نقاب اعتراض از چهره تروریسم فرو‌افتاده است و حالا دیگر اغتشاشگران در بیانیه‌های‌شان برای دعوت مردم به حضور در جمع آشوبگران از عبارت «مسلح شوید» استفاده می‌کنند. ضدانقلاب نیز تمام‌قد پشت گروه‌های تروریستی چون کومله و حزب دموکرات ایستاده و امید به روزی دارند که با تبدیل شدن خیابان‌ها به میدان جنگ داخلی، فرصتی برای عرض اندام پیدا کنند.
در عمل نیز در 40 روز گذشته بیش از آنکه رد اعتراض و تجمعی در خیابان‌ها نمودار شود، شهرهای ایران شاهد عملیات‌های تروریستی مختلفی بوده است. در این فضا شهادت تعداد زیادی از نیروهای مدافع امنیت نیز گواهی خونین بر حرکات تروریستی کور یا هدفمند براندازان است.
همزمان با کاهش محسوس تجمعات خیابانی در هفته‌های گذشته و تردید جدی نسبت به مسیر در پیش گرفته شده از سوی جریان آشوب، این جریان تمرکزش را بر روشن نگاه داشتن آتش اغتشاشات به مناسبت‌های مختلف معطوف کرد. سالگرد حوادث آبان98 نزدیک‌ترین زمان و در عین حال مهم‌ترین مناسبتی بود که این امکان را برای ضدانقلاب فراهم می‌کرد.
کمپین ضدانقلاب اما این بار به جای در میدان آمدن، برای نیامدن به حوزه عمومی تمرکز داشت. تاکید بر اعتصاب 3 روزه و بسته نگه داشتن مغازه‌ها این امکان را می‌داد تا اگر بخشی از بدنه آشوبگران حاضر به حضور در میدان نیست، با غیبت خود چراغ اغتشاش را روشن نگه دارد. با این حال نقشه ضدانقلاب حتی در پوشش عمل غیرخشونت‌آمیز اعتصاب هم ماهیتی خشن و خونین داشت؛ از حمله لفظی به اکثریت جامعه‌ای که تمایل به همراهی با اعتصاب را نداشت تا حضور در بازار، تهدید بازاریان و حمله به مغازه‌هایی که به اعتصاب نپیوسته بودند.
شکست اعتصاب با فراخوان، آشوبگران را به این جمع‌بندی رساند تا با ایجاد فضای رعب و وحشت در بازارها و دیگر میادین و حوزه‌های عمومی، یک اعتصاب اجباری را ولو به شکل محدود ایجاد کنند؛ اعتصابی که قرار بود در رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور پوشش داده شود و «تصویر» همراهی عمومی با اغتشاشگران را ایجاد کند. در این فضا سلبریتی‌ها و چهره‌های مرجع جریان آشوب نیز با تمام قدرت در صحنه حاضر شدند تا اگر در به میدان آوردن جمعیت انبوه ناکام مانده‌اند با تعطیل کردن کسب‌وکار عمومی، جلوه‌ای از همراهی مردمی را با خود ثبت کنند.
شروع 3 روزه تاریخی که قرار اعتصاب را گذاشته بودند اما با تروریستی‌ترین عمل ممکن از سوی آشوبگران پی گرفته شد. حادثه تروریستی ایذه و اصفهان و به شهادت رساندن مدافعان امنیت در مشهد، سنندج، بوکان و شیراز تنها حامل یک پیام بود: جریان آشوبی که از 2 ماه پیش وارد خیابان شده بود و فضای روانی جامعه را برای برخورد رادیکال با قوای امنیتی آماده کرده بود، از برگ تروریسم برای رساندن کشور به جنگ داخلی رونمایی کرد. با تمام این اوصاف اما ظهور و بروز تروریسم تنها به عملیات‌هایی همچون حمله مسلحانه به مردم و نیروهای امنیتی محدود نمی‌شد. لایه دیگری از تروریسم که همزمان با شکست پروژه اعتصاب مورد توجه ویژه قرار گرفت، حمله به امنیت عمومی از طریق تهدید افراد به برخورد سخت و قهرآمیز بود. ضدانقلاب در ماه‌های گذشته بارها با انتشار تصاویر، اطلاعات شخصی و تهدید افراد و اصناف مختلف تلاش داشته آنها را یا با حرکات مخرب خود همراه کند یا منزوی و منفعل سازد.
حمله به کامیون‌هایی که تن به اعتصاب تحمیلی ندادند، حمله به منزل افرادی که همسو با نظام شناخته می‌شدند و به خطر انداختن جان اعضای خانواده و مواردی از این دست روی عریانی از تروریسمی بود که ضدانقلاب در پوشش اعتراضات پیگیری کرده است.
در جدیدترین مورد، یکی از کسبه بازار سنندج که در حاشیه سفر رئیس‌جمهور به این شهر به رئیسی خوشامد گفته بود تبدیل به سیبل حملات ضدانقلاب و گروه‌های برانداز شد. آنها با انتشار اطلاعات شخصی فروشنده مذکور و انتشار محل کسب و کارش، باعث تهدید جانی و ایجاد ارعاب عمومی وی شدند؛ اقدامی که هرچند نهایتا به انتشار ویدئویی از سر اجبار از سوی کاسب مذکور شد اما نشان‌دهنده عمق دنائت و جنایت‌پیشگی تروریست‌هایی بود که با تهدید، امنیت عمومی را به مسلخ می‌برند.
* واکنش متناسب با تروریسم
رفتار و گفتار براندازان در ماه‌های اخیر وجهی تروریستی داشته است. آنها در گفتارشان افراد را به انتقام تروریستی تهدید می‌کنند و هر جا نیز فضا مهیا بوده دست به اقدامات تروریستی همچون حمله به نیروهای مدافع امنیت زده‌اند. در این فضا طبیعی است نوع مواجهه با این تروریسم عریان باید برخورد ضدتروریستی باشد. سلب امنیت عمومی از طریق تهدید افراد و وادار کردن‌شان به انجام اقدامی که مطلوب تروریست‌ها باشد، مساله‌ای غیرقابل تحمل است. طبیعی است رفتار مداراجویانه با چنین عناصری تنها باعث گسترده‌تر شدن دامنه ناامنی‌ها می‌شود.
