بنیاد هابیلیان(خانواده شهدای ترور کشور) در راستای رسالت خود مبنی بر پیگیری وضیعت خانواده شهدای مظلوم ترور اقدام به ایجاد واحد سرگذشت پژوهی کرده است. این واحد، با بازدید منظم از خانواده محترم شهدا در فضایی عاطفی به جمع‌آوری خاطرات خانواده شهید از نحوه زندگی، کار و چرایی شهادت شهید می‌پردازد. این هفته میهمان خانواده شهید «رضا شمقدری» بودیم:
شهید رضا شمقدری از اهالي متدين و مذهبي شهر مشهد كه مغازه رنگ فروشي داشت ، فقط به جرم حزب اللهي بودن و فعاليتهاي قبل از انقلاب به نفع امام خميني به دست عوامل تروريست منافقين به شهادت رسيد.
ايشان در خانواده مذهبي چشم به دنيا گشود و از همان اوان كودكي مقيد به اسلام و احكام اسلام بود و براي فراگرفتن قرآن در انجمن پيروان قرآن عضو شد و قرآن را فراگرفت و از كساني بود كه قبل از انقلاب با انقلابيون ارتباط مستمري داشت و پس از پيروزي انقلاب برای پيش برد اهداف انقلاب هيچگاه از پاي نمي نشست.
سرانجام ايشان صبح روز چهارشنبه 10 بهمن1363 در آستانه هفته وحدت به دست شقي ترين مردم يعني منافقين كور دل و از كفار بدتر به فيض عظيم شهادت رسيد.
در اين رابطه سند به شهادت رساندن حاج آقا رضا در نشريه گروه تروريستي منافقين اينگونه آمده است:
«مجاهد 235- ص 8 : بر اساس گزارش ستاد عمليات مجاهدين خلق در استان های شمال و شرق كشور، در آستانه‌ی هفته‌ی حماسه موسی و اشرف در ساعت هشت بامداد روز چهارشنبه دهم بهمن ماه جاری، رزمندگان قهرمان مجاهد خلق، بر اساس شناسايی های قبلی و طبق يک طرح عملياتی دقيق و متهورانه ، يكی از شكنجه گران و عوامل مهم اختناق و سركوب مشهد به نام «رضا شمقدری» را در خيابان امام رضا اين شهر به مجازات رساندند...
شمقدری قبلاً نیز در سال 60 مورد تهاجم انقلابی رزمندگان مجاهد خلق قرار گرفته ولی موفق به فرار از مجازات شده بود، اما سرانجام فرزندان رشید خلق او را به سزای جنایات بی شمارش رسانده و بدین ترتیب سرانگشتان اختناق رژیم را بیش از پیش در وحشت و هراس فرو بردند.
رزمندگان مجاهد خلق پس از انجام موفقیت آمیز این عملیات ، در هنگام عقب نشینی نیز با تعدادی از مزدوران رژیم درگیر شده و با تهاجم متهورانه ،آنان را وادار به به فرار نمودند و با استفاده از حمایت و همكاری مردم صحنه عملیات را ترك كرده و سالم به پایگاههای خود بازگشتند.»
یكی از اتهاماتی كه برای ایشان در نظر گرفته شده است این بوده كه برادر ایشان از محافظین آیت الله خامنه ای در زمان ریاست جمهوری بوده است.
حاشیه نگاری تیم سرگذشت پژوهی بنیاد هابیلیان از دیدار با خانواد شهید رضا شمقدری:
چندبار با حاج خانم تماس گرفتیم تا بالاخره قسمت شد خدمتشان برسیم. واقعا مشتاق دیدارشان بودیم. قرارمان ساعت شش عصر بود. ترافیک آن شب واقعا ترافیک بود. نگران بودم دیر برسیم.
زنگ را فشردیم. ساعت 6 بعدازظهر بود... .
