تروریسم به عنوان یک چارچوب ابزاری در اختیار قدرت طلبان و حاکمان جهانی است. منظور از قدرت طلبان کسانی یا گروه هایی هستند که داعیۀ قدرت دارند و همواره خود را محق بر این مساله می دانند. از طرفی حاکمان جهانی آنهایی هستند که بواسطه حاکمیت خود بر یک کشور، سیطره ی قدرت خود را در منطقه و در سطح بین المللی افزایش می دهند.
در این راستا قدرت طلبان و حاکمان جهانی برای حفظ موجودیت و بهره مندی از هر آنچه در جهان پیرامون است، اقدامات زیادی انجام می دهند. در این راستا یکی از ابزارهای کاربردی جهت پیشبرد اهداف خود تقویت تروریسم است. این روند در جهت ارعاب و حذف موانع در جهت پیشبرد اهداف این گروه ها و کسب منفعت بیشتر در شرایط موجود است. قدرت طلبان و حاکمان جهانی در میان اقدامات خود یارکشی می کنند تا مسیر اقدامات هموارتر گردد و در اقصی نقاط جهان برای خود پایگاه ایجاد می کنند تا زمینه حمایت و تقویت از گروه‌های دست پرورده فراهم گردد و معمولا از گروه‌های معارض در سایر کشورها حمایت می کنند تا ابزاری برای تهدید وجود داشته باشد.
اما این مسیر همواره هموار نیست و نمی تواند مسیر مطمئنی برای حرکت باشد. چرا که کشورها دائما این اقدامات را رصد می کنند و مبارزات جدی علیه این اقدامات در قالب تروریسم، انجام می دهند. همچنین تروریسم علی رغم تحرکات خرابکارانه بسیار تاکنون نتوانسته بعنوان ابزار موفق برای قدرت طلبان و حاکمان جهانی باشد. از سوی دیگر مبارزه با تروریسم فراز و نشیب‌های بسیار داشته که از جمله آن عملکرد متضاد صاحبان قدرت بر علیه تروریسم است. از طرفی حمایت از گروه‌های تروریستی و از طرفی داعیه ی مبارزه با تروریسم تناقض بزرگی است که در اعمال قدرت طلبان و حاکمان جهانی مشهود است. این تناقض باعث می شود تا اختلاف عمل بین مبارزه کنندگان واقعی با تروریسم و صاحبان قدرت که اقداماتشان در مبارزه با تروریسم نمایشی است، بوجود آید.
در این میان برخی حامیان صاحبان قدرت نیز دچار تعارض در حمایت می شوند. چرا که این حامیان نه تنها حمایت کورکورانه ای از صاحبان قدرت حامی تروریسم دارند بلکه در بسیاری اوقات خود نیز طعمه تروریسم می شوند. با این توصیف اقدام صاحبان قدرت و حامیان ائتلاف آنها در مبارزه با تروریسم حکایت یک بام و دو هوا است.
به هر ترتیب به نظر می رسد شرایط جامعه بین الملل با اعمال نفوذ صاحبان قدرت در وضعیت متلاطمی قرار می گیرد وقتی که بخواهند همه چیز را مطلوب خود قرار دهند و هر مزاحمتی را رفع کنند. اینها با ابزارهای مخاطره ساز نظیر تروریسم عمل می کنند و شرایط را بحرانی می سازند. از طرفی نیز در شرایطی دیگر خود را پرچمدار مبارزه با تروریسم می دانند و زمینه را برای مبرا ساختن خود فراهم می کنند و زحمتی افزون تر برای مبارزه کنندگان واقعی علیه تروریسم فراهم می سازند.
دکتر سبحان طیبی
بنیاد هابیلیان
