قول دو ساله ای که مسعود رجوی برای ماندن نیروهایش در اشرف از آن ها گرفته بود، مدت ها پیش به پایان رسید و هیچ کس حتی فکرش را هم می کرد روزی از راه برسد که به جای یک زندگی آزاد در خارج از اشرف، مجبور باشد در دفن جنازه کسانی شرکت کند که برخی از آن ها در تسویه حساب های شخصی باند رجوی با نیروهای ناراضی و در زمان حمله ارتش عراق به اشرف کشته شده اند.
اگر امروز رجوی با این تسویه حساب ها تلاش می کند آبی برای بزم خود گرم کند، بنابراین باید این انتظار را هم در آینده ای نه چندان دور داشت که در صورت عزم دولت و نظام قضایی عراق برای اخراج منافقین، باز هم قربانیان دیگری و البته بیشتر از 11 نفر اخیر، خود را آماده قربانی شدن در راه مطامع رجوی کنند.
وقتی رجوی از نیروهای خود می خواهد مراسم خاک سپاری و به زعم منافقین تشییع شهدا را با شکوه ظاهری زیادی، همراه با ساز و آواز و در چندین قسمت متنوع برگزار کنند، در واقع با زبان بی زبانی از سایر نیروهای خود می خواهد تا در صورت نیاز، آن ها نیز خود را برای کشته شدن آماده کنند و در عوض از مزایای یک مراسم باشکوه و ادامه دار بعد از مرگشان، از جمله چند ده نوبت پخش تلویزیونی مراسم خاک سپاری، اجرای سرودهای یادبود جمعی، بیان خاطرات همرزمان در تلویزیون منافقین و پیام های رنگارنگ، بهره مند شوند.
با روش فعلی تجلیل از منافقین کشته شده، مسعود رجوی از طرفی اقدام به تحریک نیروهای خود برای ایجاد آمادگی برای عملیات های انتحاری بعدی می کند و از طرفی دیگر نیز می تواند سریال دنباله داری را تولید کند که هر چند روز یک بار به طور مفصل به شهدای همان واقعه و پایداری اشرف بپردازد. بنابراین طبیعی است که رجوی بخواهد برای موارد یاد شده سنگ تمام بگذارد.
البته زمان زیادی طول نخواهد کشید که بسیج تولید شهید در اردوگاه اشرف دوباره فعال خواهد شد!