وارد منزل شدیم. چقدر همه چیز رسمی بود؛ حتی سکوتی که بر آن حکم فرما بود. گوشه ای نشستیم. عکس شهید شمقدری کنارمان روی دیوار بود. فضا مجبورمان می کرد در چارچوب باشیم. تنها دختر و پسر ارشد شهید نیز در جمع مان بودند... .زمان می گذشت... . مهربانی نگاه همسر شهید یخمان را باز کرد... . دلم آرام شد... . بسم الله گفتیم و... .
حاج خانم :« سال1315 به دنیا اومد. بیشتر از ابتدایی نخونده بود اما بصیرت داشت. ورزشکار بود. ژیمناستیک کار میکرد. پدرش از کسبه مشهد بود. کارگاه چوب بری داشت. رضا بچه ششم بود.
سال 1340 ازدواج کردیم.
خیلی اهل سفر بود. همون اوایل ازدواجمون امام خمینی رو تبعید کرده بودن نجف. با اینکه سفر سخت بود اما 2بار برای ملاقات امام رفت. اعتقاد به دین، جذب امامش کرده بود؛ حتی یادمه اون زمان ما عکس امام رو تو زیر زمین خونه داشتیم.
نزدیک‌های انقلاب فعالیت هاش خیلی زیاد بود. از راهپیمایی ها و توزیع اعلامیه و نوارهای امام بگیر تا جلسات مقام معظم رهبری تو مسجد کرامت و مسجد امام حسن(ع).
سال 1357 وقتی امام برگشتن ایران، رضا طاقت نیاورد. برای استقبال رفت تهران. عاشق امام بود طوری که تا زمان شهادت7-8 بار برای دیدار امام رفت؛ حتی وقتی شهید شد از توی جیبش کارت ملاقات امام پیدا کردن.
اخلاق های خاصی داشت. خیلی ظریف به مسائل نگاه می کرد. حساسیت عجیبی نسبت به قشر ضعیف داشت طوری که اجناس مغازه رو خیلی ارزون تر به فقرا میداد.
تو مغازه رنگ و ابزاریش کار فرهنگی میکرد! بریده های روزنامه جمهوری اسلامی هر روز جلو در مغازش نصب بود. تبلیغات انقلاب و صحبتهای امام رو در و دیوار مغازه بود. با این کارهاش تا جایی که جا داشت به مردم بصیرت میداد.
این حرکاتش منافق ها رو حساس کرده بود. چندبار به مغازش حمله کردند، چند بار با تلفن و نامه تهدید کردن اما انگار ترس تو دل این آدم راه نداشت. هدف براش خیلی روشن بود. شهادت آرزوش بود. همیشه میگفت از مرگ تو بستر می ترسم.
وقتی جنگ شروع شد می خواست بره جبهه. اون اوایل نمیذاشتم. میترسیدم بره و برنگرده. با این حال 2بار رفت، دو ماه اونجا بود. وقتی برگشت خیالم راحت شد که سالمه. فکرشم نمی‌کردم کنار خودم شهیدش کنن...
11 خرداد سال 63 منافق ها ترورش کردن. شهادت رضا برام خیلی سخت بود... .»
- « وصیت نامه آقاجون همیشه تو جیبش بود. زمانی که ترورش کردن وصیت نامه سوراخ سوراخ بود. تیر از وسطش رد شده بود! همون مقداری هم که مونده اگه نگاه کنین می بینین به پیروی از ولایت سفارش کرده.
وقتی بچه تر بودم منو باخودش می برد تو مجلسای مردونه. پای منبر مقام معظم رهبری مینشست و من با پسربچه ها سرگرم. برای ایشون احترام و ارزش خاصی قائل بود حتی تو وصیت نامه اشاره کرده بود که ثلث اموالشو به ایشون بدیم تا با صلاح دید خودشون هزینه کنن... .
شهادت آقاجون تلاش و جدیت و مقاومت و باور ما رو بیشتر کرد. محاله ما از امام و شهدا و رهبری و ولایت دست برداریم؛ حتی اگه قطعه قطعه هم بشیم دست بردار نیستیم.
من ابراز تاسف شدید می کنم برای مجامع حقوقی و بین المللی که به این منافق های جانی که حقوق ملتی رو تضعیف کردن پناه دادن. ما شدیدا درخواست مجازات اینها رو داریم.»
