همگان از تحول جدید دموکراتیک در عراق و همچنین مصیبت ها و رنج هایی که مردم عراق در گذشته از سه دهه حکومت صدام و جنگهای قلدرمآبانه ای که جز نابودی و بدبختی برای ملت عراق ثمر دیگری نداشت مطلع هستند.
همچنین فریاد همیشگی صدام را نیز به خاطر دارند که می گفت "چه پیروزی خوبی را به کمک الهی به دست آوردیم"! و پیروزی از منظر رئیس جمهور مقبور یعنی استمرار ریاست به هر بهایی که شده است؛حتی به بهای نابودی انسان ها و اقتصاد و علم و ...
و مهم این بود که رئیس جمهور هنوز رئیس است و با همه همسایگان عراق مشکل دارد. اولین این همسایه ها جمهوری اسلامی ایران بود و سپس کویت و اردن و سوریه و ترکیه و عربستان.
بعد از سرنگونی بت بغداد (صدام) و تحولاتی که در کشور روی داد و قربانی شدن بسیاری از مردم ، می رود تا آینده نوید بخشی را شاهد باشیم چرا که چرخ های پیشرفت بر روی ریل های صحیح در حال حرکت است. از این رو لازم است تا عراق از سیاست تنش زایی با کشور های منطقه اجتناب کند به همین جهت از بعد اخلاقی ضرورت دارد تا سازمان مجاهدین خلق از عراق اخراج شود زیرا همانگونه که دولت عراق موافق با دخالت کشورهای همسایه نیست، این کشورها نیز خواهان عدم دخالت عراق در امور داخلی شان هستند.
بسیار شگفت انگیز است که نماینده پارلمان عراق با وقاحت تمام از حضور عناصر سازمان مجاهدین خلق در کشور دفاع می کند. این مسأله ای بسیار شرم آور است. همانگونه که ما از همسایگان خود انتظار داریم در امور داخلی ما دخالت نکنند بر ما نیز لازم است تا در امور همسایگان خود مداخله نکنیم.
دولت منتخب عراق نیز باید سازمان مجاهدین خلق را مجبور به پذیرش دو گزینه کند یا بازگشت به کشورشان و یا رفتن به کشوری ثالث.
پی نوشت:
واحد ترجمه کانون هابیلیان
