هواپیمایی در آن ساعت و در آن مسیر از بندرعباس به دبی پرواز دارد و اینکه ناو وینسنس در جایی قرار گرفته که مسیر خط هوایی بین المللی بوده است؛ براستی کدام عقل سلیمی چنین بهانه‌جویی ها و دلیل تراشی ها را می تواند باور کند؟!
اگر آمریکا انجام چنین جنایتی را به سود خود بداند و از آن جانبداری کند، روشن است که انجام چنین حرکات وحشیانه‌ای علیه انسان ها نمی تواند افتخاری برای آمریکا به حساب آید و سودی را متوجه جنایتکاران سازد. این حرکات و جنایات به طور یقین به سود آمریکا نبوده و نیست و ضربه اساسی را از همین جا دریافت کرده و می‌کند که نام آمریکا در همه جا مترادف با جنایت، کشتار، وحشی گری و تروریسم دولتی باشد.
این برای آمریکا ننگ بزرگی است که هرجا جنایت، وحشی‌گری و تجاوزی صورت گیرد، نام آمریکا به نحوی در میان است.
واشنگتن در این ماجرای حمله به هواپیمای مسافربری ایران، تاکنون از پیشگاه ملت و دولت جمهوری اسلامی ایران و جامعه بشریت عذرخواهی نکرده، بلکه سعی نموده به کمک اهرم‌های موجود در مجامع بین المللی در جهت توجیه جنایت خود حرکت کند. این فاجعه بزرگ به اندازه کافی گویاست و نشان می دهد که تکرار چنین جنایاتی از جانب آمریکا در گوشه و کنار جهان کاملا محتمل می باشد. نکته ای که مسئولیت کشورهای دنیا به ویژه کشورهای منطقه را در جهت مقابله با تروریسم دولتی آمریکا پیش از پیش گوشزد می کند.
نویسنده: مهدی آخوندی، بنیاد هابیلیان
